DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław: Sprawozdanie z działlalności Muzeum Narodowego w Krakowie w roku 1961
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.24581#0347
pańskim. Po wykonaniu tych robót oddano do eksploatacji sale wystawowe i pokoje
biurowe, przystosowane do ich celów w stopniu znacznie większym, aniżeli to było
możliwe przed remontem.
Prace remontowe i porządkowe przeprowadzano w ciągu roku 1961 także i w in-
nych budynkach i oddziałach. Miały one jednak charakter doraźny, bez zasadniczego
znaczenia dla toku normalnych zajęć i zwykłej ich funkcji.
W zasadzie w roku 1961 wszystkie ekspozycje stałe otwarte były dla publicz-
ności bez przerwy. W wyjątkowych przypadkach, jak np. w Oddziale Szołayskich,
zamknięcie wystawy spowodowane było remontem. Niemniej już 16 listopada Od-
dział był czynny.
II. DZIAŁALNOŚĆ WYSTAWOWA
1. Ekspozycje stałe.
Podobnie jak w roku 1960, działały w roku 1961 stałe ekspozycje i galerie w po-
szczególnych działach. Eksponowane zespoły obiektów nie ulegały większym uzu-
pełnieniom i zmianom w stosunku do roku poprzedniego. Przyjęte wcześniej kon-
cepcje i układy zweryfikowały się jako skuteczny sposób pokazu i w zasadzie nie
wymagały znaczniejszych korektur. Dosyć uciążliwym natomiast zabiegiem była
wymiana nieraz wielu obiektów w stałych ekspozycjach, konieczna wskutek czaso-
wych wypożyczeń do innych placówek muzealnych. Ilość tych wypożyczeń, zakres
tematyczny i jakość zespołów wypożyczanych obiektów świadczą równocześnie do-
bitnie o społecznej postawie kierownictwa naszej placówki i jej odpowiedzialnych
pracowników, starających się pomóc w każdej uzasadnionej potrzebie innym insty-
tucjom muzealnym. Sprawa ta znajdzie swój wyraz w rozdziale poświęconym omó-
wieniu wypożyczeń.
Bez większych zmian funkcjonowała w Gmachu Głównym galeria malarstwa
polskiego od ostatniej dekady wieku XIX łącznie z galerią malarstwa współczesnego.
Pewne przemieszczenia, uzupełnienia, względnie okresowe braki wynikały z ekspo-
nowania nabytków o szczególnej wartości, albo ze wspomnianych wyżej wypoży-
czeń. W istocie jednak galeria w Gmachu Głównym pozostała zarówno w układzie
swoim, jak i podstawowym materiale ekspozycyjnym niezmieniona w stosunku do
roku 1960. Dotyczy to także ekspozycji polskiego rzemiosła artystycznego od wieku
XII do XVIII. Zajmowała ona w dalszym ciągu pomieszczenia w Gmachu Głównym,
na parterze i na pierwszym piętrze oraz halle, przylegające do sal pierwszego piętra
od strony wejścia i wyjścia. Zespołu obiektów nie dopełniono nowymi nabytkami,
pozostawiając także bez specjalnych zmian ich układ.
Również i w galerii malarstwa polskiego w Sukiennicach nie zanotowano więk-
szych różnic w stosunku do roku 1960. Tutaj jednak trzeba było pokazać wiele
pozycji magazynowych, w związku z koniecznością oddania znacznej ilości obrazów
na czasowe wystawy w innych muzeach. Ostatecznie jednak galeria zachowała swój
wygląd i charakter bez istotnych zmian.
Oddział Szołayskich w roku 1961 zlikwidował dotychczasową ekspozycję w wieży
ratuszowej, a to z powodu rozpoczęcia remontu kapitalnego wieży. Eksponaty prze-
niesione zostały częściowo do magazynów Oddziału Szołayskich, częściowo do no-
wego magazynu przy ul. Augustiańskiej (lokal poklasztorny, odstąpiony przez Uni-
wersytet Jagielloński).
W Domu Jana Matejki stała wystawa uległa drobnym uzupełnieniom i korektu-
rom. W szczególności eksponowano trzy cenne tkaniny z przełomu w. XVII i XVIII,
342
biurowe, przystosowane do ich celów w stopniu znacznie większym, aniżeli to było
możliwe przed remontem.
Prace remontowe i porządkowe przeprowadzano w ciągu roku 1961 także i w in-
nych budynkach i oddziałach. Miały one jednak charakter doraźny, bez zasadniczego
znaczenia dla toku normalnych zajęć i zwykłej ich funkcji.
W zasadzie w roku 1961 wszystkie ekspozycje stałe otwarte były dla publicz-
ności bez przerwy. W wyjątkowych przypadkach, jak np. w Oddziale Szołayskich,
zamknięcie wystawy spowodowane było remontem. Niemniej już 16 listopada Od-
dział był czynny.
II. DZIAŁALNOŚĆ WYSTAWOWA
1. Ekspozycje stałe.
Podobnie jak w roku 1960, działały w roku 1961 stałe ekspozycje i galerie w po-
szczególnych działach. Eksponowane zespoły obiektów nie ulegały większym uzu-
pełnieniom i zmianom w stosunku do roku poprzedniego. Przyjęte wcześniej kon-
cepcje i układy zweryfikowały się jako skuteczny sposób pokazu i w zasadzie nie
wymagały znaczniejszych korektur. Dosyć uciążliwym natomiast zabiegiem była
wymiana nieraz wielu obiektów w stałych ekspozycjach, konieczna wskutek czaso-
wych wypożyczeń do innych placówek muzealnych. Ilość tych wypożyczeń, zakres
tematyczny i jakość zespołów wypożyczanych obiektów świadczą równocześnie do-
bitnie o społecznej postawie kierownictwa naszej placówki i jej odpowiedzialnych
pracowników, starających się pomóc w każdej uzasadnionej potrzebie innym insty-
tucjom muzealnym. Sprawa ta znajdzie swój wyraz w rozdziale poświęconym omó-
wieniu wypożyczeń.
Bez większych zmian funkcjonowała w Gmachu Głównym galeria malarstwa
polskiego od ostatniej dekady wieku XIX łącznie z galerią malarstwa współczesnego.
Pewne przemieszczenia, uzupełnienia, względnie okresowe braki wynikały z ekspo-
nowania nabytków o szczególnej wartości, albo ze wspomnianych wyżej wypoży-
czeń. W istocie jednak galeria w Gmachu Głównym pozostała zarówno w układzie
swoim, jak i podstawowym materiale ekspozycyjnym niezmieniona w stosunku do
roku 1960. Dotyczy to także ekspozycji polskiego rzemiosła artystycznego od wieku
XII do XVIII. Zajmowała ona w dalszym ciągu pomieszczenia w Gmachu Głównym,
na parterze i na pierwszym piętrze oraz halle, przylegające do sal pierwszego piętra
od strony wejścia i wyjścia. Zespołu obiektów nie dopełniono nowymi nabytkami,
pozostawiając także bez specjalnych zmian ich układ.
Również i w galerii malarstwa polskiego w Sukiennicach nie zanotowano więk-
szych różnic w stosunku do roku 1960. Tutaj jednak trzeba było pokazać wiele
pozycji magazynowych, w związku z koniecznością oddania znacznej ilości obrazów
na czasowe wystawy w innych muzeach. Ostatecznie jednak galeria zachowała swój
wygląd i charakter bez istotnych zmian.
Oddział Szołayskich w roku 1961 zlikwidował dotychczasową ekspozycję w wieży
ratuszowej, a to z powodu rozpoczęcia remontu kapitalnego wieży. Eksponaty prze-
niesione zostały częściowo do magazynów Oddziału Szołayskich, częściowo do no-
wego magazynu przy ul. Augustiańskiej (lokal poklasztorny, odstąpiony przez Uni-
wersytet Jagielloński).
W Domu Jana Matejki stała wystawa uległa drobnym uzupełnieniom i korektu-
rom. W szczególności eksponowano trzy cenne tkaniny z przełomu w. XVII i XVIII,
342