DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław: Sprawozdanie z działlalności Muzeum Narodowego w Krakowie w roku 1961
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24581#0352
5. Wystawa „Ikony od w. XV do w. XVIII”
Malarstwo ikonowe obejmując swoim zasięgiem tereny polskie, gdzie krzyżowały
się kultury wschodnia i zachodnia, ulegało pewnym specyficznym przemianom, a ra-
czej kształtowało się już od początku nieco inaczej, niż na terenach Rusi północnej
i kijowskiej, podlegających bezpośrednim wpływom kultury bizantyńskiej. Dlatego
głównym celem wystawy było ukazanie genezy i rozwoju tego oryginalnego malar-
stwa powstałego na ziemiach związanych z dwiema kulturami.
Malarstwo ikonowe reprezentowane na tej wystawie ujawniło dziedzictwo i tra-
dycje kultury starochrześcijańskiej i bizantyńskiej, przejęte za pośrednictwem sztuki
staroruskiej. Obok dominujących wpływów malarstwa staroruskiego, obrazy po-
chodzące ze wschodnich terenów Polski zdradzają coraz to silniej potęgujące się
zależności stylistyczne i ikonograficzne od sztuki zachodniej. Zjawisko to, występu-
jące coraz wyraźniej z biegiem wieków, osiąga punkt kulminacyjny w w. XVII
i XVIII, kiedy to zarówno wzajemna wymiana artystów malarzy, jak i patronat
polskich rodów magnackich przyczyniły się do zacierania granic pomiędzy arty-
stycznymi formami sztuki zachodniej i wschodniej.
Drugim celem wystawy było zainteresowanie społeczeństwa wartością i rozwo-
jem tego malarstwa, jedynego w swoim rodzaju, o nieprzeciętnych walorach pla-
stycznych i bogatej ikonografii.
Dla podniesienia wartości dydaktycznej pokazu wypożyczono kilkanaście obra-
zów z muzeów w Przemyślu, Sanoku i w Nowym Sączu, a z terenów spoza Polski
obrazy powstałe w ośrodkach artystycznych Rosji, Półwyspu Bałkańskiego oraz je-
den tryptyk z Italii. Celem bardziej wyczerpującego przedstawienia twórczości
związanej ze sztuką cerkiewną uzupełniono pokaz dziełami rzemiosła artystycznego,
347
Malarstwo ikonowe obejmując swoim zasięgiem tereny polskie, gdzie krzyżowały
się kultury wschodnia i zachodnia, ulegało pewnym specyficznym przemianom, a ra-
czej kształtowało się już od początku nieco inaczej, niż na terenach Rusi północnej
i kijowskiej, podlegających bezpośrednim wpływom kultury bizantyńskiej. Dlatego
głównym celem wystawy było ukazanie genezy i rozwoju tego oryginalnego malar-
stwa powstałego na ziemiach związanych z dwiema kulturami.
Malarstwo ikonowe reprezentowane na tej wystawie ujawniło dziedzictwo i tra-
dycje kultury starochrześcijańskiej i bizantyńskiej, przejęte za pośrednictwem sztuki
staroruskiej. Obok dominujących wpływów malarstwa staroruskiego, obrazy po-
chodzące ze wschodnich terenów Polski zdradzają coraz to silniej potęgujące się
zależności stylistyczne i ikonograficzne od sztuki zachodniej. Zjawisko to, występu-
jące coraz wyraźniej z biegiem wieków, osiąga punkt kulminacyjny w w. XVII
i XVIII, kiedy to zarówno wzajemna wymiana artystów malarzy, jak i patronat
polskich rodów magnackich przyczyniły się do zacierania granic pomiędzy arty-
stycznymi formami sztuki zachodniej i wschodniej.
Drugim celem wystawy było zainteresowanie społeczeństwa wartością i rozwo-
jem tego malarstwa, jedynego w swoim rodzaju, o nieprzeciętnych walorach pla-
stycznych i bogatej ikonografii.
Dla podniesienia wartości dydaktycznej pokazu wypożyczono kilkanaście obra-
zów z muzeów w Przemyślu, Sanoku i w Nowym Sączu, a z terenów spoza Polski
obrazy powstałe w ośrodkach artystycznych Rosji, Półwyspu Bałkańskiego oraz je-
den tryptyk z Italii. Celem bardziej wyczerpującego przedstawienia twórczości
związanej ze sztuką cerkiewną uzupełniono pokaz dziełami rzemiosła artystycznego,
347