DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław: Sprawozdanie z działlalności Muzeum Narodowego w Krakowie w roku 1961
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24581#0355
8. Wystawa „Współczesna grafika hinduska”
ekspozycji z roku 1953, przesłanej do Polski z New Delhi. Założeniem jej było przed-
stawienie historycznego rozwoju malarstwa hinduskiego, z pominięciem rzeźby
i grafiki.
Wystawa z roku 1961 uzupełniła u nas znajomość sztuki hinduskiej, informując
polskiego widza o ciekawych i różnorodnych osiągnięciach twórczych współczesnych
hinduskich artystów-grafików. Okrągło sześćdziesięciu artystów wypowiedziało się
w pracach i kompozycjach zarówno przedstawieniowych jak i abstrakcyjnych, jedno-
barwnych i wielobarwnych, dając świadectwo specyficznej wyobraźni plastycznej,
prezentując przegląd różnorodnych dążeń artystycznych i odsłaniając specyficzne dla
życia narodu hinduskiego bogactwo przedstawień tematycznych. Nie można tutaj
pominąć sposobności przypomnienia kilku bodaj nazwisk artystów, wysuwających
się na pierwsze miejsce w dziedzinie uprawianej przez nich grafiki: Mukul Dey,
Samarendra Gupta, Haren Das, Kanwal Krishna, Krisbna Reddy, J. K. Shukla, Som-
nath Horę, M. F. Hussain, Ram Kumar i Laxman Pai. Artyści ci należą do różnych
szkół, reprezentują różne kierunki i większe ośrodki ruchu artystycznego, jak Kal-
kutta, Santinikotan, Bombay, Madras. Wystawa umożliwiła prześledzenie wpływów
malarstwa europejskiego na ten odmienny krąg twórców o bogatych tradycjach arty-
stycznych, którzy potrafili, przejmując wiele z dzieł Cezanna, Van Gogha, Matisse’a,
Picassa, Dufy’ego i innych, stworzyć własny język plastyczny, odrębny formalnie,
oryginalny w treści. Komisarzem wystawy była mgr Z. Alberowa.
Urządzona przez doc. dra Marię Rychlewską i mgra Marię Taszycką „Wystawa
współczesnej tkaniny polskiej” otwarta została 1 sierpnia 1961 roku w Gmachu Głów-
nym, w sali wystaw zmiennych. Pokaz objął 70 dywanów, kilimów, tkanin dwu-
osnowowych, żakardowych i broszowanych, według projektów artystek, z których
wymienimy J. Owidzką, A. Bujakową, E. Plutyńską, K. Wojtynę, W. Szczepanow-
ską, A. Śledziewską, B. Lachotę, M. Paszkiewicz.
350
ekspozycji z roku 1953, przesłanej do Polski z New Delhi. Założeniem jej było przed-
stawienie historycznego rozwoju malarstwa hinduskiego, z pominięciem rzeźby
i grafiki.
Wystawa z roku 1961 uzupełniła u nas znajomość sztuki hinduskiej, informując
polskiego widza o ciekawych i różnorodnych osiągnięciach twórczych współczesnych
hinduskich artystów-grafików. Okrągło sześćdziesięciu artystów wypowiedziało się
w pracach i kompozycjach zarówno przedstawieniowych jak i abstrakcyjnych, jedno-
barwnych i wielobarwnych, dając świadectwo specyficznej wyobraźni plastycznej,
prezentując przegląd różnorodnych dążeń artystycznych i odsłaniając specyficzne dla
życia narodu hinduskiego bogactwo przedstawień tematycznych. Nie można tutaj
pominąć sposobności przypomnienia kilku bodaj nazwisk artystów, wysuwających
się na pierwsze miejsce w dziedzinie uprawianej przez nich grafiki: Mukul Dey,
Samarendra Gupta, Haren Das, Kanwal Krishna, Krisbna Reddy, J. K. Shukla, Som-
nath Horę, M. F. Hussain, Ram Kumar i Laxman Pai. Artyści ci należą do różnych
szkół, reprezentują różne kierunki i większe ośrodki ruchu artystycznego, jak Kal-
kutta, Santinikotan, Bombay, Madras. Wystawa umożliwiła prześledzenie wpływów
malarstwa europejskiego na ten odmienny krąg twórców o bogatych tradycjach arty-
stycznych, którzy potrafili, przejmując wiele z dzieł Cezanna, Van Gogha, Matisse’a,
Picassa, Dufy’ego i innych, stworzyć własny język plastyczny, odrębny formalnie,
oryginalny w treści. Komisarzem wystawy była mgr Z. Alberowa.
Urządzona przez doc. dra Marię Rychlewską i mgra Marię Taszycką „Wystawa
współczesnej tkaniny polskiej” otwarta została 1 sierpnia 1961 roku w Gmachu Głów-
nym, w sali wystaw zmiennych. Pokaz objął 70 dywanów, kilimów, tkanin dwu-
osnowowych, żakardowych i broszowanych, według projektów artystek, z których
wymienimy J. Owidzką, A. Bujakową, E. Plutyńską, K. Wojtynę, W. Szczepanow-
ską, A. Śledziewską, B. Lachotę, M. Paszkiewicz.
350