DOI Artikel:
Dziuba, Stanisław: Sprawozdanie z działlalności Muzeum Narodowego w Krakowie w roku 1961
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24581#0364
salkę wyposażono w szary parawan ustawiony na osi amfilady, a na nim ekspo-
nowano niewielki, lecz kolorystycznie bardzo piękny portret kobiety, malowany
przez Hansa Krelia, zaś na pozostałych ścianach rozwieszono wysunki G. Pencza,
obraz Krzysztofa Ambergera i kilka mniejszych rysunków z początku wieku XVII.
Wejście do sal drugiego piętra poprzedził długi parawan ustawiony w hallu,
służący za tło dla utworów grafiki wieku XVII i XVIII, oraz kloszowa gablota miesz-
czącą zabytki porcelany z wieku XVIII. Salę wejściową poświęcono wyłącznie
rysunkom umieszczonym na czarnych ekranach, zaś dwie sale po stronie lewej —
malarstwu i rzeźbie. W stali pierwszej, zamykającej amfiladę, umieszczono na wolno
stojącym ekranie portret Raabe’go pędzla Ismaela Mengsa, obok zaś na ścianie
autoportret tegoż artysty. Ścianę drugą zajęły trzy duże obrazy G. D. Matthieu, zaś
17. Wystawa „Portret niemiecki 1500—1800”
na pozostałych zawieszono portrety z końca wieku XVII i początku XVIII, jak np.
Chr. Spethera, Chr. Paudissa, A. Paulsena i innych. Duże stosunkowo rozmiary sali
umożliwiły nadto ustawienie w niej dwóch rzeźb, czasowo nie przynależnych do
zespołu obrazów, gdyż wkraczających w późniejszą epokę weimarską (głowa Goe-
thego, dzieło Chr. D. Raucha i głowa Schinckla dzieło Fr. Thiecka). Druga sala sku-
piła przede wszystkim obrazy Antoniego Graffa, w środku zaś, na tle wolno stojących
parawanów, eksponowano dwie dalsze rzeźby Schadowa i G. M. Klauera. W pierw-
szej sali po stronie prawej od wejścia pomieszczono zespół obrazów różnych arty-
stów z końca wieku XVIII (między innymi J. C. Wilcka, Chr. F. R. Lisiewskiego i jego
siostry A. D. Therbusch, E. G. Haussmanna, J. Grassiego oraz trzy rzeźby z końca
XVIII i początku XIX w. (Fr. Thiecka i J. H. Danneckera), jak również monumentalną
rzeźbę z początku wieku XVIII z popiersiem Augusta Mocnego, dłuta P. Heermanna,
która ze względu na duży rozmiar i wielki ciężar musiała być eksponowana w naj-
większej sali. Kolejną małą salkę wykorzystano dla pokazu rysunków i grafiki, za-
wieszonych na jednym przyściennym parawanie oraz kilka obrazów Tischbeina Star-
359
nowano niewielki, lecz kolorystycznie bardzo piękny portret kobiety, malowany
przez Hansa Krelia, zaś na pozostałych ścianach rozwieszono wysunki G. Pencza,
obraz Krzysztofa Ambergera i kilka mniejszych rysunków z początku wieku XVII.
Wejście do sal drugiego piętra poprzedził długi parawan ustawiony w hallu,
służący za tło dla utworów grafiki wieku XVII i XVIII, oraz kloszowa gablota miesz-
czącą zabytki porcelany z wieku XVIII. Salę wejściową poświęcono wyłącznie
rysunkom umieszczonym na czarnych ekranach, zaś dwie sale po stronie lewej —
malarstwu i rzeźbie. W stali pierwszej, zamykającej amfiladę, umieszczono na wolno
stojącym ekranie portret Raabe’go pędzla Ismaela Mengsa, obok zaś na ścianie
autoportret tegoż artysty. Ścianę drugą zajęły trzy duże obrazy G. D. Matthieu, zaś
17. Wystawa „Portret niemiecki 1500—1800”
na pozostałych zawieszono portrety z końca wieku XVII i początku XVIII, jak np.
Chr. Spethera, Chr. Paudissa, A. Paulsena i innych. Duże stosunkowo rozmiary sali
umożliwiły nadto ustawienie w niej dwóch rzeźb, czasowo nie przynależnych do
zespołu obrazów, gdyż wkraczających w późniejszą epokę weimarską (głowa Goe-
thego, dzieło Chr. D. Raucha i głowa Schinckla dzieło Fr. Thiecka). Druga sala sku-
piła przede wszystkim obrazy Antoniego Graffa, w środku zaś, na tle wolno stojących
parawanów, eksponowano dwie dalsze rzeźby Schadowa i G. M. Klauera. W pierw-
szej sali po stronie prawej od wejścia pomieszczono zespół obrazów różnych arty-
stów z końca wieku XVIII (między innymi J. C. Wilcka, Chr. F. R. Lisiewskiego i jego
siostry A. D. Therbusch, E. G. Haussmanna, J. Grassiego oraz trzy rzeźby z końca
XVIII i początku XIX w. (Fr. Thiecka i J. H. Danneckera), jak również monumentalną
rzeźbę z początku wieku XVIII z popiersiem Augusta Mocnego, dłuta P. Heermanna,
która ze względu na duży rozmiar i wielki ciężar musiała być eksponowana w naj-
większej sali. Kolejną małą salkę wykorzystano dla pokazu rysunków i grafiki, za-
wieszonych na jednym przyściennym parawanie oraz kilka obrazów Tischbeina Star-
359