DOI Artikel:
Ruxer, Mieczyslawa Sabina: O kilku zabytkach złotnictwa antycznego w Zbiorach Czartoryskich w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25235#0103
Mieczysława Ruxer
(do druku opracował Jerzy Kubczak)
O KILKU ZABYTKACH ZŁOTNICTWA ANTYCZNEGO
W ZBIORACH CZARTORYSKICH W KRAKOWIE
Wstęp
Na treść niniejszego opracowania składa się siedem obiektów złotnic-
twa z dawnego Muzeum Czartoryskich, aktualnie stanowiącego oddział
Muzeum Narodowego w Krakowie. Obiekty te są różnorakie, tak ze
względu na rodzaj (bransoleta, kolczyki, medalion) jak przynależność do
obszaru kulturowego (Etruria południowa, Italia, Egipt), a także rozpię-
tość czasową (w. VIII p.n.e. — w. XI n.e.). Mimo to przedstawienie ich
w ramach jednego artykułu znajduje, moim zdaniem, wystarczające uza-
sadnienie.
19 września r. 1939 w Sieniawie koło Jarosławia została rozgrabiona
przez wojska hitlerowskie wspaniała kolekcja biżuterii z Muzeum Czar-
toryskich w Krakowie. Przepadły wówczas bezpowrotnie 132 zabytki złot-
nictwa starożytnego, głównie antycznego (tj. grecko-rzymskiego) oraz
110 kosztowności z czasów późniejszych, w większości renesansowych
i barokowych, w tym także kolekcja polskich pierścieni pamiątkowych
z wieków XVIII i XIX. Powojenna reinwentaryzacja zbiorów krakow-
skich ujawniła 17 obiektów, które uważano za stracone wraz z 242 roz-
kradzionymi.
W latach przedwojennych nad złotnictwem starożytnym w zbiorach
krakowskich pracowała Mieczysława Ruxer, profesor Uniwersytetu w Po-
znaniu, a w czasach okupacji hitlerowskiej podjęła pracę nad katalogiem
całej rozgrabionej biżuterii. Publikacja tego katalogu nie doszła dotych-
czas do skutku, a jego autorka zmarła w r. 1957. W pozostawionych przez
nią notatkach nadal figurują opisy i analizy zabytków odnalezionych po
wojnie, które widocznie uważała za przepadłe. Porządkując materiały
naukowe Mieczysławy Ruxer i przystępując do dalszej pracy nad wspom-
Rozprawy i Sprawozdania — 7
97
(do druku opracował Jerzy Kubczak)
O KILKU ZABYTKACH ZŁOTNICTWA ANTYCZNEGO
W ZBIORACH CZARTORYSKICH W KRAKOWIE
Wstęp
Na treść niniejszego opracowania składa się siedem obiektów złotnic-
twa z dawnego Muzeum Czartoryskich, aktualnie stanowiącego oddział
Muzeum Narodowego w Krakowie. Obiekty te są różnorakie, tak ze
względu na rodzaj (bransoleta, kolczyki, medalion) jak przynależność do
obszaru kulturowego (Etruria południowa, Italia, Egipt), a także rozpię-
tość czasową (w. VIII p.n.e. — w. XI n.e.). Mimo to przedstawienie ich
w ramach jednego artykułu znajduje, moim zdaniem, wystarczające uza-
sadnienie.
19 września r. 1939 w Sieniawie koło Jarosławia została rozgrabiona
przez wojska hitlerowskie wspaniała kolekcja biżuterii z Muzeum Czar-
toryskich w Krakowie. Przepadły wówczas bezpowrotnie 132 zabytki złot-
nictwa starożytnego, głównie antycznego (tj. grecko-rzymskiego) oraz
110 kosztowności z czasów późniejszych, w większości renesansowych
i barokowych, w tym także kolekcja polskich pierścieni pamiątkowych
z wieków XVIII i XIX. Powojenna reinwentaryzacja zbiorów krakow-
skich ujawniła 17 obiektów, które uważano za stracone wraz z 242 roz-
kradzionymi.
W latach przedwojennych nad złotnictwem starożytnym w zbiorach
krakowskich pracowała Mieczysława Ruxer, profesor Uniwersytetu w Po-
znaniu, a w czasach okupacji hitlerowskiej podjęła pracę nad katalogiem
całej rozgrabionej biżuterii. Publikacja tego katalogu nie doszła dotych-
czas do skutku, a jego autorka zmarła w r. 1957. W pozostawionych przez
nią notatkach nadal figurują opisy i analizy zabytków odnalezionych po
wojnie, które widocznie uważała za przepadłe. Porządkując materiały
naukowe Mieczysławy Ruxer i przystępując do dalszej pracy nad wspom-
Rozprawy i Sprawozdania — 7
97