DOI Artikel:
Małkiewiczówna, Helena: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 1964-1965
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25235#0129
odnowieniem z inicjatywy królowej Jadwigi przez Władysława Jagiełłę w r. 1400
i okresem pomyślnego rozwoju uczelni, jaki trwał do połowy w. XVI.
Tak powstała wystawa Sztuka w Krakowie w latach 1350—1550 (fig. 90), otwarta
w dniu 8 maja 1964 w salach wystawowych Nowego Gmachu przez dyrektora Za-
rządu Muzeów i Ochrony Zabytków Mieczysława Ptaśnika w obecności wiceministra
Szkolnictwa Wyższego i Nauki Eugenii Krassowski ej, prorektora Uniwersytetu Ja-
giellońskiego prof. dra Mieczysława Klimaszewskiego oraz przedstawicieli wyższych
uczelni polskich i zagranicznych. Komisarzem wystawy był dyrektor Jerzy Banach *,
autorką scenariusza Maria Kopffowa, zespół konsultantów stanowili profesorowie,
Adam Bochnak, Zbigniew Bocheński, Tadeusz Dobrowolski, Józef E. Dutkiewicz,
Lech Kalinowski i Jerzy Szabłowski. Oprawę plastyczną przygotował Andrzej Pa-
włowski, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Na wystawie eksponowano wyłącznie oryginalne dzieła sztuki najwyższej klasy:
malarstwo tablicowe i miniaturowe, witraże, ryciny, rzeźbę kamienną i drewnianą,
wyroby złotnicze, paramenty kościelne, arrasy, numizmaty, medale, oprawy ksiąg
i archiwalia. Wystawa objęła łącznie ponad 350 eksponatów pochodzących ze zbio-
rów Muzeum oraz wypożyczonych z szeregu instytucji państwowych (z których wy-
mienić należy przede wszystkim Państwowe Zbiory Szrbuki na Wawelu, Muzea Naro-
dowe w Warszawie i Poznaniu, Muzeum Historyczne M. Krakowa, Archiwum Pań-
stwowe M. Krakowa i Województwa Krakowskiego, Bibliotekę Jagiellońską w Kra-
kowie, Bibliotekę Narodową w Warszawie oraz Zakład Naukowy im. Ossolińskich we
Wrocławiu) oraz kościelnych (m. in. ze skarbca katedry na Wawelu, bazyliki NPMarii
w Krakowie, Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie, zbiorów Kurii Metropolitalnej
w Poznaniu, Kurii Diecezjalnej w Kielcach i Tarnowie, kościołów i bibliotek klasz-
tornych z różnych stron Polski). Kilka eksponatów (roztruchan królowej Jadwigi i ry-
ciny Wita Stwosza) wypożyczono z Państwowych Zbiorów Sztuki w Dreźnie.
Urzekające świetnością i bogactwem zabytki sztuki rozmieszczono w salach obu
pięter Nowego Gmachu z zachowaniem układu chronologicznego.
Epokę gotyku reprezentowały grupy zabytków, obrazujące mecenat artystyczny
Kazimierza Wielkiego, królowej Jadwigi i Władysława Jagiełły, okres kształtowania
się krakowskich warsztatów artystycznych w w. XIV i na początku w. XV oraz
końcowy okres późnogotyckiego realizmu. W tej części pokazu wystawiono m. i.
dzieła złotnictwa pochodzące z fundacji Kazimierza Wielkiego: kielich wykonany
w Krakowie (w latach 1360—1370) dla kościoła w Stopnicy i relikwiarz św. Zyg-
munta ofiarowany w r. 1370 katedrze w Płocku, dzieło zapewne złotnika akwizgrań-
skiego, przedmioty związane z królową Jadwigą: szkatułkę z kości słoniowej (Fran-
cja, 1. połowa w. XIV), racjonał (lata 1384—1386) — dar królowej dla katedry krakow-
skiej i kryształowy roztruchan (koniec w. XIV), monstrancję ufundowaną przez Wła-
dysława Jagiełłę (początek w. XV) i wreszcie najcenniejsze dzieła złotników kra-
kowskich w. XV: monstrancje, kielichy, krzyże i pastorały oraz kolekcję paramen-
tów kościelnych. Kolejne sale poświęcono rzeźbie i malarstwu 2. połowy w. XIV
i w’. XV. Zgromadzono tu wczesne przykłady małopolskiej snycerki, miniatorstwa
i witrażownictwa, dzieła powstałe w okresie tzw. stylu międzynarodowego, z których
wymienić należy przede wszystkim rzeźbioną Madonną z Krużlowej (początek w. XV),
kamienną Pietą z kościoła Sw. Barbary w Krakowie — dzieło Mistrza Pięknych Ma-
donn (po r. 1410), obraz epitafijny Wierzbięty z Branic (r. 1425) oraz Psałterz flo-
riański — rękopis iluminowany, zawierający pierwszy przekład psałterza na język
polski, wykonany dla królowej Jadwigi w ostatnich latach w. XIV; pokazano na-
* W sprawozdaniu niniejszym pominięto tytuły naukowe pracowników Muzeum,
podane w spisie przy końcu tomu.
123
i okresem pomyślnego rozwoju uczelni, jaki trwał do połowy w. XVI.
Tak powstała wystawa Sztuka w Krakowie w latach 1350—1550 (fig. 90), otwarta
w dniu 8 maja 1964 w salach wystawowych Nowego Gmachu przez dyrektora Za-
rządu Muzeów i Ochrony Zabytków Mieczysława Ptaśnika w obecności wiceministra
Szkolnictwa Wyższego i Nauki Eugenii Krassowski ej, prorektora Uniwersytetu Ja-
giellońskiego prof. dra Mieczysława Klimaszewskiego oraz przedstawicieli wyższych
uczelni polskich i zagranicznych. Komisarzem wystawy był dyrektor Jerzy Banach *,
autorką scenariusza Maria Kopffowa, zespół konsultantów stanowili profesorowie,
Adam Bochnak, Zbigniew Bocheński, Tadeusz Dobrowolski, Józef E. Dutkiewicz,
Lech Kalinowski i Jerzy Szabłowski. Oprawę plastyczną przygotował Andrzej Pa-
włowski, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
Na wystawie eksponowano wyłącznie oryginalne dzieła sztuki najwyższej klasy:
malarstwo tablicowe i miniaturowe, witraże, ryciny, rzeźbę kamienną i drewnianą,
wyroby złotnicze, paramenty kościelne, arrasy, numizmaty, medale, oprawy ksiąg
i archiwalia. Wystawa objęła łącznie ponad 350 eksponatów pochodzących ze zbio-
rów Muzeum oraz wypożyczonych z szeregu instytucji państwowych (z których wy-
mienić należy przede wszystkim Państwowe Zbiory Szrbuki na Wawelu, Muzea Naro-
dowe w Warszawie i Poznaniu, Muzeum Historyczne M. Krakowa, Archiwum Pań-
stwowe M. Krakowa i Województwa Krakowskiego, Bibliotekę Jagiellońską w Kra-
kowie, Bibliotekę Narodową w Warszawie oraz Zakład Naukowy im. Ossolińskich we
Wrocławiu) oraz kościelnych (m. in. ze skarbca katedry na Wawelu, bazyliki NPMarii
w Krakowie, Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie, zbiorów Kurii Metropolitalnej
w Poznaniu, Kurii Diecezjalnej w Kielcach i Tarnowie, kościołów i bibliotek klasz-
tornych z różnych stron Polski). Kilka eksponatów (roztruchan królowej Jadwigi i ry-
ciny Wita Stwosza) wypożyczono z Państwowych Zbiorów Sztuki w Dreźnie.
Urzekające świetnością i bogactwem zabytki sztuki rozmieszczono w salach obu
pięter Nowego Gmachu z zachowaniem układu chronologicznego.
Epokę gotyku reprezentowały grupy zabytków, obrazujące mecenat artystyczny
Kazimierza Wielkiego, królowej Jadwigi i Władysława Jagiełły, okres kształtowania
się krakowskich warsztatów artystycznych w w. XIV i na początku w. XV oraz
końcowy okres późnogotyckiego realizmu. W tej części pokazu wystawiono m. i.
dzieła złotnictwa pochodzące z fundacji Kazimierza Wielkiego: kielich wykonany
w Krakowie (w latach 1360—1370) dla kościoła w Stopnicy i relikwiarz św. Zyg-
munta ofiarowany w r. 1370 katedrze w Płocku, dzieło zapewne złotnika akwizgrań-
skiego, przedmioty związane z królową Jadwigą: szkatułkę z kości słoniowej (Fran-
cja, 1. połowa w. XIV), racjonał (lata 1384—1386) — dar królowej dla katedry krakow-
skiej i kryształowy roztruchan (koniec w. XIV), monstrancję ufundowaną przez Wła-
dysława Jagiełłę (początek w. XV) i wreszcie najcenniejsze dzieła złotników kra-
kowskich w. XV: monstrancje, kielichy, krzyże i pastorały oraz kolekcję paramen-
tów kościelnych. Kolejne sale poświęcono rzeźbie i malarstwu 2. połowy w. XIV
i w’. XV. Zgromadzono tu wczesne przykłady małopolskiej snycerki, miniatorstwa
i witrażownictwa, dzieła powstałe w okresie tzw. stylu międzynarodowego, z których
wymienić należy przede wszystkim rzeźbioną Madonną z Krużlowej (początek w. XV),
kamienną Pietą z kościoła Sw. Barbary w Krakowie — dzieło Mistrza Pięknych Ma-
donn (po r. 1410), obraz epitafijny Wierzbięty z Branic (r. 1425) oraz Psałterz flo-
riański — rękopis iluminowany, zawierający pierwszy przekład psałterza na język
polski, wykonany dla królowej Jadwigi w ostatnich latach w. XIV; pokazano na-
* W sprawozdaniu niniejszym pominięto tytuły naukowe pracowników Muzeum,
podane w spisie przy końcu tomu.
123