Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (11.1976)

WSPOMNIENIE O KAZIMIERZU BUCZKOWSKIM

opracował straty i zniszczenia dzieł sztuki i zabytków w Krakowie, ogłoszone
w 31. tomie Rocznika Krakowskiego i w Bibliotece Krakowskiej (Nr 104: 1946).
On też był później czynny przy rewindykacji pozabieranych z Muzeum przez
Niemców muzealiów.

Po wojnie zabrał się Buczkowski z całą gorliwością do doprowadzenia
Muzeum do stanu używalności, urządzając m. in. galerię malarstwa polskiego
w Sukiennicach i biorąc czynny udział w pracach porządkowych, organiżował
wystawy, o których już była mowa, przygotował wystawę objazdową na temat
rzemiosła artystycznego, urządzał wystawy szkła w Nowym Gmachu, szkolił
nowych pracowników naukowych, był zawsze gotowy do wszelkich nadzwy-
czajnych zadań, zawsze oddany instytucji, podejmujący swą pracę nie tylko
z zamiłowania do niej, ale i traktujący ją służbiście, z pełną lojalnością wobec
późniejszych przełożonych, którzy niejednokrotnie korzystali z jego bogatych
doświadczeń zawodowych.

Jego dorobek naukowy przyniósł mu w roku 1933 tytuł współpracownika
Komisji Historii Sztuki PAU. Po wojnie został Buczkowski członkiem Komisji
Teorii i Historii Sztuki Krakowskiego Oddziału PAN. W roku 1955 mianowany
120 został docentem, a w roku 1965 uzyskał tytuł kuratora. Był odznaczony Zło-
tym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta.

Ale ponad wszystkie Jego tytuły i osiągnięcia naukowo-zawodowe wybijała
się Jego postawa jako człowieka. Odznaczał się niesłychaną skromnością, szla-
chetnością i delikatnością, ale także w razie potrzeby zaskakującą odwagą.
Był wiernym przyjacielem, doradcą, wspomożycielem w trudnych sytuacjach,
zawsze optymistą obdarzonym dyskretnym humorem i wyjątkową dobrocią
owianą duchem prawdziwie franciszkańskim.

maj 1974

Zbigniew BOCHEŃSKI