Muzeum Narodowe <Breslau> [Hrsg.]; Muzeum Śla̜skie <Breslau> [Hrsg.]: Roczniki Sztuki Śląskiej (13.1983)

Kaplice mieszczańskie na Śląsku

53

ZZA n5M

_l-1-1-h

WM XI/

51. Wrocław, kościół św. M. Magdaleny. Kaplica
Kuśnierzy, 1402—1404.

(późniejszy kościół filialny św. Krzysztofa). Pierwsza
fundacja na rzecz kościoła św. Krzysztofa w 1343 r.
dotyczyła budowy ołtarza. W 1384 r. kuśnierze Piotr
Raffus i Mikołaj Hellman fundują nowy ołtarz.
IV. 1400 — podjęto decyzję przebudowy kaplicy Tosta na
kaplicę kuśnierzy z przeniesieniem fundacji na budo-
W/\A VI w<> oltarza <z r- 1384) z kościoła św. Krzysztofa do no-

wej kaplicy. 1402—1404 — budowa kaplicy Kuśnierzy
z udziałem majstrów Petera Troppinmachera i Niklasa
50. Wrocław, kościół ŚW. M. Magdaleny. Kaplica Ma- Wintera. 1406 — ustawiono ołtarz poświęcony śś. An-

larzy, ok. 1370 r. drzcjowi, Marii Magdalenie, Katarzynie i Barbarze.

Wykonano godło kuśnierzy (bliżej nie określone). 1413
— zamknięto kaplicę kratą. 1435 — nowy ołtarz po-
nowego ołtarza. 1517 — wzmianka o ołtarzu św. Krzyża. święcony Bogu Ojcu, śś. Janowi Chrzcicielowi, Seba-

V. Około 1370. Burgemeister przedstawił na planie kaplicę stianowi i Bernardowi. 1463 — poświęcenie ołtarza ku

jako powstałą około 1400, co krytykuje Bimler zauwa- czci Matki Boskiej, śś. Łazarza, Barbary i Doroty;

żając jej pokrewieństwo z kaplicą Złotników i określa- ustawienie chrzcielnicy. 1468 — wzmianka o ołtarzu

jąc czas powstania około 1370. Podobnie datuje tę ka- Matki Boskiej, śś. Jana Ewangelisty, Marii Magdaleny

plicę Broniewski. i Marty.

VI. Bimler, 6, s. 41; Broniewski, s. 64; B u r g e- y. 1402—1404. Sklepienie przebudowane w 1569 r. Według
m e i s t e r, II, s. 4, 12, 19; H i n t z e, s. 24; Luchs II, Burgemeistra kaplicę grożącą runięciem, rozebrano

s. 506; S c h u 11 z, s. 118; Ziomecka II, s. 131. i zbudowano od nowa w 1569 r. Zdaniem Bimlera była

57 Kaolica Kuśnierzv WM yix to renowacja i należy brać pod uwagę jedynie moż-

Kaplica Kuśnierzy. WM XIX. llwośc noweg0 przesklepienia kaplicy z zastosowaniem

I. CapeUa pelll/icum, Capella virorum pellici, Capella nowej formy wsporników. Formy wsporników istotnie

bcstorum Stephani et Laurentl (in qua baptistermm wskazują na ich późniejsze powstanie. Formę sklepie-

ezislit), Kurchnerkapelte. nia p,.awciop0dobnie powtórzono, wprowadzając „mod-

li. Powstała na miejscu dawnej kaplicy Macieja Tosta. ne„ pl.ze,likanje żeber.

Międzyprzyporowa, jednoprzestrzenna, wysokości rów- VJ jjimler 6, s. 44; Burgemeister, II, s. 16;
nej z pozostałymi kaplicami (nieco niższa od nawy Luchs I s. 499; J. Pasławska, Kościół św. Krzy-

bocznej). Oświetlona jednym oknem. sztoja a wrocławski cech kuśnierzy, „Acta Universi-

III. Cech kuśnierzy należał do jednego z najstarszych we t~tis wratislaviensis", nr 23, 1964, s. 197—205.

Wrocławiu, w 1300 r. występuje jako ósmy z rzędu

wśród wymienionych 29 cechów wrocławskich, w 1440 r. 5g- Kaplica Krawców. WM XVII.
zajmuje miejsce czołowe. Kuśnierze reprezentowali obok i. capella sartorum, Schneidcrkapellc.

złotników, sukienników, malarzy i rzeżników, grupę II. Międzyprzyporowa, jednoprzestrzenna, o jednym ostro-
najlepiej sytuowanych mieszczan. Mieli przedstawicieli łucznym oknie czterodzielnym. Nieco niższa od nawy

w radzie miejskiej i w kolegium ławników. Posiadali bocznej, równa są-iednim kaplicom. Na kracie, nie

prawo składu na handel futrami. Zamieszkiwali oko- zachowanej, z około 1700 r. umieszczone były nożyce

lice ul. Oławskiej. Ta część miasta występuje w źród- niesione przez anioła.

łach jako „ąuartele pcllificum". Kuśnierze posiadali III. Cech krawców należał do najstarszych we Wrocławiu,
własną kaplicę wolnostojącą p.w. Marii Egipcjanki Po raz pierwszy wzmiankowany w statutach z począt-