Muzeum Narodowe <Breslau> [Hrsg.]; Muzeum Śla̜skie <Breslau> [Hrsg.]: Roczniki Sztuki Śląskiej (13.1983)

Kaplice mieszczańskie na Śląsku

57

_/ O 1 2. 3 4M

H-1--i-1-f

WE IV

60. Wrocław, kościół św, Elżbiety. Kaplica św. Anny,
ok. 1400 r.

źródłowych i zmiany wprowadzone w połowie XVII,
a następnie w końcu XIX w. Wsporniki, które mogą
pochodzić z okresu powstania kaplicy, analogiczne do
występujących w kaplicy Ottona z Nysy, pozwalają
określić czas powstania kaplicy na około 1400 lub nie-
co później.

VI. Baucli, s. 103; Burgemeister, II, s. 82;
Schmeldler 1, s. 104.

65. Kaplica Relidigerów. WE VI.
I. Relidigerów von Striesa.

II. Międzyprzyporowa, jednoprzestrzenna. Oświetlona jed-
nym oknem. Wysokością dorównująca nawie bocznej.
Zniszczona w 1649 r., po odbudowie sklepień umiesz-
czono w kluczach herby Relidigerów i Reichelów. W
kaplicy tej znajdowały się do 2 wojny światowej po-
zostałości retabulum ze sceną Opłakiwania (obecnie w
Muzeum Narodowym we Wrocławiu).
III. Określona jako kaplica rodziny Relidigerów dopiero
w 1573 r. Rehdigerowie notowani są we Wrocławiu od
początku XV w. Niclas Rudiger, syn wójta z Klucz-
borka, w 1407 r. uzyskuje prawa miejskie we Wrocła-
wiu. Początkowo udział w patronacie nad tą kaplicą
miała rodzina Rintfleischów sądząc z umieszczonej na
ścianie tablicy mosiężnej z inskrypcją upamiętniającą
Krzysztofa Rinthfleischa (fl508), patrycjusza wrocław-
skiego.

V. Na podstawie analizy detalu architektoniczno-rzeźbiar-
skiego i analogii do innych kaplic powstanie kapli-
cy można umieścić w ostatniej ćwierci XIV w. Po-
dobnie datował Burgemeister — około 1380.
VI. Burgemeister, II, s. 84 , 86 , 92, 102; L u e li s I,
s. 214; Stein, s. 222.

Ol 2 3 4 $ M

H--1-1-1—i—i-1-

WE VI '

61. Wrocław, kościół św. Elżbiety. Kaplica Relidige-
rów, ok. 1380 r.

66. Kaplica Prockendorffów. WE VIII.
I. Kaplica Wolfów (od XVIII w.).

II. Międzyprzyporowa, jednoprzestrzenna. Oświetlona jed-
nym, dużym, ostrolucznym oknem. Wysokością dorów-
nująca nawie bocznej. Po zniszczeniu w r. 1649 sklepie-
nie odnowiono powtarzając pierwotne formy. W ka-
plicy tej znajdował się ołtarz z około 1480 r., fundacji
Prockendorffów, ze sceną Narodzenia w szafie środ-
kowej (obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie).
W Muzeum Narodowym we Wrocławiu znajdują się
dwie rzeźby ze zwieńczenia lego ołtarza, przedstawia-
jącego Marię i Chrystusa. Po przejęciu kaplicy przez
rodzinę Wolfów, ołtarz przeniesiono do kaplicy Uthma-
nów, gdzie znajdował się do 1945 r.

III. Rodzina Prockendorffów pochodząca z Legnicy, wzmian-
kowana we Wrocławiu od 1373 r.

IV. 1481 — fundacja ołtarza przez Kaspra Prockendorffa.

V. Burgemeister datował tę kaplicę, jak wszystkie pozo-
stałe w szeregu północnym, na około 1380. Jednakże
analiza detalu charakteryzującego się swobodą i lek-
kością formy, atektoniczne schodzenie żeber w ścianę
z pominięciem gzymsowań, wskazują na dużo później-
szy czas powstania: trzecia ćwierć XV w.

VI. Burgemeister, II, s. 93; L u c li s II. s. 86; P f e i f-
f e r, s. 234); Stein. s. 206; z i o m e c k a I, s. 83;
Z 1 o m e c k a II, s. 125.

67. Kaplica Ottona z Nysy. WE X.

I. Capella Ottonis dc Nysa, Capclla Bealae Mariae Vir-
ainis, Unser Licbcn Fraue?i Kapelle, Leulkoniskapcllc,
Bankschc Chor (od 1433), Capclla novus chorus diefa.
II. Stanowi emporę pona '. kiuchtą północną w piątym przę-
śle od zachodu. Oświetlona jednym dużym ostrolucznym
oknem. Wejście klatką schodową, częściowo w grubości
muru od strony wschodniej. W bryle zewnętrznej ka-
plica wyróżnia się odrębnym dachem o kalenicy rów-

8 — Roczniki sztuki śląskiej