DOI Artikel:
Komaszyński, Michał: Ikonografia batalistyczna w zagranicznych rezydencjach Marii Kazimiery Sobieskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.36253#0123
97
Opieram to na jej upodobaniu do wielkich obrazów, gdy chodziło
o przedstawienie scen bitewnych. Z drugiej strony, jak wspomnia-
no, wiemy, że dwa obrazy batalistyczne Jana III umieściła kró-
lowa nad kominkami swego apartamentu w zamku Blois. Należy po-
wiedzieć, że były to kominki okazałe, na kilka metrów szerokie.
Nie wydaje się, ażeby Maria.Kazimiera, osoba o wyrobionym smaku,
postawiła na owych dużych kominkach niewielkie obrazki z serii
"bawarskiej". Pewnym dowodem, wskazującym na to, że królowa za-
mówiła duże obrazy /"żółkiewskie"/ w Paryżu, może być również
fakt przysłania do Rzymu nie całej serii, ale tylko pięciu płó-
cien. Pozostałe mogły się znajdować u Duponta, albo powędrowały
może do Oławy, ażeby przypominać uwolnionemu z niewoli saskiej
Jakubowi /1706 r./ wielkość jego ojca.
Jeśli chodzi o serię "bawarską", to w literaturze zaznacza
się chyba słusznie, że stanowi ona replikę dużych obrazów "żół-
kiewskich". Można się domyślać, że powstała ona na specjalne za-
mówienie dla jedynaczki - Teresy Kunegundy Sobieskiej, elekto-
rowej Bawarii. Jak wiadomo, była ona pupilką Jana III, ale ko-
chała też niezmiernie Marię Kazimierę. Kolekcjonowała z zapałem
obrazy najprzedniejszych mistrzów pędzla. Przebywając w latach
1705-1715 na wygnaniu w Wenecji występowała tu nieraz jako me-
cenas malarstwa i muzyki. Należy przypuszczać, że dowiedziawszy
się od matki, z którą pozostawała w ciągłych i nader serdecznych
związkach, o powstawaniu w Paryżu serii dużych płócien batalis-
tycznych ku czci uwielbianego ojca, zapragnęła takowego cyklu
w mniejszym formacie dla siebie. Obrazy te, dostarczone zapew-
ne do Wenecji, zabrała elektorowa, powracając w 1715 r. do Mo-
nachium. Takim sposobem mniejsza rozmiarami seria bitewna dos-
tała się do Bawarii, gdzie przetrwała do dnia dzisiejszego.
Gdy u progu 1716 r. Maria Kazimiera wydała ostatnie tchnie-
nie w Blois, komisarze pary elektorskiej i królewiczów Sobies-
kich przystąpili do podziału jej mienia. Jednym z komisarzy kró-
lewiczów był Filip Dupont. Niewątpliwie duże płótna batalisty--
Opieram to na jej upodobaniu do wielkich obrazów, gdy chodziło
o przedstawienie scen bitewnych. Z drugiej strony, jak wspomnia-
no, wiemy, że dwa obrazy batalistyczne Jana III umieściła kró-
lowa nad kominkami swego apartamentu w zamku Blois. Należy po-
wiedzieć, że były to kominki okazałe, na kilka metrów szerokie.
Nie wydaje się, ażeby Maria.Kazimiera, osoba o wyrobionym smaku,
postawiła na owych dużych kominkach niewielkie obrazki z serii
"bawarskiej". Pewnym dowodem, wskazującym na to, że królowa za-
mówiła duże obrazy /"żółkiewskie"/ w Paryżu, może być również
fakt przysłania do Rzymu nie całej serii, ale tylko pięciu płó-
cien. Pozostałe mogły się znajdować u Duponta, albo powędrowały
może do Oławy, ażeby przypominać uwolnionemu z niewoli saskiej
Jakubowi /1706 r./ wielkość jego ojca.
Jeśli chodzi o serię "bawarską", to w literaturze zaznacza
się chyba słusznie, że stanowi ona replikę dużych obrazów "żół-
kiewskich". Można się domyślać, że powstała ona na specjalne za-
mówienie dla jedynaczki - Teresy Kunegundy Sobieskiej, elekto-
rowej Bawarii. Jak wiadomo, była ona pupilką Jana III, ale ko-
chała też niezmiernie Marię Kazimierę. Kolekcjonowała z zapałem
obrazy najprzedniejszych mistrzów pędzla. Przebywając w latach
1705-1715 na wygnaniu w Wenecji występowała tu nieraz jako me-
cenas malarstwa i muzyki. Należy przypuszczać, że dowiedziawszy
się od matki, z którą pozostawała w ciągłych i nader serdecznych
związkach, o powstawaniu w Paryżu serii dużych płócien batalis-
tycznych ku czci uwielbianego ojca, zapragnęła takowego cyklu
w mniejszym formacie dla siebie. Obrazy te, dostarczone zapew-
ne do Wenecji, zabrała elektorowa, powracając w 1715 r. do Mo-
nachium. Takim sposobem mniejsza rozmiarami seria bitewna dos-
tała się do Bawarii, gdzie przetrwała do dnia dzisiejszego.
Gdy u progu 1716 r. Maria Kazimiera wydała ostatnie tchnie-
nie w Blois, komisarze pary elektorskiej i królewiczów Sobies-
kich przystąpili do podziału jej mienia. Jednym z komisarzy kró-
lewiczów był Filip Dupont. Niewątpliwie duże płótna batalisty--