DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.14132#0192
Tratf. 11. Cap. VI. de Refpirattone. i y$
Quâ demum virtute diaphragma in Expiratione rursus ascendat", mihi peascensu
nondum satis perspeétum est : video quidem multum contribnere muscu- ^atis"8'
los abdominis obliqué descendentes, rectos, cttransversos; in quantum vi-
delicet simul contra&i abdomen comprimunt , ejusque.viscera , & hisce
mediantibus diaphragma, sursum cogunt : sed tamen illis solis diâum as-
censum adscribere non licet ; siquidem aperto vivi animalis abdomine,
hujusque mus^ulorum adione maximè %nminutâ , diaphragma nihilomi-
nus ascendere observatur. Deinde in demortuis semper sursum proten-
sum conspicitur ; non est autem verosimile hominem semper mori cum
tali vigore musculorum abdominis, quas diétae protrusioni sufficiat. .
Videtur quidem aliquid prasstare polie pulmonum constrictio ; quatenus
■ videlicet ae*hâc mediante ex illis ejeéhis exteriùs abdomini incumbit,
ejusque viscera sursum adigit : item restitutio œsophagi, qui in Inspiratio-
ne vehementiâ quâ dam detrahitur, sed an illa omnia simul sufficiant etiam-
* #num dubito.
CAP U T VII.
De uju Respiratlonïs,
"TJ Espîratîonem nobis adeo eiïè necesfariam, ut ei prasclusâ, ctiam vîta Necessitas
IV intra brève tenapus extinguatur, tam notum est:, quàm quod notiiïi- ^j^"^10"
mum ; quasnam autem sit illius neceslîtatis ratio incertum eft ac dubiis Ratio incçr-
plenisiimum. Prodiêre super hac re varias tam Philosophorum quam me- ta.
dicorum opiniones; quas, licet primâ front^apparuerint valde plausibiles,
pler33que tamen decurstï temporis inventas sunt invalidas.
Venerandas antiquitati passim visum fuit sanguinis refrigerium prascîpuus Non ob san-
respirationis scopus, quo cum ipsa remoto, cruor ad extin&ionem usque guinis refil-
asstuaret : idque ideo potissimùm , quod sanguine ob vehemens corporîs Senum'
exercitium magis effervescente, etiam intendatur Respiratio, quôdque ani-
malia naturâ calidiora, fortiùs respirent, nimiumque incalescentia, aé'ris fri-
gidioris inspiratione rerlciantur. Verùm nequaquam probabile videtur eam
esîe sanguinis naturam , ut continuô ac quasi spontè tendat ad majorem
calorem ; cum plerique liquores (si non omnes) sibi reli&i refrigerentur : #
neque calons exuperantiam percipimus dum respirationem cohib/mus ;
neque animalia minus in aère frigido, quàm in calidiore defe&u Respi-
rationis extingunntur. Quin imo si canis in aëre frigidisiîmo constituti
perforetur utrumque latus, ipse statim apparebit omnino moribundus, quem
tamen aë'r calidus in pùlmones admisius illico restituet.
Quod autem animalia calidiora fortiùs Respirent , non probat Respira-
tionem illis potiùs datam else ad sanguinis refrigerium , quàm calorem il-
lum intensum produci à validiori Respiratione : imo poiterius non tan-
tùmasque, at magis probabile apparet : quia secundum omnium senten-
tiam
Quâ demum virtute diaphragma in Expiratione rursus ascendat", mihi peascensu
nondum satis perspeétum est : video quidem multum contribnere muscu- ^atis"8'
los abdominis obliqué descendentes, rectos, cttransversos; in quantum vi-
delicet simul contra&i abdomen comprimunt , ejusque.viscera , & hisce
mediantibus diaphragma, sursum cogunt : sed tamen illis solis diâum as-
censum adscribere non licet ; siquidem aperto vivi animalis abdomine,
hujusque mus^ulorum adione maximè %nminutâ , diaphragma nihilomi-
nus ascendere observatur. Deinde in demortuis semper sursum proten-
sum conspicitur ; non est autem verosimile hominem semper mori cum
tali vigore musculorum abdominis, quas diétae protrusioni sufficiat. .
Videtur quidem aliquid prasstare polie pulmonum constrictio ; quatenus
■ videlicet ae*hâc mediante ex illis ejeéhis exteriùs abdomini incumbit,
ejusque viscera sursum adigit : item restitutio œsophagi, qui in Inspiratio-
ne vehementiâ quâ dam detrahitur, sed an illa omnia simul sufficiant etiam-
* #num dubito.
CAP U T VII.
De uju Respiratlonïs,
"TJ Espîratîonem nobis adeo eiïè necesfariam, ut ei prasclusâ, ctiam vîta Necessitas
IV intra brève tenapus extinguatur, tam notum est:, quàm quod notiiïi- ^j^"^10"
mum ; quasnam autem sit illius neceslîtatis ratio incertum eft ac dubiis Ratio incçr-
plenisiimum. Prodiêre super hac re varias tam Philosophorum quam me- ta.
dicorum opiniones; quas, licet primâ front^apparuerint valde plausibiles,
pler33que tamen decurstï temporis inventas sunt invalidas.
Venerandas antiquitati passim visum fuit sanguinis refrigerium prascîpuus Non ob san-
respirationis scopus, quo cum ipsa remoto, cruor ad extin&ionem usque guinis refil-
asstuaret : idque ideo potissimùm , quod sanguine ob vehemens corporîs Senum'
exercitium magis effervescente, etiam intendatur Respiratio, quôdque ani-
malia naturâ calidiora, fortiùs respirent, nimiumque incalescentia, aé'ris fri-
gidioris inspiratione rerlciantur. Verùm nequaquam probabile videtur eam
esîe sanguinis naturam , ut continuô ac quasi spontè tendat ad majorem
calorem ; cum plerique liquores (si non omnes) sibi reli&i refrigerentur : #
neque calons exuperantiam percipimus dum respirationem cohib/mus ;
neque animalia minus in aère frigido, quàm in calidiore defe&u Respi-
rationis extingunntur. Quin imo si canis in aëre frigidisiîmo constituti
perforetur utrumque latus, ipse statim apparebit omnino moribundus, quem
tamen aë'r calidus in pùlmones admisius illico restituet.
Quod autem animalia calidiora fortiùs Respirent , non probat Respira-
tionem illis potiùs datam else ad sanguinis refrigerium , quàm calorem il-
lum intensum produci à validiori Respiratione : imo poiterius non tan-
tùmasque, at magis probabile apparet : quia secundum omnium senten-
tiam