DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30162#0029
okres wypełnia ożywiona wymiana opinji społecznej oraz stały
rozrost placówek naukowych poświęconych archeologji. Syste-
matyczna ta rozbudowa sieci naukowej, tworzona programowo,
umożliwiła Ludwikowi Vitet w okresie drugiego Cesarstwa
trwałe oparcie w jego pracy inwentaryzatora, sama przez się
już będąc zjawiskiem niepowszedniem i wysoce interesującem
w swej żywiołowości. Między r. 1747, datą założenia «Aca-
demic des Sciences, Belles Lettres et Arts de Clermont Fer-
rand» w Clermont, a 1848, rokiem zawiązania eSociete d'ar-
cheologie Lorraine » w Nancy, powstaje, wymieniając tylko
najważniejsze, dziesięć jeszcze towarzystw archeologicznych
lub archeologiczno - literackich w Paryżu, Caen, Tuluzie, Poi-
tiers, Amiens, Autun, Tours, Reims, St. Brieux, przyczem więk-
szość z nich datuje się z lat trzydziestych i czterdziestych
Obok roli, jaką spełniło w swoim czasie założone podczas
rewolucji i kierowane przez A. Lenoir a «Musee des Mo-
numents Franęais», roli, która mimo sarkastycznej opinji jaką
dał Quatremere de Quincy była istotnie olbrzymią, — nie-
mniej silny impuls stworzyły prace archeologiczne anglików,
uwzględniających w znacznym stopniu w swych badaniach za-
bytkowy materjał francuski. Wysoce znamienny dla ewolucji
poglądów na wartości starożytnicze ścisły ich związek z wzno-
szącym się jednocześnie gmachem współczesnego europejskiego
nacjonalizmu, pozyskuje w tern zjawisku impulsu z rywali-
zacji jeden z zasadniczych argumentów ^). Prace londyńskiego
i edynburskiego towarzystwa archeologicznego, studja Whitting-
tona i lorda Aberdeen były pierwszemi, które dały opisy ar-
chitektury gotyckiej w Normandji, ustalając reguły systema-
tycznych badań w zakresie architektury średniowiecznej. Już
Millin podnosił był w słowach pełnych uznania inicjatywę
angielską na polu rozwoju archeologji, opinję zaś jego w tym
względzie podzieliła większość ówczesnych podróżników i ba-
daczy starożytności przełomu XVIII i XIX stulecia ^°).
Zrodzony z ducha współzawodnictwa wyścig w kierunku
najpełniejszego poznania starożytności krajowych wpłynął nie-
rozrost placówek naukowych poświęconych archeologji. Syste-
matyczna ta rozbudowa sieci naukowej, tworzona programowo,
umożliwiła Ludwikowi Vitet w okresie drugiego Cesarstwa
trwałe oparcie w jego pracy inwentaryzatora, sama przez się
już będąc zjawiskiem niepowszedniem i wysoce interesującem
w swej żywiołowości. Między r. 1747, datą założenia «Aca-
demic des Sciences, Belles Lettres et Arts de Clermont Fer-
rand» w Clermont, a 1848, rokiem zawiązania eSociete d'ar-
cheologie Lorraine » w Nancy, powstaje, wymieniając tylko
najważniejsze, dziesięć jeszcze towarzystw archeologicznych
lub archeologiczno - literackich w Paryżu, Caen, Tuluzie, Poi-
tiers, Amiens, Autun, Tours, Reims, St. Brieux, przyczem więk-
szość z nich datuje się z lat trzydziestych i czterdziestych
Obok roli, jaką spełniło w swoim czasie założone podczas
rewolucji i kierowane przez A. Lenoir a «Musee des Mo-
numents Franęais», roli, która mimo sarkastycznej opinji jaką
dał Quatremere de Quincy była istotnie olbrzymią, — nie-
mniej silny impuls stworzyły prace archeologiczne anglików,
uwzględniających w znacznym stopniu w swych badaniach za-
bytkowy materjał francuski. Wysoce znamienny dla ewolucji
poglądów na wartości starożytnicze ścisły ich związek z wzno-
szącym się jednocześnie gmachem współczesnego europejskiego
nacjonalizmu, pozyskuje w tern zjawisku impulsu z rywali-
zacji jeden z zasadniczych argumentów ^). Prace londyńskiego
i edynburskiego towarzystwa archeologicznego, studja Whitting-
tona i lorda Aberdeen były pierwszemi, które dały opisy ar-
chitektury gotyckiej w Normandji, ustalając reguły systema-
tycznych badań w zakresie architektury średniowiecznej. Już
Millin podnosił był w słowach pełnych uznania inicjatywę
angielską na polu rozwoju archeologji, opinję zaś jego w tym
względzie podzieliła większość ówczesnych podróżników i ba-
daczy starożytności przełomu XVIII i XIX stulecia ^°).
Zrodzony z ducha współzawodnictwa wyścig w kierunku
najpełniejszego poznania starożytności krajowych wpłynął nie-