DOI Artikel:
Bogiatzidēs, Iōannēs K.: Epigraphai ex Androu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0088
78 Επιγράφω έξ "Ανδρο'ΐ
Άριϋ*. 35. Ώς προς τήν ΙΟ XII5 723 (πρβ.
σ. 336) έπιγραφήν παρατηρητέον ότι εν II στ. 2
άναγνωστέον ΣΥΒΡΗΤΙΟΙ άντί [Σ)υβρίτ[ι}οι καΐ
έν στίχ. 3 ΛΑΥΤΙΟΙ άντί Λ[υ]ττίθΓ το Α της
διφθόγγου ΑΥ είναι φανερώτατον. πρβ. ΑΜ 1893,
ένθα ΛΑΥΡΙΟΙ είχεν άναγνωσθή.
ΆριΦ. 36. Επόμενος τη γνώμη του ΗϊΙΙθγ
δτι αί εις ΙΟ XII5 734 έμαι νέαι αναγνώσεις θΐηθ
Νίΐο1αρΓαίαη§ νθΓ(ϋθηβη (ΑΜ 1909, 185), έπε-
θεώρησα εκ νέου τον λίθον" έν τω 1" λοιπόν στ.
ΑΝΙΚΗΤΟΣ άναγνωστέον άντι τ°ϋ έν ΙΟ- [Νίκη]-
τος, έν τω 2ν ΑΡΤΕΜΩΝ άντι Ζ[ήν\ων, και
ΑίΓνείου] άντι [/4]ί[αί'ου], το δε ΜΗΔΕΙΟΣ άσφα-
λώς κείται έπι τοΟ λίθου, ούχι οέ ΗΛΕΙΟΣ.
ΆριΦ. 37. Επανερχόμενος έπι της ΙΟ XII5
764 έπιγραφής στίχ. 1, ενθα . ΥΡΩΠΗΣ και κατά
συμπλήρωση» [Ε]νρώπης εϊχον άναγνώσει (ίδέ
ΑΜ 1909, 185), όφείλω νά δηλώσω μετά νεωτέ-
ραν ερευναν τοΟ λίθου δτι ώς λείψανον γράμματος
Υ έξέλαβον τμήμα τοΟ συνήθους έν τη άρχη καΐ
τω τέλει των έπιγραφών σηαείου . Τούτου τοΟ
σημείου μέρος σώζεται έ'τι έν τη άρχη της έπιγρα-
φής προ της λ. ΡΩΜΗΣ, ό'περ έξέλαβον ώς λείψανον
γράμματος Υ διό και συνεπλήρωσα [Ε]νρώπης,
ένώ τω οντι έπι τοΟ λίθου κείται ΡΩΜΗΣ.
Άρι&. 38. Έν ΙΟ ΧΙΡ 759 στ. 4 ό χαρά-
κτης έχάραξεν έσφαλμένως ΗΒΟΥΛΗ <2Γ έπειτα
όμως γνωσθέντος τοΟ σφάλματος, προσετέθη έν τω
αύτφ στίχω δεξιά . . . . ΔΗΜΟ . == [και ό] δήμο[ς].
Πρβ. ΑΜ 1909,185.
Άριϋ: 39 (είκ.14). Έν 16 XII* 750 στ. 6
έξεοόθη κατά συμπλήρωσιν δ[απάνην], άλλ' ή
συμπλήρωσις αύ'τη πιθανή ούσα άποκρουεται ύπ'αύ-
του τοΟ λίθου, φέροντος ΔΓ τό γράμμα I κείται
ασφαλώς έπι τοΟ λίθου- πρβ. σημείωσιν ΗΠΙθγ έν
ΙΟ. Σημειωτέον δέ δτι ή επιγραφή αύτη μετενε-
χθεϊσα ύπ' έμοΰ έκ Παλαιοπάλεως (οικία Δ. Σαν-
τούρη) άπόκειται ήδη έν τω μουσείω της "Ανδρου.
• νπο I. Βογιατζίδου.
ΕΙκών 14 (ϊπιγρ. άριΰ. 39 = 10 ΧΙΓ 750).
Άριϋ*. 40 (είκ. 15). Της ΙΟ XII5 728 έγ-
γραφης ό 10ς στ. ούχι ορθώς εξεδόθη κατά συμ-
πλήρωσιν [ζίίός] Ούριου (?)' έν νεωτέροις χράνοις
/ ''· ■■'
1 * ·' /-Μ ' ■
«
Είκών 15 (ΙΟ XII6 728).
διά πρίονος κανονικώς κοπέντος τοΟ λίθου τούτου,
άκριβώς έπΙ της χώρας έφ ης νΟν κείται ό 10ς στί-
χος της επιγραφής, απέμειναν τούτου τοΟ στίχου
τα γράμματα έλλιπή τά άνω- και τό μεν ονρίου
κείται άσφαλώς έπι του λίθου, τό δέ προ τούτου
γράμμα είναι Ρ, δηλαδή Ρ ούχι Σ, και πάλιν τό
πρό του Ρ γράμμα άποτελεΐται ούχι έκ καμπύλης
γραμμής, οίαν άπαιτεΐ τό Ο, άλλ' έκ κεραίας τι-
νός 'ί (Α ή άλλου γράμματος ομοίου). Ώστε τό
ουρίον πρέπει νά νομισθη ούχΙ ιδία τις λέξις, άλλα
τέλος άλλης λέξεως (πατρωνυμικού";).
Έν "Ανδρω, τη 20ί) άπριλίου 1910.
Κ. Βογιατξίδης.
Άριϋ*. 35. Ώς προς τήν ΙΟ XII5 723 (πρβ.
σ. 336) έπιγραφήν παρατηρητέον ότι εν II στ. 2
άναγνωστέον ΣΥΒΡΗΤΙΟΙ άντί [Σ)υβρίτ[ι}οι καΐ
έν στίχ. 3 ΛΑΥΤΙΟΙ άντί Λ[υ]ττίθΓ το Α της
διφθόγγου ΑΥ είναι φανερώτατον. πρβ. ΑΜ 1893,
ένθα ΛΑΥΡΙΟΙ είχεν άναγνωσθή.
ΆριΦ. 36. Επόμενος τη γνώμη του ΗϊΙΙθγ
δτι αί εις ΙΟ XII5 734 έμαι νέαι αναγνώσεις θΐηθ
Νίΐο1αρΓαίαη§ νθΓ(ϋθηβη (ΑΜ 1909, 185), έπε-
θεώρησα εκ νέου τον λίθον" έν τω 1" λοιπόν στ.
ΑΝΙΚΗΤΟΣ άναγνωστέον άντι τ°ϋ έν ΙΟ- [Νίκη]-
τος, έν τω 2ν ΑΡΤΕΜΩΝ άντι Ζ[ήν\ων, και
ΑίΓνείου] άντι [/4]ί[αί'ου], το δε ΜΗΔΕΙΟΣ άσφα-
λώς κείται έπι τοΟ λίθου, ούχι οέ ΗΛΕΙΟΣ.
ΆριΦ. 37. Επανερχόμενος έπι της ΙΟ XII5
764 έπιγραφής στίχ. 1, ενθα . ΥΡΩΠΗΣ και κατά
συμπλήρωση» [Ε]νρώπης εϊχον άναγνώσει (ίδέ
ΑΜ 1909, 185), όφείλω νά δηλώσω μετά νεωτέ-
ραν ερευναν τοΟ λίθου δτι ώς λείψανον γράμματος
Υ έξέλαβον τμήμα τοΟ συνήθους έν τη άρχη καΐ
τω τέλει των έπιγραφών σηαείου . Τούτου τοΟ
σημείου μέρος σώζεται έ'τι έν τη άρχη της έπιγρα-
φής προ της λ. ΡΩΜΗΣ, ό'περ έξέλαβον ώς λείψανον
γράμματος Υ διό και συνεπλήρωσα [Ε]νρώπης,
ένώ τω οντι έπι τοΟ λίθου κείται ΡΩΜΗΣ.
Άρι&. 38. Έν ΙΟ ΧΙΡ 759 στ. 4 ό χαρά-
κτης έχάραξεν έσφαλμένως ΗΒΟΥΛΗ <2Γ έπειτα
όμως γνωσθέντος τοΟ σφάλματος, προσετέθη έν τω
αύτφ στίχω δεξιά . . . . ΔΗΜΟ . == [και ό] δήμο[ς].
Πρβ. ΑΜ 1909,185.
Άριϋ: 39 (είκ.14). Έν 16 XII* 750 στ. 6
έξεοόθη κατά συμπλήρωσιν δ[απάνην], άλλ' ή
συμπλήρωσις αύ'τη πιθανή ούσα άποκρουεται ύπ'αύ-
του τοΟ λίθου, φέροντος ΔΓ τό γράμμα I κείται
ασφαλώς έπι τοΟ λίθου- πρβ. σημείωσιν ΗΠΙθγ έν
ΙΟ. Σημειωτέον δέ δτι ή επιγραφή αύτη μετενε-
χθεϊσα ύπ' έμοΰ έκ Παλαιοπάλεως (οικία Δ. Σαν-
τούρη) άπόκειται ήδη έν τω μουσείω της "Ανδρου.
• νπο I. Βογιατζίδου.
ΕΙκών 14 (ϊπιγρ. άριΰ. 39 = 10 ΧΙΓ 750).
Άριϋ*. 40 (είκ. 15). Της ΙΟ XII5 728 έγ-
γραφης ό 10ς στ. ούχι ορθώς εξεδόθη κατά συμ-
πλήρωσιν [ζίίός] Ούριου (?)' έν νεωτέροις χράνοις
/ ''· ■■'
1 * ·' /-Μ ' ■
«
Είκών 15 (ΙΟ XII6 728).
διά πρίονος κανονικώς κοπέντος τοΟ λίθου τούτου,
άκριβώς έπΙ της χώρας έφ ης νΟν κείται ό 10ς στί-
χος της επιγραφής, απέμειναν τούτου τοΟ στίχου
τα γράμματα έλλιπή τά άνω- και τό μεν ονρίου
κείται άσφαλώς έπι του λίθου, τό δέ προ τούτου
γράμμα είναι Ρ, δηλαδή Ρ ούχι Σ, και πάλιν τό
πρό του Ρ γράμμα άποτελεΐται ούχι έκ καμπύλης
γραμμής, οίαν άπαιτεΐ τό Ο, άλλ' έκ κεραίας τι-
νός 'ί (Α ή άλλου γράμματος ομοίου). Ώστε τό
ουρίον πρέπει νά νομισθη ούχΙ ιδία τις λέξις, άλλα
τέλος άλλης λέξεως (πατρωνυμικού";).
Έν "Ανδρω, τη 20ί) άπριλίου 1910.
Κ. Βογιατξίδης.