Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

Εις τάς Σ. Ζίβΐιβη Σ,βρββ Οναββοτηηι βαοναβ' υπό Γ. Παπαβασιλείου. 91

του Βάκχειου ικανά και είτα νά γένηται δεκτός ουχί έν τή Αλέα."Αν δε τοΟτο παρεβαίνετο, έπρε-

αύτός τε και ό πατήρ αύτου μια σπονόη. πεν ή πόλις νά πληρώνη ό,τι και οί ίδιώται και οί

Άριϋ'. 47. Στίχ. 40. εί δέ τι(ς) μάχας ή Όό- ξένοι τω ταμιείω του ναοΟ.

ρύ(β)ονς κείνων φαίνοιτο, \ έκβαλλέσϋ·ω τον έρά- % 8. Τάι παναγόρσι τδς ίερ^ομνάμ]ονας άρτύεν

νου [ζ)ημιονμενος {ε) Άτ\τ[ικαΐς κέ' η πλη- τά εν ταΐς ίνπολάϊς πάντα ών αν δείηι· τ^δς δα-

γαΐς αίκ(αικ)ιζόμένος \\ ταΐς διπλαΐς πέ(τ)ρα κρί- μιοργδ\ς\ τδν κόπρον τδν άπνδόσμ ιον έξάγεν]

σεως. τάι Κεβδόμαι το Λεσχανασίο μενός' [εί δε μέ, Ηε-

Ό Ζίβΐιβη σημειοΰται' λνίΐΐιβίηι ίοίαηι ΙοοαίΉ κοτό]ν δφλίν \ : τδν Παναγόρσιον μίνα τδ[ς Ρα-

(ν. 44, 45) ϊη ϊηίβ^πιηι ΓβδϋΙυϊί ρΐ'&βίβΓ ίΐΐυά στός ί νπ\ελά\ζεν τας ξένοις, εί κατάγο(ν)ται.

ΠΕΤΡΑ, ςμιοά ίΐάΐιαο ηοηάαιη θχρβάίίαιη βδί. Ούτω νομί'ζομεν το χωρίον συμπληρωτέον. Αντί

Έμεΐς νομίζομεν δτι, άν άφαιρεθη το έξ άμαθίας τοο Ιιεκοτδν ό δοΐϋΐδβη συνεπλήρωσε δραχμάν\

ή απροσεξίας ύπο τοΰ χαράκτου προστεθέν Τ του αντί τοΰ έν τω λίθω κατάγοιται έγράψαμεν κατά-

πέτρα, ή έννοια είνε σαφής. Πέρα κρίσεως = έκτος γονται.

κρίσεως, άνευ κρίσεως. Ότι δέ το πέρα = έκτδς 'Αριϋ1. 65. Στίχ. 25-30. κατενχεσΰαι δε των

πρβ. ιϋενοφ' Συμπ. Η 19. ιερών και επί τδν βωμδν έπιτί'&εΐν, δταν παρεΐ, τδν

Άρι&. 55. 'Αποστρνΰεσται = άποστρ(ο)υθεΐ- Ιερέα, δταν δε μη παρεΐ, τδν ΰνοντα, και τίι ΰυσίει

σται = άποστρουθεΐσθαι = τας στρουθους κυνηγέ- αντδν έαντοι κατενχεσύΧαι εκαστον, των δε δημο-

τοΟντα άφαιρεΐν. Κατά ταΰτα ή ερμηνεία της έπι- ρ[ων τον [ερέα.

γραφής ταύτης ήόε' Ό εκδότης τάοε σημειοΟται επί τοΟ χωρίου του

Μηδένα κυνηγετεΐν τάς στρουΟούς έντός της μοί- του- ΏίίίΐοιιΙίίΐίΘ ί&ηιβη ςα&ηά&ιη Ιιοο ρΐ'&ΘΟθ-

ρας τοΟ Τεραστίου Διός' άν δέ τις κυνηγετή τιμω- ρΐαηι Ια&ογ&Ι. νβιΊ>& θπϊιπ και τϊι Φυσίει έαντοι

ρεΐται ώς [==§ τό ε;) και ό δοϋ'λος (1ι6), μοίρα δέ καιενχεσϋαι εκαστον 8Ϊ οοη]ΐιη§&8 οαιη βιιρβποΓβ

δπη νόμος πλησιαζέτω (ποστάτο = ποτεστάτο === Ββηίβηίίει, ηί εψοάοδΐη βίίίοίαηί νθΛοπιΐΏ δταν

πλησιαζέτω). δέ μή παρεΐ, 8αρβι·ν&0£ΐιΐΘ& βί ρ&θΐιβ ιποίθδίει

Άριϋ·. 57. Στίχ. 13. αρτον προχαρέα = 7.ο':ον δΐιηί; δίη &1) ΠΗδ 8βραι*β8 1&ηις[ΠΘηι ηοναιη ρΐΌ-

χαρίσιον; Τί έστι χαρίσιος άρτος ίδέ Άθήν. ΙΕ' ρπιιηι οβί'ίβ είδρβοία βάνβΓβα ΓγοπΙθ οιπώ δΐιρβ-

646. ποΓθ {κατεύχεσ&αι—δταν παρεΐ, τδνίερέα) ρα^ηειηί.

Άριϋ>. 58. Στίχ. 120. δπως καταστάσει έκ πάν- Όρθώς ό ϋίίίβηΙίΘΐ'^θΐ' δια του τϊι ΰ·νσίει νοεί

των των πολιτάν δέκα μή νεωτέρονς ετών τεσσα- δαοπίίοίιπη βοίβηιηβ ρηΙ)1ϊθΐΐΐη. Ο νοΰς του γω-

ράκοντα μηδέ δις τούς αντονς τ.ΝΙΓΙΟΝ ένιαντόν. ρίου οδε' δταν ό ίερεΰς είνε παρών, και ή θυσία

Ο Κουμανούδης έγραψε [τδ]ν \αντ]δν ένιαντόν. και αί εύναί γίνονται ϋπ'αύτοΟ, δταν δέ άπου-

Ό ϋΐίίΐ». προέτεινε τ[ό]ν [νέ]ον ένιαντόν. Ό Μβΐ- σιάζη, τότε γίνονται ύπο τοΰ Ούοντος' ωσαύτως

θΐβΐ' τόν γ' ίδν έηαντόν.Ό Ζίθΐιβη λέγει δτι Ό -χα- κατά την έν τη έορτη τοΟ Οεου τελουμένην θυσίαν,

ράκτης παρά το σύνηθες, έν ώ χωρίζει τάς συλλα- έκαστος των θυόντων Ό ίδιος κατεύχεται έαυτω, Ό

βάς, ένταυθα τοΰτο παρέβη. *Αν τοΟ ΜθίδίβΓ ή δέ ιερεύς μόνον των δημοσίων,

άνάγνωσις μή άρέσκη, προτείνομεν νά άναγνωσθη Ή τελευταία αύτη διάταξις είνε εξαιρετική· Ό

ώδε' τ[ό\ν γ' ίόν(τ') ένιαντόν. νομοθέτης ηθέλησε νά δήλωση, δτι παρόντος του

Άρυ®. 62. % 4. Εύλογωτάτη είνε ή απορία του ιερέως ουδείς έχει το δικαίωμα νά έπιτελέση τά

έκδοτου, τίνος ένεκα έδει τά ίερά πρόβατα τά άνή- καθήκοντα αϋτοΰ, άπόντος όμως τά καθήκοντα του

κοντά τή άλέα Άθηνα νά πληρώνωσι νέμοντα έν ιερέως αύτοδικαίως έχει ό θύων. Ωσαύτως ό θύοον

τή Αλέα. Καθ ήμαςτά ίερά πρόβατα εινε τά προς κατεύχεται αυτός έαυτω, εί και ό ιερεύς είνε πα-

θυσίαν τη θεα προωρισμένα. Τούτων τί]ν έπιμέ- ρών, δταν τελήται ή κατά τήν έορτήν τοΰ θεοΰ

λειαν είχεν ή πόλις, ήτις και παρεΐχεν έξ αυτών δημοσία θυσία, δτε Ό ιερεύς μόνον τών δημοσίων

κατά τήν πανήγυριν της Αθήνας. Τούτου ένεκα κατεύχεται.

έπετρέπετο νά νέμωσιν έν τω περιχώρω μόνον καί Τούτου ένεκα νομίζομεν, 5τι όρθοτέρα έσται ή