Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1911)

122 Αρχαιολογικά φροντίσματα' ύπδ Στ. Δραγούμη.

ή παρατήρησις δτι κατά τρόπον άνάλογον και έν ^ών Χρ. Φιλητά « Παρατηρήσεων εις ζακυνθίαν

τή' Αθηναίων πολιτεία «.δήμοι» προσωνυμουντο έπιγραφήν λ). Αλλά και μιας των Έχινάδων νή-

καί αί κατά κώμας υποδιαιρέσεις αί συναποτελου- σου το όνομα «.Άρτεμίτα» (Στράβωνος Α' 59)

σαι έν άθροίσματι την τοΟ ν. δήμου Αθηναίων» έρχεται εις άπόδειξιν δτι δ τύπος Άρτέμιτι έπε-

πολιτει'αν. κράτησε κατά την παραΟαλασσίαν Αϊτωλοακαρ-

Σελίδες 361-363: Του ρήματος όνοματίζειν νανικήν πλευράν της Ελλάδος και τάς προσκειμέ-

χρήσις άπαντα και έν τη συνήθεια. Άλλ' ιδίως να? αύτη νήσους. Και έν Κυρήνη δέ μνημονεύεται

αξία προσοχής ή έν τη έπιγραφη ύπ'άρ. 7 θέσις εορτή Αρτεμίτια, και δνομα δύο ή τριών πόλεων

της λέξεως « όνοματιαμδς» έπ'ι καταγραφής άπε- Αρτεμίτα^ και Αρτεμιτηνδς και Άρτεμιταΐος δ πο-

λευθέρων «.σωμάτων» κατ'άντιπαραβολήν προς το λίτης. Αλλά και ή ύπο Αάοΐΐ \νί11ΐθ1ιη νεωστϊ

άπο των άποστολικών χρόνων έμφανιζάμενον έθος δημοσιευθείσα έκ Σπάρτης επιγραφή (ένΝβιΐθΒβί-

τοΰ δηλουν τους άνθρώπους (γενικώς) δίά της λέ- ίν'ά£θ Ζ11ΐ £Πθθ1ιΪ8θ1ιβη Ιηδοίιπίίβηίαιηάβ, λΥΐβη

ξεως «δνόματα»: «ηντε όχλος ονομάτων έπι το 1911 - θγβϊθγ ΤθϊΙ σελ. 32-3) έχει ψηφί]σματα

αντδ ώς εκατόν εΐκοσιν» [Πράξεων τών Άποστά- Αρτεμιτίου (μηνός δηλ.) τάς Α, ώς δεικνύει σα-

λων Α' 15]1: όχλος ονομάτων = πλήθος άνθρώ ?ώί 6 παρηρτημένος φωτοτυπικός πίναξ I.

πων. Έξ οδ καϊ τα σημερινά παρά τω χύδην λαώ & ) Πειραϊκαι Αρχαιότητες [Ίάκ. Χ. Δραγάταης].

«νομάτος-νομάτοι-νομάταιοι νομάτους-νοματαίους». Σελ. 73-74. — Επιγραφικά [Σπ. Βάαης]. Σελ.

399-400:

Β) "Αλλη βάαις Ξενοφίλον έκ Λνκοσούρας [Φρ.

Χίλλερ]. Σελ. 395-396: Τολμητέα τρίτου παρέμβασις προς ΰποβολήν

άλλης αναγνώσεως;

Ίσως προτείνει τις είκασίαν πιθανήν συμπλη- -τ,-,^ , > „ ,„Λ ,. £ ■ ,

' ,·,_., ϋ]υ το χρεών ειμαρται. ϋρα τέλος ημετερον νυν.

ρών μέρος του έν Α' Β' Γ άφεθέντος διπλού κε-
νού ώδε* ^ εί'μαρται το είμαρμένον τέλος ζωής. — Καλά

_ ,, Γ, , . π τ,τ γ -ι ,Γ , ώρισεν ή ειμαρμένη τήν έκτισιν του κοινού νρέους.

£ΐενο]φι[λος Δαμοφωντος] Μεσ[σα]νιος το[ν α- , ' 1 ) ' ' 9 Λ·'

5 , ,, ,γ ,„ ' ^ \ αϊ ' γ τό ήμέτερον τέλος .

οελφ]ον α[νεν)ηκεν (όεινα) Δ]εσποιν[αι. 11 1

Ήμεΐς γαρ, τρεις δντε(ς), πατήρ, υός θυγάτηρ τε,

Άλλά και έν στί/ω 3''' της πρώτης έπιγραφής Ονήισκομεν Αιγαίου κΰμασι πλαζόμενοι.

ίσως ενδείκνυται άντικατάστασις του εις συμπλή- π , > , ,

, , υικρας ειρωνείας οιαααοτυοια κατα των ααει-

οωσιν της αργής τεθέντος ονόματος α Αρτεμιό,ι» , „ ' 1 ,,γ ,

1 α , ι ^ , . > / Λικτων ορισμών του πεπρωμένου; Ή απόφθεγμα

τοιαύτη" «Δεσηοινα\ιι> < Οκτώ γράμματα αντι.έπτα. , ' ' Ί, ' „

1 μ -ι ι γαλήνιου φιλοσοφικής ψυχής; Ιουτο μάλλον, αν

Γ';. 'Ανά&ημα Αρτέμιτι Πασικράτα. έν Αμβρακία ή έντονος παρεμβολή τοΟ όρισμου « ιρεϊς ό'^ες »

Ν Δραγούμης]. Σελ. 397-398: έμφαίνη, ώς φρονοΰμεν, δεσπάζουσαν τήν ΐδέαν, δτι

άνώριστοι καϊ οί τρεις, πατήρ, υιός, θυγάτηρ,

Ο τύπος Αρτεμιτι υπήρχε και εν τή κατα θα- κατά τήν αύτήν ώραν, βουλή της ειμαρμένης, συ-

λασσαν γείτονι της Αμβρακίας Κερκύρα (εχούση ναπέθνησκον εις ούδένα όπισθεν αΰτώ, /.αταλείπον-

καί πρόξενον έψηφισμένον «Πανσανίαν Αττάλου τες πένθος.

Άμβρακιώτψ») όπου βλέπομεν μήνα 'Αρτεμί- Μετά τήν τοιαύτην κρίσιν έπιμείνας εις τήν άνί-

τιοι- (Μουστοξύδης, ΌβΠβ 0Ο8Θ ΟοΓΟΪΓθδί, I [1848] χνευσιν έπι του έν σελ.73 φωτογραφικού άπεικονί-

σελ. 164 κέ., επιγραφή I στίχ. 62, 92, 97 καϊ σματος, νομίζω δτι διέκρινα άμυδρώς λευκάζον

έν υποσημειώσει. Πρβ. αυτόθι έν σελ. 221 έπιγρ. ίχνος Ε ομοιάζοντος ιδίως προς τό του κατά το τέ-

ΙιΙΙΙ: Αρτ)άμιτι όσα ορθά περί του τύπου Άρ- χος το0 4ου στίχου ΤΕ. Όμοίως λευκάζοντα φαί-

τέμιτι λέγει ό σοφός Κερκυραίος μνημονεύων καϊ νονται καϊ τά ί/νη του έν τω πρώτω στίχω γράμ-

1 'ίδε και Ε. 8θρΗθθ1β8, ί,βΧΪΟΟΠ οί Λθ ΓΟΙΠ 3Π(1 1)γζ. 2 Σουΐδας, έν λ. ^ρεών «είαχοαένον [,] τέλος ζωής. Αιλιανός.

ρβΠΟΐΙβ βίΟ. έν λ. ονο,αα 4. έτ;;ί δε ές γήρας άσχετο, τό κοινον τβ πεπρωμένη χρεών εξέτιοε».