DOI Artikel:
Keramopulos, Antōnios D.: Delphikē latypē
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0172
162
Δελφική λατνπη' ύπδ Α. Κεραμοπούλου.
Μή μοι Περσήος σκύλων περικαλλέα κόσμον
νηφ έγκατΟτ|ς· οΐκόνδ" άπόπεμπε τάχιστα,
ίσως συμμορφοΟται ~ρός τάς διαθέσεις των Αθη-
ναίων μή άνεχομένων ούοεμίαν εξαρσιν προσωπι-
κότητος έν τή πόλει, ίσως υποδεικνύει αύτώ, ό'τι δεν
-ρέπει νά χωρίζηται της λοιπής πόλεως έν τη θρι-
αμβευτική ταύτη ευσέβεια.
Άφ'οδ δε οί Αθηναίοι διά την έν Μαραθώνι μά-
χην ίιφοιανδήποτε άφορμήν εΐχον ιδρύσει και μό-
νον έν Δελφοΐς δύο τουλάχιστον αναθήματα 1, τρί-
του τινός αμφισβητουμένου 2, δεν παρέλιπον δε νά
τιμήσωσι δι' ίδιου αναθήματος ούτε την έν Πλα-
ταιαΐς3 ούτε την έπ' Εύρυμέδοντι μά^ην4, μο'ι
φαίνεται άπαράδεκτον, ότι διά την έν Σαλαμΐνι ναυ-
μαχίαν, ήτις ήτο μεγίστη τιμή των Αθηνών και
εις ην ώμνυον ώς και εις την έν Μαραθώνι και τήν
έν Πλαταιαΐς μάχην 5, δεν θά έφιλοδόξουν νά ίδρύ-
σωσι μνημεΐάν τι έν Δελφοΐς αλλά θά έπέτρεπον
μόνω τω θεμιστοκλεΐ νά έναβρύνηται έπ' αύτη.
Ή μαρτυρία δε τοΰ Παυσανίου περί υπάρξεως
και έτερου έπί τοις άκροθινίοις τοις ύπό τήν στοάν
έπιγράμματος ονομάζοντας, άς ονομάζει και αύτός
ελληνίδας πόλεις, δεικνύει, ό'τι ή στοά μετά τά μη-
δικά έχρησιμοποιεΐτο ώς γενικόν τρόπαιον τών Α-
θηναίων, εις ό προσετίθεντο έτερα λάφυρα αύτών
λαμβανόμενα κατά θάλασσαν ή και κατά ξηράν
ίσως. Εις τοΟτο δε βεβαίως συνετέλει και ή νΟν
σωζόμενη επιγραφή της στοάς διά της ποικιλίας
τών αναθημάτων, ών μνημονεύει, και διά της αο-
ριστίας τοΟ πολεμίου.
4. Ή βάσις τών άκροΦινίων της
Μαραΰ'ώνι μάχης (είκ. 1).
Εϊνε γνωστόν ό'τι ό θησαυρός τών Αθηναίων εν
Δελφοΐς εχει προ της ανατολικής και της νοτιάς
πλευράς ανά μίαν ύψίπεδον τριγωνικήν πλατεΐαν
{είκ. 1, Α), εχόυσάν ποτε προς τήν ίεράν όδόν
ίδρυμένας τετραγώνους ένεπιγράφους στήλας. Εις
το βάθος της νοτιάς πλατείας και παρ' αύτήν τήν
νοτίαν πλευράν του" θησαυρού συνηρμολογήθη ήδη
1 Παυσ. Γ 10, 1 χέ., Ι'. 11, 5.
2 Παυσ. Ι' 19, 4' πρβ. Αίσ/. χ. Κτησ. 116.
3 Αίσχ. ε. α.
4 Παυσ. Ι' 15, 4.
6 Δημ. ΙΗ' 208.
Είκών 1. Αι αποδιδόμενοι εις το άνάΰημα τών άκροΰινίων τον
Μαρα&ώνος εν Δελφοϊς τρεις μορφαί, ών ή πρώτη (Α) ουδέποτε νπήρξε.
όρθώς βάσις τις ένεπίγραφος, αποτελούμενη έκ
πλειόνων κατά μήκος πλακών, ούσα δε άλλοτε
ύψηλοτέρα, έλλιπούσης ήδη ύπό τάς ένεπιγράφους
πλάκας μιας τουλάχιστον σειράς λίθων.
Έκ τών ένεπιγράφων πλακών σώζονται οκτώ,
ών ή τρίτη έλλιπής. Αί άπολόμεναι υπολογίζον-
ται εις τρεις. Το σύνολον τών σωζόμενων πλακών
και τών έλλιπουσών, παρέχει τήν έπιγραφήν
Ά-&ενα\ϊοι τ\[δ]ι 1 Απ\ύλλον\{ι άπο Μεδ]\ον άκ\\ρο-
■&]\ίνια τ\ϊς Μαραϋ\[ο]νι μ\[άχες].
Ή έπιγραφή αναμφιβόλως δεν πρέπει νά άνα-
φέρηται εις τόν παρακείμενον Άθηναϊκόν θησαυ-
ρόν, και διότι ή πλατεία και τό εφ οδ κείται ή έπι-
γραφή βάθρον εϊνε προσκεκολλημένα μεν άλλ' ά-
σύμπλεκτα προς τά κρηπιδώματα του θησαυρού ώς
εϊνε πιθανώτατα και ή ανατολική πλατεία, και διότι
επί της άνω επιφανείας τών ένεπιγράφων πλακών
όρώνται τά ίχνη τών ιδρυμένων ποτέ ένταΟθα άνα-
θημάτων, άτινα ή έπιγραφή λέγει άκροΜνια. Τά
ίγνη ταΟτα εινε όπαί και μετάλλινα έμβολα, προ-
Δελφική λατνπη' ύπδ Α. Κεραμοπούλου.
Μή μοι Περσήος σκύλων περικαλλέα κόσμον
νηφ έγκατΟτ|ς· οΐκόνδ" άπόπεμπε τάχιστα,
ίσως συμμορφοΟται ~ρός τάς διαθέσεις των Αθη-
ναίων μή άνεχομένων ούοεμίαν εξαρσιν προσωπι-
κότητος έν τή πόλει, ίσως υποδεικνύει αύτώ, ό'τι δεν
-ρέπει νά χωρίζηται της λοιπής πόλεως έν τη θρι-
αμβευτική ταύτη ευσέβεια.
Άφ'οδ δε οί Αθηναίοι διά την έν Μαραθώνι μά-
χην ίιφοιανδήποτε άφορμήν εΐχον ιδρύσει και μό-
νον έν Δελφοΐς δύο τουλάχιστον αναθήματα 1, τρί-
του τινός αμφισβητουμένου 2, δεν παρέλιπον δε νά
τιμήσωσι δι' ίδιου αναθήματος ούτε την έν Πλα-
ταιαΐς3 ούτε την έπ' Εύρυμέδοντι μά^ην4, μο'ι
φαίνεται άπαράδεκτον, ότι διά την έν Σαλαμΐνι ναυ-
μαχίαν, ήτις ήτο μεγίστη τιμή των Αθηνών και
εις ην ώμνυον ώς και εις την έν Μαραθώνι και τήν
έν Πλαταιαΐς μάχην 5, δεν θά έφιλοδόξουν νά ίδρύ-
σωσι μνημεΐάν τι έν Δελφοΐς αλλά θά έπέτρεπον
μόνω τω θεμιστοκλεΐ νά έναβρύνηται έπ' αύτη.
Ή μαρτυρία δε τοΰ Παυσανίου περί υπάρξεως
και έτερου έπί τοις άκροθινίοις τοις ύπό τήν στοάν
έπιγράμματος ονομάζοντας, άς ονομάζει και αύτός
ελληνίδας πόλεις, δεικνύει, ό'τι ή στοά μετά τά μη-
δικά έχρησιμοποιεΐτο ώς γενικόν τρόπαιον τών Α-
θηναίων, εις ό προσετίθεντο έτερα λάφυρα αύτών
λαμβανόμενα κατά θάλασσαν ή και κατά ξηράν
ίσως. Εις τοΟτο δε βεβαίως συνετέλει και ή νΟν
σωζόμενη επιγραφή της στοάς διά της ποικιλίας
τών αναθημάτων, ών μνημονεύει, και διά της αο-
ριστίας τοΟ πολεμίου.
4. Ή βάσις τών άκροΦινίων της
Μαραΰ'ώνι μάχης (είκ. 1).
Εϊνε γνωστόν ό'τι ό θησαυρός τών Αθηναίων εν
Δελφοΐς εχει προ της ανατολικής και της νοτιάς
πλευράς ανά μίαν ύψίπεδον τριγωνικήν πλατεΐαν
{είκ. 1, Α), εχόυσάν ποτε προς τήν ίεράν όδόν
ίδρυμένας τετραγώνους ένεπιγράφους στήλας. Εις
το βάθος της νοτιάς πλατείας και παρ' αύτήν τήν
νοτίαν πλευράν του" θησαυρού συνηρμολογήθη ήδη
1 Παυσ. Γ 10, 1 χέ., Ι'. 11, 5.
2 Παυσ. Ι' 19, 4' πρβ. Αίσ/. χ. Κτησ. 116.
3 Αίσχ. ε. α.
4 Παυσ. Ι' 15, 4.
6 Δημ. ΙΗ' 208.
Είκών 1. Αι αποδιδόμενοι εις το άνάΰημα τών άκροΰινίων τον
Μαρα&ώνος εν Δελφοϊς τρεις μορφαί, ών ή πρώτη (Α) ουδέποτε νπήρξε.
όρθώς βάσις τις ένεπίγραφος, αποτελούμενη έκ
πλειόνων κατά μήκος πλακών, ούσα δε άλλοτε
ύψηλοτέρα, έλλιπούσης ήδη ύπό τάς ένεπιγράφους
πλάκας μιας τουλάχιστον σειράς λίθων.
Έκ τών ένεπιγράφων πλακών σώζονται οκτώ,
ών ή τρίτη έλλιπής. Αί άπολόμεναι υπολογίζον-
ται εις τρεις. Το σύνολον τών σωζόμενων πλακών
και τών έλλιπουσών, παρέχει τήν έπιγραφήν
Ά-&ενα\ϊοι τ\[δ]ι 1 Απ\ύλλον\{ι άπο Μεδ]\ον άκ\\ρο-
■&]\ίνια τ\ϊς Μαραϋ\[ο]νι μ\[άχες].
Ή έπιγραφή αναμφιβόλως δεν πρέπει νά άνα-
φέρηται εις τόν παρακείμενον Άθηναϊκόν θησαυ-
ρόν, και διότι ή πλατεία και τό εφ οδ κείται ή έπι-
γραφή βάθρον εϊνε προσκεκολλημένα μεν άλλ' ά-
σύμπλεκτα προς τά κρηπιδώματα του θησαυρού ώς
εϊνε πιθανώτατα και ή ανατολική πλατεία, και διότι
επί της άνω επιφανείας τών ένεπιγράφων πλακών
όρώνται τά ίχνη τών ιδρυμένων ποτέ ένταΟθα άνα-
θημάτων, άτινα ή έπιγραφή λέγει άκροΜνια. Τά
ίγνη ταΟτα εινε όπαί και μετάλλινα έμβολα, προ-