Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
378

Chronik, 95.

1018 April 7. Kap. 96. Anno dominier incarnationisa) . . . ßobbone palmam superne, uocationis

phü. 3,14. assecuto, Reginbaldus1) uir iuxta cor domini electus, subrogatur, in spiritalis militie
studiis a puero educatus, et antecessorum exempla facile exequans, posterorum forma
speculumque futurus. Qui adepto dignitatis gradu, inter cetera pietatis opera.
cor 3, i2 5 misericordi§ c(om)passionisque uisceribus totus affiuebat, adeo ut inter beatos pauperes
Psalm lio, 3. regnum celorum possidens, iustitia eius maneat in seculum eeculi, et elemosinas eius enarret omnis

Eccli. 31, Ii. eeclesia sanetorum. Ad hoc etiam templi faciem* coronis decorauit, COrum altius exstruetum

Toten buch Y

13. x.2) desuper areubus3) fabrefactis augmentauit, altare ad crucem auro argentoque cinxit, insuper
thesaurum ^cclesie in pluribus ampliauit. Monasterium in Abrinsberg in honore saneti
io Michahelis archangeli a fundamentis ineeptum ^dificauit4), et monasticis mansionibus
congrue circumaptatis, fratribus ibidem deo militantibus necessaria affatim procurauit,
vgl. joh. s, 54. ipsamque ecclesiam crueibus et tabulis fabrefactis, alio quam plurimo ornatu magnifice
uenustauit. Postea diuina dispensante gratia, que. glorificantes se glorificat, ob insignem
fame meritorumque prerogatiuam, a Cünrado rege secundo de quo post dicturi sumus
Eccii. 4,5,19. i5 in cathedram spirensis e.cclesie prouectus est, dignus fungi sacerdotio domini, et habere
laudem in nomine ipsius. Presedit laureshamensi monasterio annis . . .b)

Heinrico diue. memorie. imperatore secundo de medio facto5), deficiente regia prole
bi. 20'. quQ regno succederet, orta est inter prineipes | non modica contentio, qua diuinitus6)
sedata in Cünradum regem, quem dicunt de Weibelingen7), conuenit regni uniuersalis
20 ejectio. A quo ut aiunt processit adbuc permanens imperialis prosapia. Nam Cün-
radus genuit Heinricum III, Heinricus item Heinricum IUI, Heinricus quoque Heinri-

a) Anno dorn. inc. in Rotschrift. Dann Lücke.

b) In das für die zu rubrizierende Zahl freigelassene Zeilenende hat die Hd. des 16. Jh. XIII
(oder VIII?) eingetragen. XIII auch im Abtskatalog.

*

K96] ') Catal. abb. Eberspergensium, SS. XX, 15: Reginboldus Augustensis abbas annos 11 et preficitur
abbatiae Laureshammensi, deinde Spirensi episcopio. Ähnlich das Chron. Ebersp. Näheres über
ihn Remling, Gesch. d. Bisch, v. Speier I, 267. Catal. Ep. Spir., saec. 16, Böhmer, Fontes IV, 352:
R. secundus, comes a Dillingen, abbas ad s. Ulricum Augustae, postulatur a. d. 1032, praefuit a. 8,
obiit 1039, 13. Octobris. Sein Vorgänger Reginger wohl f 20. VI. 1032. Als Abt am 12. VIII. 1023
am Konzil in Seligenstadt, M. G., Constit. I, 635; 1027 in Frankfurt, SS. XI, 209. Als Bischof zuerst
1033 Ann. Weißenb., SS. III, 70. Sein Todestag viel vermerkt: Zum 13. X. 1039 Ann. Necr. Fuld.,
SS. XIII. 212; Cal. Necr. Spir. und Weißenb. in Böhmer, Fontes IV, 324 u. 313. Zu 1039 Ann. Saxo,
Ann. Altah. Mai., Lampert, Hermann v. Reichenau. Zum 13. X. das Lorscher Totenbuch.

Als Regierungszeit hat der Abtskatalog 13 Jahre, womit, von Bobbos Tod am 7. IV. 1018 ab
gerechnet, vielleicht noch das Jahr 1032 mit dem Regierungsantritt Humberts erreicht wird, s. K. 120.

2) Vollständig: Reginbaldi episcopi et abbatis. Hic singularis pater pauperum urnam argen-
team fecit et altare ad crucem tabulis argenteis cinxit faciemque templi dorsalibus, coronis; nolarum
circulis, candelabris, fornieibus crueibusque argenteis et omni decore ornauit et in Ebrinesberc
monasterio et claustro fundato et crueibus cum tabulis fabrefactis ceterisque utensilibus decoravit
monachorum congregacionem inibi coadunavit.

3) Kunstdenkmäler . . des Amtsbez. Heidelberg 523: «Die ganze Anlage (das im folgenden
genannte Kl. Heiligenberg) war auf Einwölbung berechnet.»

4) Mit Unrecht wird K. 33 die Erbauung dem Abt Thiodroch zugeschrieben.

5) Zum 13. VII. [1024] im Totenbuch: Heinrici imp. Hic nobis Privilegium libertatis dedit
(nr. 89) et Dittinesheim (94) bannumque silvarum (92) et mercatum in Oppenheim (91) et edictum
inter nos et Wormaciam fecit (95).

6) Divina Providentia sagt schon Wipo, Gesta Cunradi cap. 2.

7) Diesen Beinamen führen nicht bloß die Staufer, sondern gelegentlich auch die Salier seit
N. A. 20, 102 f. Daß Konrad hier aber König und Stammvater des staufischen Hauses genannt wird,
entspringt einer Verwechslung Konrads II. und III.
 
Annotationen