DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1979#1064
2023
de act. pen. & ſeod.is,
qui & l bonis, ij & l.ſi de-
bitori & j-tit. j. lex con-
tractu.
Vm ſolito. CASVS.
Crenebaris mili, &
Titio, & Seioin decem,
vis cedere bonis:ego, &
Titius volumus expe-
ctare in quinquennium:
noluitSeius, qui ſint au-
diendi, quœritur? Reſp.
diſtinguẽdo, aut in ma-
iori quantitate eſt obli-
gatus Seio, aut Caio, aut
in æquali primo caſu
audiendi ſunt, ſecundo
caſu non. Si ver tres oõ-
ſentiant in dilatione dã-
da, quartus diſſentiat,
maior numerus prœfe-
ratur. Si verô ex omni
parte qualitas ſit tam
creditorum, quàm debi-
torum, illi admittantur,
qui inducias, &c. nulla
habita differentia inter
creditores habẽtes hy-
pothecam, & non habẽ-
tes in rebus pertinenti-
bus ad debitorem. In ex-
actione tamen debiti
ſuum cuique priuilegiu
ſeruabitur: nulla tẽpo-
ris preſcriptione credi-
toribus inducias quin-
quennales concedenti-
bus opponenda. VIVIA.
a Maieſtate. vel ab ali-
quo iudice.
b Detur. à debitore.
AccVRS.
Exiſtimatione. Idem
in l. xj. S.ex quib. cauſ in
famCVIAC.
c Exiſtimatione. quia
non efficitur infamis, &
ad hocS ex qui cau. in-
fa l-debitores.ACCVRS.
d Inducias. & ſic eſt in
creditorum electione,
nec eſt contra, ff. ſolu.
matrim. l ſi conſtante. S.
quoties, in fin. S. quia ſpe-
ciale a ibi.
e JElectionem. ſed quã-
tum ad alia refert, arg.
ffde pact l reſcriptum. &
infrà titu. j. l. pro debito.
AccvRS.
f J Habentibus vt pri-
uilegiati prius debitum
conſequantur:vt ff. eod.
lſfde relig. & ſump.
funl pen. Item & hypo-
thecarij chirographa-
riis præferantur:vt j.tit.
j. l. pro debito. & vt prior
tempore, ſit potior iure:
vtjqui pot. in pign.l. ſi
fun dum.
g Generando. vt ff. de
iud. l. ij.-S. in omnib. &S.
de iure delib l fi. .donec.
& in auth. vt cü de app.
cog.SS meminimus, col. vij.
& de ſanct. epi. S. ſi vero
epiſcopus. coll. ix. An
autẽ minus dari poteſt?
Reſp. poteſt volente de-
bitore, aliàs non.
Item & ſi quinquen-
nio hoc tranſacto, velit
debitor cedere bonis: an
audiatur? Reſp. non: ſed
erit incarcer andus. Item
ſi ab initio nec velit de-
bitor cedere bonis, nec
ſtare iuri, ſimiliter debet
Codicis Liberſeptimus.
An detur dilatio, vel admittatur
ceſſio,ſtatur maiori parti creditoru
inſpecto cumulo debiti, vel numero
perſonarü:quod ſi vtriuſq; eſt pa-
ritas, ſentẽtiabenignior admittitur.
BART. Vel ſic:Si debitor vult ce-
dere bonis, niſi ſibi detur dilatio ad
ſoluendũ, eſt in electione creditori
dare dilationẽ, & tunc non poterit
cedere, vel pati quod cedat: & ſi
ſunt diſcordes, præfertur maior
pars, quæ conſideratur primo re-
ſpectu cumuli debiti, vel ſi par ſit
cumulus, reſpectu numeri perſona-
ru: & ſi ambo ſunt paria, benignior
ſententia eligatur, vt habeat dila-
tionem quinquennalem, & non ce-
dat: quia dilatione pendete nõ cur-
rit contra eos praſcriptio, nec vnus
de creditoribus præfertur alteri ra-
tione priuilegi, vel hypothecæ, qua
habet PAVL. DE CAST.
VIII Idem A. Ioanni PP.
Vm ſolito more à noſtra
maieſtate ? petitur, vr ad
miſerabile ceſſionis bonorum
homines veniant auxiliu, & ele-
ctio detur bcreditorib. vel quin-
quennale ſpaciú eis indulgere,
vel bonorû accipere ceſſionem:
ſalua coru videlicet exiſtimatio-
ne, & omni corporali crucia-
tu ſemoto: quotidie dubitaba-
tur, ſi quidã ex creditoribus vo-
luerint quinquẽnales dare in-
ducias d:alij autẽ iam nunc ceſ-
ſionẽ accipere velint, qui audiẽ-
di ſint. In tali itaque dubitatio-
ne nemini putamus eſſe ambi-
guu, quod ſentimus, &quod hu-
maniorem ſententiã pro durio-
re eligimus, & ſancinus, vt vel
ex cumulo debiti, vel ex nume-
ro creditoru cauſa iudicetur. Et
ſi quidẽ vnus creditor aliis om-
nibus grauior in ſumma debiti
inueniatur, vt omnibus in vnu
coadunatis, & debitis eoru com-
putatis, ipſe alios antecellat: ip-
ſius ſententia obtineat, ſiue in-
dulgere tẽpus, ſiue ceſſionemj
accipere deſiderat. Si verô plu-
res quidẽ ſint creditores: ex di-
uerſis auté quantitatibus: etiam
nunc amplior debiti cumulus
minori ſumm præferatur, ſiue
par, ſiue diſcrepans numerus eſt
creditorum: cûm nõ ex frequẽ-
tiſſimo ordine fœneratoru: ſed
ex quantitate debiti cauſa truti-
netur. Pari autẽ quãtitate debiti
inuẽta:diſpari verô creditorum
numero: tunc amplior pars cre-
ditorû obtineat:ita vt quod plu-
ribus placeat, hoc ſtatuatur. Sin
verô vndique qualitas emer-
gat tã debiti, quàm numeri, cre
ditorum: tunc eos anteponi qui
ad humanioré declinãt ſenten-
tiam, nõ ceſſionẽ exigentes: ſed
inducias: nulla quidé differentia
inter hypothecarios, &alios cre-
ditores quantum ad hanc ele-
ctionem obſeruanda. In rebus
autem officio iudicis partiendis,
ſuã vim ſingulis creditorib. ha-
ſtabit regula, nullo priudicio
creditoru, quicquã ex quinquẽ-
nij dilatione circa temporalem
praeſcriptionem generandos.
DE BONIS AVCTO-
RITATE IVDICIS POS-
ſidendis, ſeu venundandis, &
de ſeparationibus bonorum.
LXXII.
Oſſeſſio bonor omnium pecunia iu-
dicati, qua ei, qui pro partibus ſuis
ſententiam cõſecutus eſt, & alijs credito-
ribus datur, ſi intra tempora iudicati nõ
faciat iudicatum, & quã auctor prafe-
ſtinãs iãgere queſtioni de poſſeſſione, pra-
miſit qua ante ſcripta ſunt de reb. iudi-
catis, vel datur ex ceſſione ipſius iudica-
ti, ſiue debitoris, de qua titulo ſuperiore
proxime, vel ex edicto, auctore pratore,
iudicati, ſiue crediti ſeruandi cauſa, de
qua in h. t. videlicet ſi debitor frauda-
tionis cauſa latitet, nec defendatur,l.pe.
& vlt-hoc tit.l. pe. ti. vlt vel ſi ei ſuc-
ceſſor nullus extet, l.5. & 6. h.t. Vtramq;
ſequitur vẽditio bonori poſtulata à pra-
tore trãſacto iuſto aliquo tempore, cuius
ipſe prator iuſtus arbiter eſt,l. pen. nam
quo lege defnitũ non inuenitur, meri-
to tribuitur arbitrio iudicis. & veri eſt,
quod Alciatus notauit in l. vlt.S. ſin au-
tẽ, hac verba, à nobis abeſſe, nec deeſſe. &
vere d.l. vl.in longi tẽpus plerüqué tra-
hi venditionẽ ſatis oſtendit, di ponit re
integra creditores, qui non petierunt ſe
mitti in poſſeſſionẽ intra quadriennium,
admitti in cõmunionem petitæ ab aliis
bonori poſſeſſionis: quia in ré datur non
in perſonam, & agre igitur perueniri ad
venditionem, qua etiam, quod fiat nomi-
TITVLVS
fit iã exuti bonis, i;
a ive f .¬¬
bentibus f, quam eis legum pre-
incarcerari, & ſie vſque
ad xl dies ſtare, vt ſals
miſericordi cauſa ali-
quis ſoluat pro eo, poſt-
modum? creditoribus
dilacerandus datur
& dixi S eol.j.
B Venerando.
ffade iudic. CVIAC.
a..
DE BONIS eſttnu44
ctoritate iudicis
poſſidendis, &c.
Facta ceſſine bonorum
à debitore, vel etiã debi-
tore vocato, & nõ veniéte
ad iudiciũ, poſtulãt credi-
tores ſe mitti in poſſeſſiont
2024
a Dilaniand
, Vt creditorib
us.
an debitp
LaSpe i ott ad,
Gll. n. ſup.
VBi..A.
Biunu tractde
bonorũ eis & poſtmodi
vt védantur, &c. ideb de
his dicit. Et quia credito-
res hereditarij quãdoque
poſtulat ſeparari bona de-
functi à bonis heredis:ides
de hac ſubicit, vij.
E VhbonitlCAssv.
Deceſſit TitiusSe-
io herede inſtituto, &le-
gauit mihi decẽ deceſſit
Seius Sempronio herede
inſtituto, & legauit Caio
decẽ: quis noſtrú potior
ſit, an ego primus lega-
tarius, an Caius? Reſp.
quod ego, cûm prius le-
gatum debeatur quaſi
s alienum. VIVIAN.
h JIn bonis poſſidendis,
& vendendis.
i Heredem inſtituit te
Titius, & multa legata
dedit, non ſolutis ſc.le-
gatis deceſſiſti, inſtituiſti
tibi heredẽ, & ſimiliter
legata reliquiſti, queri-
tur, qui potiores ſunt,
primi vel ſecundi? & di-
citur quod primi. Acc.
R Conuenire. ab ini-
tio. AccVRS.
ne debitoris, tanquam decoctoris, ignominioſa eſt, atque adeo nõ ae-
celerãda. Qua ſequitur ceſſionem bonori, quia nomine debitoris non
mis ont d’eus veſs vrn aut duts pſſſnie
vel prætoriy pignoris, dico venditionẽ tandẽ ad extremum, cum prato-
ri iuſta cau ſa viſa fuerit, creditorib permittinõ etiã eis iure dominij
bonor additionem fieri poſſe, l.4.j.ti prox-l.6. & 8hoc ti.l.1.S. ne
pro dote mul. bo ad. Vtroque genere debitor liberatur, l. 3. hoc tit.l.
vlt.tit. vlt. ab his, qui ante ceſſionem, vel bonoru poſſeſſionem cum eo
contraxerunt non ab his, quibuſcu poſtea contraxit, d.l ;. & nõ ipſo
iure,l.I.S. tit. prox. ſed poſita exceptione, Niſi bonis ceſſit, vt vetlib.
habent in S. vlt. Inſt de repl. & Baſil. dll3.l3. à’ c e éécls, & in
Theophilo d.. vlt ſcribendum,eé s non ééetr. At ſatisfieri prius
debet priuilegiariis, & hypothecariis quam non priuilegiariis, & chi-
rographariis, tum reſidua pecunia reliquis pro rata debiti quantita-
te. Illud quoque certum eſt, eorum, quibus ab herede legatum eſt, quã
eorum quibus ab herede heredis, cauſam eſſe potiorẽ, l. Ad ſepara-
tiones pertinet l.z & 7. bonorum ſcilicet, & creditorum defuncti à
bonis, creditoribûſque heredis, vt in defuncti bona eant creditores de-
functi, in heredis creditores heredis. Alia tria ſeparationum genera
notantur in Dig. eo ti. & quintum l.3. . proinde.ff.de minor. Au-
ctoritate iudicis, id eſt, ſententia prætoris. Cvrac.
Defuncti heredes legataris præferuntur. BALD. Vel ſic:
Qui debent habere legata à defuncto herede, præferütur le-
gatariis ab eodẽ. BART. Vel ſie: Legatari defuncti prafe-
runtur legatariis heredis. SALYC. Vel ſic: Qui debent ha-
bere legata à deſuncto herede, præferuntur illis, quibus ipſe
heres legauit:quia illa legata cenſentur tanquam æs alienu
quantum ad bona eius à quo relicta ſunt: non quantum ad
eum, qui reliquit. PAVL. DE CASTR.
I. Imp.ANTONINVS A. Atticæ.
N bonis h mortui potiorem eſſe cauſam le-
gatariorum, qui eum (vtpote heredem)con-
ibus ipſe
heres
9
s
a dees gatariorum qu cun t,
ile uenire l potuerunt: quam coru, qui
SE
3
to.
de act. pen. & ſeod.is,
qui & l bonis, ij & l.ſi de-
bitori & j-tit. j. lex con-
tractu.
Vm ſolito. CASVS.
Crenebaris mili, &
Titio, & Seioin decem,
vis cedere bonis:ego, &
Titius volumus expe-
ctare in quinquennium:
noluitSeius, qui ſint au-
diendi, quœritur? Reſp.
diſtinguẽdo, aut in ma-
iori quantitate eſt obli-
gatus Seio, aut Caio, aut
in æquali primo caſu
audiendi ſunt, ſecundo
caſu non. Si ver tres oõ-
ſentiant in dilatione dã-
da, quartus diſſentiat,
maior numerus prœfe-
ratur. Si verô ex omni
parte qualitas ſit tam
creditorum, quàm debi-
torum, illi admittantur,
qui inducias, &c. nulla
habita differentia inter
creditores habẽtes hy-
pothecam, & non habẽ-
tes in rebus pertinenti-
bus ad debitorem. In ex-
actione tamen debiti
ſuum cuique priuilegiu
ſeruabitur: nulla tẽpo-
ris preſcriptione credi-
toribus inducias quin-
quennales concedenti-
bus opponenda. VIVIA.
a Maieſtate. vel ab ali-
quo iudice.
b Detur. à debitore.
AccVRS.
Exiſtimatione. Idem
in l. xj. S.ex quib. cauſ in
famCVIAC.
c Exiſtimatione. quia
non efficitur infamis, &
ad hocS ex qui cau. in-
fa l-debitores.ACCVRS.
d Inducias. & ſic eſt in
creditorum electione,
nec eſt contra, ff. ſolu.
matrim. l ſi conſtante. S.
quoties, in fin. S. quia ſpe-
ciale a ibi.
e JElectionem. ſed quã-
tum ad alia refert, arg.
ffde pact l reſcriptum. &
infrà titu. j. l. pro debito.
AccvRS.
f J Habentibus vt pri-
uilegiati prius debitum
conſequantur:vt ff. eod.
lſfde relig. & ſump.
funl pen. Item & hypo-
thecarij chirographa-
riis præferantur:vt j.tit.
j. l. pro debito. & vt prior
tempore, ſit potior iure:
vtjqui pot. in pign.l. ſi
fun dum.
g Generando. vt ff. de
iud. l. ij.-S. in omnib. &S.
de iure delib l fi. .donec.
& in auth. vt cü de app.
cog.SS meminimus, col. vij.
& de ſanct. epi. S. ſi vero
epiſcopus. coll. ix. An
autẽ minus dari poteſt?
Reſp. poteſt volente de-
bitore, aliàs non.
Item & ſi quinquen-
nio hoc tranſacto, velit
debitor cedere bonis: an
audiatur? Reſp. non: ſed
erit incarcer andus. Item
ſi ab initio nec velit de-
bitor cedere bonis, nec
ſtare iuri, ſimiliter debet
Codicis Liberſeptimus.
An detur dilatio, vel admittatur
ceſſio,ſtatur maiori parti creditoru
inſpecto cumulo debiti, vel numero
perſonarü:quod ſi vtriuſq; eſt pa-
ritas, ſentẽtiabenignior admittitur.
BART. Vel ſic:Si debitor vult ce-
dere bonis, niſi ſibi detur dilatio ad
ſoluendũ, eſt in electione creditori
dare dilationẽ, & tunc non poterit
cedere, vel pati quod cedat: & ſi
ſunt diſcordes, præfertur maior
pars, quæ conſideratur primo re-
ſpectu cumuli debiti, vel ſi par ſit
cumulus, reſpectu numeri perſona-
ru: & ſi ambo ſunt paria, benignior
ſententia eligatur, vt habeat dila-
tionem quinquennalem, & non ce-
dat: quia dilatione pendete nõ cur-
rit contra eos praſcriptio, nec vnus
de creditoribus præfertur alteri ra-
tione priuilegi, vel hypothecæ, qua
habet PAVL. DE CAST.
VIII Idem A. Ioanni PP.
Vm ſolito more à noſtra
maieſtate ? petitur, vr ad
miſerabile ceſſionis bonorum
homines veniant auxiliu, & ele-
ctio detur bcreditorib. vel quin-
quennale ſpaciú eis indulgere,
vel bonorû accipere ceſſionem:
ſalua coru videlicet exiſtimatio-
ne, & omni corporali crucia-
tu ſemoto: quotidie dubitaba-
tur, ſi quidã ex creditoribus vo-
luerint quinquẽnales dare in-
ducias d:alij autẽ iam nunc ceſ-
ſionẽ accipere velint, qui audiẽ-
di ſint. In tali itaque dubitatio-
ne nemini putamus eſſe ambi-
guu, quod ſentimus, &quod hu-
maniorem ſententiã pro durio-
re eligimus, & ſancinus, vt vel
ex cumulo debiti, vel ex nume-
ro creditoru cauſa iudicetur. Et
ſi quidẽ vnus creditor aliis om-
nibus grauior in ſumma debiti
inueniatur, vt omnibus in vnu
coadunatis, & debitis eoru com-
putatis, ipſe alios antecellat: ip-
ſius ſententia obtineat, ſiue in-
dulgere tẽpus, ſiue ceſſionemj
accipere deſiderat. Si verô plu-
res quidẽ ſint creditores: ex di-
uerſis auté quantitatibus: etiam
nunc amplior debiti cumulus
minori ſumm præferatur, ſiue
par, ſiue diſcrepans numerus eſt
creditorum: cûm nõ ex frequẽ-
tiſſimo ordine fœneratoru: ſed
ex quantitate debiti cauſa truti-
netur. Pari autẽ quãtitate debiti
inuẽta:diſpari verô creditorum
numero: tunc amplior pars cre-
ditorû obtineat:ita vt quod plu-
ribus placeat, hoc ſtatuatur. Sin
verô vndique qualitas emer-
gat tã debiti, quàm numeri, cre
ditorum: tunc eos anteponi qui
ad humanioré declinãt ſenten-
tiam, nõ ceſſionẽ exigentes: ſed
inducias: nulla quidé differentia
inter hypothecarios, &alios cre-
ditores quantum ad hanc ele-
ctionem obſeruanda. In rebus
autem officio iudicis partiendis,
ſuã vim ſingulis creditorib. ha-
ſtabit regula, nullo priudicio
creditoru, quicquã ex quinquẽ-
nij dilatione circa temporalem
praeſcriptionem generandos.
DE BONIS AVCTO-
RITATE IVDICIS POS-
ſidendis, ſeu venundandis, &
de ſeparationibus bonorum.
LXXII.
Oſſeſſio bonor omnium pecunia iu-
dicati, qua ei, qui pro partibus ſuis
ſententiam cõſecutus eſt, & alijs credito-
ribus datur, ſi intra tempora iudicati nõ
faciat iudicatum, & quã auctor prafe-
ſtinãs iãgere queſtioni de poſſeſſione, pra-
miſit qua ante ſcripta ſunt de reb. iudi-
catis, vel datur ex ceſſione ipſius iudica-
ti, ſiue debitoris, de qua titulo ſuperiore
proxime, vel ex edicto, auctore pratore,
iudicati, ſiue crediti ſeruandi cauſa, de
qua in h. t. videlicet ſi debitor frauda-
tionis cauſa latitet, nec defendatur,l.pe.
& vlt-hoc tit.l. pe. ti. vlt vel ſi ei ſuc-
ceſſor nullus extet, l.5. & 6. h.t. Vtramq;
ſequitur vẽditio bonori poſtulata à pra-
tore trãſacto iuſto aliquo tempore, cuius
ipſe prator iuſtus arbiter eſt,l. pen. nam
quo lege defnitũ non inuenitur, meri-
to tribuitur arbitrio iudicis. & veri eſt,
quod Alciatus notauit in l. vlt.S. ſin au-
tẽ, hac verba, à nobis abeſſe, nec deeſſe. &
vere d.l. vl.in longi tẽpus plerüqué tra-
hi venditionẽ ſatis oſtendit, di ponit re
integra creditores, qui non petierunt ſe
mitti in poſſeſſionẽ intra quadriennium,
admitti in cõmunionem petitæ ab aliis
bonori poſſeſſionis: quia in ré datur non
in perſonam, & agre igitur perueniri ad
venditionem, qua etiam, quod fiat nomi-
TITVLVS
fit iã exuti bonis, i;
a ive f .¬¬
bentibus f, quam eis legum pre-
incarcerari, & ſie vſque
ad xl dies ſtare, vt ſals
miſericordi cauſa ali-
quis ſoluat pro eo, poſt-
modum? creditoribus
dilacerandus datur
& dixi S eol.j.
B Venerando.
ffade iudic. CVIAC.
a..
DE BONIS eſttnu44
ctoritate iudicis
poſſidendis, &c.
Facta ceſſine bonorum
à debitore, vel etiã debi-
tore vocato, & nõ veniéte
ad iudiciũ, poſtulãt credi-
tores ſe mitti in poſſeſſiont
2024
a Dilaniand
, Vt creditorib
us.
an debitp
LaSpe i ott ad,
Gll. n. ſup.
VBi..A.
Biunu tractde
bonorũ eis & poſtmodi
vt védantur, &c. ideb de
his dicit. Et quia credito-
res hereditarij quãdoque
poſtulat ſeparari bona de-
functi à bonis heredis:ides
de hac ſubicit, vij.
E VhbonitlCAssv.
Deceſſit TitiusSe-
io herede inſtituto, &le-
gauit mihi decẽ deceſſit
Seius Sempronio herede
inſtituto, & legauit Caio
decẽ: quis noſtrú potior
ſit, an ego primus lega-
tarius, an Caius? Reſp.
quod ego, cûm prius le-
gatum debeatur quaſi
s alienum. VIVIAN.
h JIn bonis poſſidendis,
& vendendis.
i Heredem inſtituit te
Titius, & multa legata
dedit, non ſolutis ſc.le-
gatis deceſſiſti, inſtituiſti
tibi heredẽ, & ſimiliter
legata reliquiſti, queri-
tur, qui potiores ſunt,
primi vel ſecundi? & di-
citur quod primi. Acc.
R Conuenire. ab ini-
tio. AccVRS.
ne debitoris, tanquam decoctoris, ignominioſa eſt, atque adeo nõ ae-
celerãda. Qua ſequitur ceſſionem bonori, quia nomine debitoris non
mis ont d’eus veſs vrn aut duts pſſſnie
vel prætoriy pignoris, dico venditionẽ tandẽ ad extremum, cum prato-
ri iuſta cau ſa viſa fuerit, creditorib permittinõ etiã eis iure dominij
bonor additionem fieri poſſe, l.4.j.ti prox-l.6. & 8hoc ti.l.1.S. ne
pro dote mul. bo ad. Vtroque genere debitor liberatur, l. 3. hoc tit.l.
vlt.tit. vlt. ab his, qui ante ceſſionem, vel bonoru poſſeſſionem cum eo
contraxerunt non ab his, quibuſcu poſtea contraxit, d.l ;. & nõ ipſo
iure,l.I.S. tit. prox. ſed poſita exceptione, Niſi bonis ceſſit, vt vetlib.
habent in S. vlt. Inſt de repl. & Baſil. dll3.l3. à’ c e éécls, & in
Theophilo d.. vlt ſcribendum,eé s non ééetr. At ſatisfieri prius
debet priuilegiariis, & hypothecariis quam non priuilegiariis, & chi-
rographariis, tum reſidua pecunia reliquis pro rata debiti quantita-
te. Illud quoque certum eſt, eorum, quibus ab herede legatum eſt, quã
eorum quibus ab herede heredis, cauſam eſſe potiorẽ, l. Ad ſepara-
tiones pertinet l.z & 7. bonorum ſcilicet, & creditorum defuncti à
bonis, creditoribûſque heredis, vt in defuncti bona eant creditores de-
functi, in heredis creditores heredis. Alia tria ſeparationum genera
notantur in Dig. eo ti. & quintum l.3. . proinde.ff.de minor. Au-
ctoritate iudicis, id eſt, ſententia prætoris. Cvrac.
Defuncti heredes legataris præferuntur. BALD. Vel ſic:
Qui debent habere legata à defuncto herede, præferütur le-
gatariis ab eodẽ. BART. Vel ſie: Legatari defuncti prafe-
runtur legatariis heredis. SALYC. Vel ſic: Qui debent ha-
bere legata à deſuncto herede, præferuntur illis, quibus ipſe
heres legauit:quia illa legata cenſentur tanquam æs alienu
quantum ad bona eius à quo relicta ſunt: non quantum ad
eum, qui reliquit. PAVL. DE CASTR.
I. Imp.ANTONINVS A. Atticæ.
N bonis h mortui potiorem eſſe cauſam le-
gatariorum, qui eum (vtpote heredem)con-
ibus ipſe
heres
9
s
a dees gatariorum qu cun t,
ile uenire l potuerunt: quam coru, qui
SE
3
to.