DOI Artikel:
Papabasileios, Georgios A.: Symplērōseis kai paratērēseis eis tas L. Ziehen Leges Graecorum sacras, 1906
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0096
86
Εις τάς Ε. Ζίβΐιβη Σβ$β8 θναββονν,ηι Βαβταβ, νπδ Γ. Παπαβασύείου.
5 τάς αύτάς · Πυθίο Ίερεύ]ς λαμβανέτο καθ' έκ-
αστον Ιερόν : Ρ Ι τον δαρ]τδν τά δέρματα παρέ-
χεν τοις Οΰουσι, γλδτ]ταν δέ τδι άρχεγέτε-
ι · ιέρεια Αρτέμιδος Νι]σαίας καθάπερ τδ "Ε-
ροτος, εάν 'ε πόλις θυε]ται, ες άπόμετρα δί-
10 κρέας λαμβανέτο : Άθεναί]ας 'ιέρεια λαμβα-
νέτο πλευρά οιός κωλήν κ]αΙ : Ρ ■ κατά το Ιερό-
ν 'έκαστον, εΐ περ ταΰτ' έ]νδέρος Οΰεται, σάρ-
κας δ' ει με ένδέρος, παρέ]χεν δέ τέν 'ιέρεια-
ν μερίδας μεν πέντ]ε τδν ϊδίον τδν δαρτδν. δ-
15 εμοσίον δέ τδν δαρ]τδν σκέλος : Αρτέμιδος °-
ιέρεια από τδν δ]εμοσίον τδν δαρτδν δέρμ-
α και ■ Ρ ■ κατά τό \]ερόν 'έκαστον, από δέ τδν
ϊδίον τδν δαρτδν σ]κέλος, τδν δέ με δαρτδν τ-
ραπεζώματα :Ρ: λαμβα]νέτο. Καθάπερ ε τες'Αρτέ-
20 μιδος και Έ'ρας λα]μβανέτο τδν δεμοσίον °-
ιερδν τά δέρματα καΐ : Ρ :] κατά τό Ιερόν έκασ-
το ν, [τδν δέ ϊδίον πλευρόν ισχίο και · Ρ :.
Γόν ιερόν τοΟτον νόμον δημοσιευθέντα τδ πρώ-
τον ημών έν σπουοή έν τή ΑΕ (1902 σελ. 29
κέ.) άναδημοσιεύομεν νυν κρεΐττον συμπεπληρω-
μένον, άφ' οδ και τδν λίΟον αύθις έξητάσαμεν και
τά περϊ αύτοΟ γραφέντα έλάβομεν προ οφθαλμών.
Ως γνωστόν, του νόμου τούτου ήμφεσβητήθη ή
πατρίς, εΐ και ευρέθη έν Χαλκίδι έντετοιχισμένος
τοίχω τινϊ κήπου, παρ'όν εκείτο το έτερον των δύο
γυμνασίων. Πρώτος Ό κ. λνΠΙιβΙηι κρίνων έκ τοΟ
όντως άττικοΟ ιδιώματος αύτοΟ και εκ τίνων θεών
λατρευομένων και έν τη Αττική άπεφήνατο ότι
είνε ούχ'ι Χαλκιδεύς αυτόχθων, άλλα μέτοικος εξ
Αττικής εις Χαλκίδα άκων πάντως έλθών. Τη
γνώμη ταύτη άκολουθήσας και Ό κ. Ζΐβΐίθη άνέ-
γραψεν αύτον έν τοις δημόταις της Αττικής, επει-
δή, ώς Φαίνεται, δεν έλαβε προ οφθαλμών και τά
τελευταΐον ύφ' ημών γραφέντα έν τή ΑΕ (1905
σελ. 27). Και 6 κ. Σβορώνος, όστις τελευταίος
έγραψε περί αύτοΟ (ΔΕΝΑ 1909-1910), ού μόνον
αποδέχεται την γνώμην του κ. λνϋΐΐθΐιη, ότι είνε
άττικός, αλλ ύπερθεματίζων ορίζει ότι προέρχεται
έκ ΚολωνοΟ, όθεν ύπό τίνος Κολωνίτου βεβαίως εκ
τών ώς κληρούχων εις τήν Χαλκίδα έκπεμφθέντων
δίκην παλλαδίου εϊς Χαλκίδα έκομίσθη. Ήμεΐς
ό'μως, επειδή συνηθίζομεν νά μή παραγώμεθα έκ
τής προς καινορρημοσύνην ροπής, ώστε τά απο-
δεικτέα νά ύπολαμβάνωμεν αποδεδειγμένα, έμμέ-
νομεν τή γνώμη ημών, ότι Ό νόμος οδτος κανο-
νίζει τά κατά τήν λατρείαν τών έν Χαλκίδι λα-
τρευομένων θεών και ήρώων υπό τών έν Χαλκίδι
οίκούντων μετά τήν υπό τών Αθηναίων κατάκτησιν
τής Εύβοιας καϊ ούχ'ι τά τής λατρείας τών έν τή
τετραπόλει τής Αττικής ή τών έν τώ δήμω του
ΚολωνοΟ λατρευομένων θεών και ήρώων.
Και τίνων μεν ένεκα λόγων φρονουμεν ταύτα,
δις ήδη έδηλώσαμεν έν τώ ελέγχω τής γνώμης
του κ. \¥ΠΙΐθ1ιη (ΑΕ 1903, 129 και 1905, 28
κέ.), νΟν δέ τοΟτο μόνον προστίθεμεν, ότι, ΐνα οί
ισχυρισμοί τών άντιφρονούντων στηρίζωνται έπϊ
βάσεως άσφαλοΟς, έδει νά προαποδειχθη διά μαρ-
τυριών αρχαίων συγγραφέων ή δι' επιγραφών πρώ-
τον μεν ότι οί Χαλκιδεΐς και "Ιωνες οντες δεν έλά-
τρευον τους αυτούς τοις άλλοις "Ιωσι θεούς, ειτα
ότι ή τών Χαλκιδέων διάλεκτος ήτο διάφορος τής
Αττικής. Πάν άλλο όμως ή τοΟτο μαρτυροΟσι κα'ι
αί μαρτυρίαι τών αρχαίων συγγραφέων και αί μέ-
χρι τούδε εύρεθεΐσαι έν Χαλκίδι δύο άρχαιότεραι
τήςδε έπιγραφαί, ών ή μεν Ιωνική ούσα ανάγεται
εις τήν έγκαθίδρυσιν τών πρώτων εις Χαλκίδα
σταλέντων Αθηναίων κληρού/ων, ή δέ βουστρο-
φηδδν γεγραμμένη ούδέν διαφέρει τών συγχρόνων
άττικών έπιγραφών (ϊδέ Άθηνας τόμ. Γ' σ. 612
και ΑΕ 1902 σ. 39 στ. 10).
Κα'ι ταΟτα μεν καθόλου, νυν δέ έλθωμεν καϊ έπ'ι
τά καθ έκαστον.
Στίχ. 1. Τδν πρώτον στίχον συνεπληρώσαμεν
ώδε' Δά Όλνμπί]οι σΰ[ν \Έ'ραι τέλεον ■ Άϋ·ε-
ναίαι ο. Καϊ αντί μεν τοΟ Αετ\όΐ, δι' οδ δεν έπλη-
ροΰτο τδ έν τή άρχή του στίχου κενόν, νυν συμ-
πληρουμεν Δά Όλυμπι\οι. Ούτω δέ ό έξ έννέα
γραμμάτων κενός χώρος πληρούται ακριβώς, ώς
τις δύναται νά βεβαιωθή, άν παραβάλη τδν 907
στίχον, οδ τδ δέκατον γράμμα άντιστοι/εΐ πρδς τδ
αύτδ γράμμα τοΟ 1ου στίχου. "Οτι Ό Όλύμπιος
Ζευς έλατρεύετο έν Χαλκίδι, γινώσκομεν έκ τής
συνθήκης τής μεταξύ Αθηναίων κα'ι Χαλκιδέων,
ήτις έγένετο μετά τήν άλωσιν τής Ευβοίας [ΌίΙ-
ίβηϋ. 8γ11. 17, 61). Τό έν τή αρχή τοΰ στίχου
τούτου κενόν δ κ. Σβορώνος συμπληροΐ Διΐ Μορί]οι
σθ]ς.Ή συμπλήρωσις Μορί^οί δέν είνε ορθή, δι'όν
λόγον καϊ ή ημετέρα τής πρώτης έκδόσεως, έπειτα
δέ ή κατ' όνομαστικήν εκφορά τοΟ ον[ς, διότι, έν
τώ 10" καϊ 11" στ. τδ θυμα κείται ούχϊ κατ'αϊτι-
Εις τάς Ε. Ζίβΐιβη Σβ$β8 θναββονν,ηι Βαβταβ, νπδ Γ. Παπαβασύείου.
5 τάς αύτάς · Πυθίο Ίερεύ]ς λαμβανέτο καθ' έκ-
αστον Ιερόν : Ρ Ι τον δαρ]τδν τά δέρματα παρέ-
χεν τοις Οΰουσι, γλδτ]ταν δέ τδι άρχεγέτε-
ι · ιέρεια Αρτέμιδος Νι]σαίας καθάπερ τδ "Ε-
ροτος, εάν 'ε πόλις θυε]ται, ες άπόμετρα δί-
10 κρέας λαμβανέτο : Άθεναί]ας 'ιέρεια λαμβα-
νέτο πλευρά οιός κωλήν κ]αΙ : Ρ ■ κατά το Ιερό-
ν 'έκαστον, εΐ περ ταΰτ' έ]νδέρος Οΰεται, σάρ-
κας δ' ει με ένδέρος, παρέ]χεν δέ τέν 'ιέρεια-
ν μερίδας μεν πέντ]ε τδν ϊδίον τδν δαρτδν. δ-
15 εμοσίον δέ τδν δαρ]τδν σκέλος : Αρτέμιδος °-
ιέρεια από τδν δ]εμοσίον τδν δαρτδν δέρμ-
α και ■ Ρ ■ κατά τό \]ερόν 'έκαστον, από δέ τδν
ϊδίον τδν δαρτδν σ]κέλος, τδν δέ με δαρτδν τ-
ραπεζώματα :Ρ: λαμβα]νέτο. Καθάπερ ε τες'Αρτέ-
20 μιδος και Έ'ρας λα]μβανέτο τδν δεμοσίον °-
ιερδν τά δέρματα καΐ : Ρ :] κατά τό Ιερόν έκασ-
το ν, [τδν δέ ϊδίον πλευρόν ισχίο και · Ρ :.
Γόν ιερόν τοΟτον νόμον δημοσιευθέντα τδ πρώ-
τον ημών έν σπουοή έν τή ΑΕ (1902 σελ. 29
κέ.) άναδημοσιεύομεν νυν κρεΐττον συμπεπληρω-
μένον, άφ' οδ και τδν λίΟον αύθις έξητάσαμεν και
τά περϊ αύτοΟ γραφέντα έλάβομεν προ οφθαλμών.
Ως γνωστόν, του νόμου τούτου ήμφεσβητήθη ή
πατρίς, εΐ και ευρέθη έν Χαλκίδι έντετοιχισμένος
τοίχω τινϊ κήπου, παρ'όν εκείτο το έτερον των δύο
γυμνασίων. Πρώτος Ό κ. λνΠΙιβΙηι κρίνων έκ τοΟ
όντως άττικοΟ ιδιώματος αύτοΟ και εκ τίνων θεών
λατρευομένων και έν τη Αττική άπεφήνατο ότι
είνε ούχ'ι Χαλκιδεύς αυτόχθων, άλλα μέτοικος εξ
Αττικής εις Χαλκίδα άκων πάντως έλθών. Τη
γνώμη ταύτη άκολουθήσας και Ό κ. Ζΐβΐίθη άνέ-
γραψεν αύτον έν τοις δημόταις της Αττικής, επει-
δή, ώς Φαίνεται, δεν έλαβε προ οφθαλμών και τά
τελευταΐον ύφ' ημών γραφέντα έν τή ΑΕ (1905
σελ. 27). Και 6 κ. Σβορώνος, όστις τελευταίος
έγραψε περί αύτοΟ (ΔΕΝΑ 1909-1910), ού μόνον
αποδέχεται την γνώμην του κ. λνϋΐΐθΐιη, ότι είνε
άττικός, αλλ ύπερθεματίζων ορίζει ότι προέρχεται
έκ ΚολωνοΟ, όθεν ύπό τίνος Κολωνίτου βεβαίως εκ
τών ώς κληρούχων εις τήν Χαλκίδα έκπεμφθέντων
δίκην παλλαδίου εϊς Χαλκίδα έκομίσθη. Ήμεΐς
ό'μως, επειδή συνηθίζομεν νά μή παραγώμεθα έκ
τής προς καινορρημοσύνην ροπής, ώστε τά απο-
δεικτέα νά ύπολαμβάνωμεν αποδεδειγμένα, έμμέ-
νομεν τή γνώμη ημών, ότι Ό νόμος οδτος κανο-
νίζει τά κατά τήν λατρείαν τών έν Χαλκίδι λα-
τρευομένων θεών και ήρώων υπό τών έν Χαλκίδι
οίκούντων μετά τήν υπό τών Αθηναίων κατάκτησιν
τής Εύβοιας καϊ ούχ'ι τά τής λατρείας τών έν τή
τετραπόλει τής Αττικής ή τών έν τώ δήμω του
ΚολωνοΟ λατρευομένων θεών και ήρώων.
Και τίνων μεν ένεκα λόγων φρονουμεν ταύτα,
δις ήδη έδηλώσαμεν έν τώ ελέγχω τής γνώμης
του κ. \¥ΠΙΐθ1ιη (ΑΕ 1903, 129 και 1905, 28
κέ.), νΟν δέ τοΟτο μόνον προστίθεμεν, ότι, ΐνα οί
ισχυρισμοί τών άντιφρονούντων στηρίζωνται έπϊ
βάσεως άσφαλοΟς, έδει νά προαποδειχθη διά μαρ-
τυριών αρχαίων συγγραφέων ή δι' επιγραφών πρώ-
τον μεν ότι οί Χαλκιδεΐς και "Ιωνες οντες δεν έλά-
τρευον τους αυτούς τοις άλλοις "Ιωσι θεούς, ειτα
ότι ή τών Χαλκιδέων διάλεκτος ήτο διάφορος τής
Αττικής. Πάν άλλο όμως ή τοΟτο μαρτυροΟσι κα'ι
αί μαρτυρίαι τών αρχαίων συγγραφέων και αί μέ-
χρι τούδε εύρεθεΐσαι έν Χαλκίδι δύο άρχαιότεραι
τήςδε έπιγραφαί, ών ή μεν Ιωνική ούσα ανάγεται
εις τήν έγκαθίδρυσιν τών πρώτων εις Χαλκίδα
σταλέντων Αθηναίων κληρού/ων, ή δέ βουστρο-
φηδδν γεγραμμένη ούδέν διαφέρει τών συγχρόνων
άττικών έπιγραφών (ϊδέ Άθηνας τόμ. Γ' σ. 612
και ΑΕ 1902 σ. 39 στ. 10).
Κα'ι ταΟτα μεν καθόλου, νυν δέ έλθωμεν καϊ έπ'ι
τά καθ έκαστον.
Στίχ. 1. Τδν πρώτον στίχον συνεπληρώσαμεν
ώδε' Δά Όλνμπί]οι σΰ[ν \Έ'ραι τέλεον ■ Άϋ·ε-
ναίαι ο. Καϊ αντί μεν τοΟ Αετ\όΐ, δι' οδ δεν έπλη-
ροΰτο τδ έν τή άρχή του στίχου κενόν, νυν συμ-
πληρουμεν Δά Όλυμπι\οι. Ούτω δέ ό έξ έννέα
γραμμάτων κενός χώρος πληρούται ακριβώς, ώς
τις δύναται νά βεβαιωθή, άν παραβάλη τδν 907
στίχον, οδ τδ δέκατον γράμμα άντιστοι/εΐ πρδς τδ
αύτδ γράμμα τοΟ 1ου στίχου. "Οτι Ό Όλύμπιος
Ζευς έλατρεύετο έν Χαλκίδι, γινώσκομεν έκ τής
συνθήκης τής μεταξύ Αθηναίων κα'ι Χαλκιδέων,
ήτις έγένετο μετά τήν άλωσιν τής Ευβοίας [ΌίΙ-
ίβηϋ. 8γ11. 17, 61). Τό έν τή αρχή τοΰ στίχου
τούτου κενόν δ κ. Σβορώνος συμπληροΐ Διΐ Μορί]οι
σθ]ς.Ή συμπλήρωσις Μορί^οί δέν είνε ορθή, δι'όν
λόγον καϊ ή ημετέρα τής πρώτης έκδόσεως, έπειτα
δέ ή κατ' όνομαστικήν εκφορά τοΟ ον[ς, διότι, έν
τώ 10" καϊ 11" στ. τδ θυμα κείται ούχϊ κατ'αϊτι-