DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Kalydōniou kaprou thēra en anaglyphō Prebezēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0199
Καλυδωνίου κάπρου ϋήρα έν αναγλύψω Πρεβέζης· υπό Φ. Βερσάκη
189
Έκ τούτου έκλίπει βεβαίως πασα αμφιβολία
περί της ταυτότητος της εφίππου ταύτης εικόνος.
Προς τον πίπτοντα Άγκαΐον σπεύδει ό Έποχος
φέρων χιτώνα ομοιον προς τον της Αταλάντης,
και χλαμύδα έπι του αριστερού ώμου έρριμμένην
και εκατέρωθεν κυματοειδώς καταπίπτουσαν. Κχει
μακράν κάμην μετά πλοκάμων περί τούς κροτά-
φους, ώς ή τοΟ Άγκαίου Προβάλλων τόν άριστερον
πόδα όρμοι προς τόν τραυματισθέντα, ίνα διά της
δεξιάς, ήτις άπεκόπη, κρατήση αύτόν, έν ώ διά της
άριστεράς φέρει δύο δόρατα. Ιό σώμα φαίνεται εκ
των πλαγίων σχεδόν, ή δέ κεφαλή στρέφεται προς
τά δεξιά αυτής παρατηρούσα τον Άγ/.αΐον.
Ό Κάστωρ παρίσταται γενειών καϊ μετά κρά-
νους έπϊ της κεφαλής. Διά τής ΰψουμένης δεξιάς
κρατεί ρόπαλον ή πέλεκυν, ού μόνον ή λαβή δια-
κρίνεται. Βλέπει προς τά εμπρός και φέρει χλα-
μύδα, καλύπτεται ό'μως τό πλείστον ύπό τοΟ Έπό-
χου και του Αμφιάραου.
Ό Αμφιάραος φέρει χιτώνα ό'μοιον προς τον τοΟ
Έπόχου, άφίνοντα γυμνήν την δεξιάν ώμοπλάτην
και τόν δεξιόν βραχίονα. Ό χιτών πορποΰται κά-
τωθεν τής δεξιάς μασχάλης, τά δέ κράσπεδα ανα-
διπλούμενα καταπίστουσιν εκατέρωθεν. Έπι δέ τοΟ
αριστερού-βραχ ίονος κρατεί βαρύ ίμάτιον, ό'περ δι-
ερχόμενον έκ τών δπισθεν φθάνει μέχρι τοΟ ώμου
καϊ καταπίπτει όλίγον έμπροσθεν. Φέρει δέ και δύο
δόρατα έρειδόμενα επί του ώμου. Το σώμα έχει
έστραμμένον προς τά έμπροσθεν μετά προβεβλημέ-
νου τοΟ άριστερου ποδός, τήν δέ κεφαλήν στρέφει
προς τον Ίππόθουν και τον Πειρίθουν, προς οΰς τεί-
νει τήν οεξιάν χείρα, παρορμών αυτούς εις τήν
μάχην.
Διά τής προτάσεως τής χειρός επιτυγχάνεται
ό άμοιβαΐ'ος σύνδεσμος τών τριών τελευταίων μορ-
φών, διά οέ τής στροφής τοΟ σώματος καϊ τής διευ-
θύνσεως τής αριστεράς χειρός μετά τών δοράτων
ή προς τάς λοιπάς μορφάς του συμπλέγματος συ-
σχέτισις.
Καθ' όλα όμοιος προς τόν Κάστορα είναι ό Ίππά-
θους, και τήν έξωτερικήν διασκευήν και τήν στάσιν,
ά^λ' ό δεξιός αυτού βραχίων άπομακρύνεται περισ-
σότερον από τής κεφαλής, τοΰτο δέ μάλλον έκ τής
άνεπαρκείας τοΟ χώρου ή έκ προσπάθειας διαφόρου
διαπλάσεως τών μορφών, ήτις δεν διακρίνει τόν τε-
χνίτην. Καλύπτεται Ό Ίππόθους δέ σχεδόν ολό-
κληρος ύπο του βραχίονος καϊ έν μέρει ύπό του
σώματος τοΟ Άμφιαράου, προσέτι και ύπό τοΟ ιμα-
τίου του Πειρίθου.
Και ούτος εικονίζεται γενειών και φορών χιτώνα,
επί δέ τής αριστεράς κρατών ίμάτιον κυματοειδώς
αίωρούμενον και κυνηγετικήν ράβδον, τό λαγωβό-
λον.Έπειδή εύρίσκεται ακριβώς έπι τής γωνίας τής
σαρκοφάγου, τό πλάγιον μέρος του σώματος φαί-
νεται έκ τής στενής πλευράς, το δέ λοιπόν κατε-
νώπιον έκ τής μακράς.
Πλην τής διατάξεως τών μορφών έν τω άετώ-
ματι αποοιοει ο τεχνίτης και τήν σκοπαοειον τε-
χνοτροπίαν μετά ποιας τίνος ακριβείας. Τό πρόσω-
πον είναι στρογγύλον μετά έξεχόντων ζυγωματικών
καϊ προεξέχοντος πώγωνος. Τό κάτω μέρος τοΟ με-
τώπου έξογκοΟται, αί δέ κόγχαι έμβαθύνονται προς
τό έσωτερικόν, προσδίδουσαι τραγικήν όψιν εις τάς
μορφάς.
Τά γυμνά μέρη τοΟ σώματος δεικνύουσι μυς
λίαν ανεπτυγμένους, ίσως μετά τίνος υπερβολής"
άλλα πάντως χαρακτηρίζει ή μυϊκή ύπερέντασις
τά έ'ργα τοΟ Σκάπα, πολλώ μάλλον κατά τά πρώ-
τα ετη, καθ' ά εύρίσκετο ύπό τήν έπίδρασιν τής
πελοποννησιακής τέχνης.
Τά γυμνά μέρη τής Αταλάντης είναι άπαλά και
στρογγυλά. Αϊ πτυχαί τών χιτώνων είναι λεπτά-
τεραι καϊ πυκνότεραι τών εξωτερικών ιματίων,
εχόντων παχείας και βαθείας πτυχώσεις.
Τά άνάγλυφα τοϋ' μαυσωλείου τής Άλικαρ-
νασσοΟ παρουσιάζουσι πολλάς ομοιότητας προς το
ήμέτερον έν τή διασκευή τής πτυχώσεως μετά τών
αιωρουμένων άκρων τών χλαμύδων και τών ιμα-
τίων.
Ό τρόπος τής αϊωρήσεως τής χλαμύδος και τών
περί τον μηρόν άκρων του χιτώνος τοΟ Άγκαίου,
τοΟ ιματίου του Έπόχου καϊ του Πειρίθου παρα-
τηρείται μάλλον εις τά άνάγλυφα τά ύπο τών
λΥοΙίβΓδ και 8ΐΘνβ1αη£ εις τον Λεωχάρην αποδι-
δόμενα ή εις τά τοΟ Σκάπα ΙαβιΊ). XXIV 1909
Βθΐΐ3§β 2, 1020-1021-1018).
Χαρακτηριστικός είναι ό τρόπος, καθ' ον αιωρεί-
ται τό ίμάτιον του Έπόχου έμπροσθεν και όπισθεν.
Έν ώ ούτος όρμα κατά του κάπρου παρασύρεται
το ύφασμα έκ τής προς τά εμπρός φοράς του σώ-
189
Έκ τούτου έκλίπει βεβαίως πασα αμφιβολία
περί της ταυτότητος της εφίππου ταύτης εικόνος.
Προς τον πίπτοντα Άγκαΐον σπεύδει ό Έποχος
φέρων χιτώνα ομοιον προς τον της Αταλάντης,
και χλαμύδα έπι του αριστερού ώμου έρριμμένην
και εκατέρωθεν κυματοειδώς καταπίπτουσαν. Κχει
μακράν κάμην μετά πλοκάμων περί τούς κροτά-
φους, ώς ή τοΟ Άγκαίου Προβάλλων τόν άριστερον
πόδα όρμοι προς τόν τραυματισθέντα, ίνα διά της
δεξιάς, ήτις άπεκόπη, κρατήση αύτόν, έν ώ διά της
άριστεράς φέρει δύο δόρατα. Ιό σώμα φαίνεται εκ
των πλαγίων σχεδόν, ή δέ κεφαλή στρέφεται προς
τά δεξιά αυτής παρατηρούσα τον Άγ/.αΐον.
Ό Κάστωρ παρίσταται γενειών καϊ μετά κρά-
νους έπϊ της κεφαλής. Διά τής ΰψουμένης δεξιάς
κρατεί ρόπαλον ή πέλεκυν, ού μόνον ή λαβή δια-
κρίνεται. Βλέπει προς τά εμπρός και φέρει χλα-
μύδα, καλύπτεται ό'μως τό πλείστον ύπό τοΟ Έπό-
χου και του Αμφιάραου.
Ό Αμφιάραος φέρει χιτώνα ό'μοιον προς τον τοΟ
Έπόχου, άφίνοντα γυμνήν την δεξιάν ώμοπλάτην
και τόν δεξιόν βραχίονα. Ό χιτών πορποΰται κά-
τωθεν τής δεξιάς μασχάλης, τά δέ κράσπεδα ανα-
διπλούμενα καταπίστουσιν εκατέρωθεν. Έπι δέ τοΟ
αριστερού-βραχ ίονος κρατεί βαρύ ίμάτιον, ό'περ δι-
ερχόμενον έκ τών δπισθεν φθάνει μέχρι τοΟ ώμου
καϊ καταπίπτει όλίγον έμπροσθεν. Φέρει δέ και δύο
δόρατα έρειδόμενα επί του ώμου. Το σώμα έχει
έστραμμένον προς τά έμπροσθεν μετά προβεβλημέ-
νου τοΟ άριστερου ποδός, τήν δέ κεφαλήν στρέφει
προς τον Ίππόθουν και τον Πειρίθουν, προς οΰς τεί-
νει τήν οεξιάν χείρα, παρορμών αυτούς εις τήν
μάχην.
Διά τής προτάσεως τής χειρός επιτυγχάνεται
ό άμοιβαΐ'ος σύνδεσμος τών τριών τελευταίων μορ-
φών, διά οέ τής στροφής τοΟ σώματος καϊ τής διευ-
θύνσεως τής αριστεράς χειρός μετά τών δοράτων
ή προς τάς λοιπάς μορφάς του συμπλέγματος συ-
σχέτισις.
Καθ' όλα όμοιος προς τόν Κάστορα είναι ό Ίππά-
θους, και τήν έξωτερικήν διασκευήν και τήν στάσιν,
ά^λ' ό δεξιός αυτού βραχίων άπομακρύνεται περισ-
σότερον από τής κεφαλής, τοΰτο δέ μάλλον έκ τής
άνεπαρκείας τοΟ χώρου ή έκ προσπάθειας διαφόρου
διαπλάσεως τών μορφών, ήτις δεν διακρίνει τόν τε-
χνίτην. Καλύπτεται Ό Ίππόθους δέ σχεδόν ολό-
κληρος ύπο του βραχίονος καϊ έν μέρει ύπό του
σώματος τοΟ Άμφιαράου, προσέτι και ύπό τοΟ ιμα-
τίου του Πειρίθου.
Και ούτος εικονίζεται γενειών και φορών χιτώνα,
επί δέ τής αριστεράς κρατών ίμάτιον κυματοειδώς
αίωρούμενον και κυνηγετικήν ράβδον, τό λαγωβό-
λον.Έπειδή εύρίσκεται ακριβώς έπι τής γωνίας τής
σαρκοφάγου, τό πλάγιον μέρος του σώματος φαί-
νεται έκ τής στενής πλευράς, το δέ λοιπόν κατε-
νώπιον έκ τής μακράς.
Πλην τής διατάξεως τών μορφών έν τω άετώ-
ματι αποοιοει ο τεχνίτης και τήν σκοπαοειον τε-
χνοτροπίαν μετά ποιας τίνος ακριβείας. Τό πρόσω-
πον είναι στρογγύλον μετά έξεχόντων ζυγωματικών
καϊ προεξέχοντος πώγωνος. Τό κάτω μέρος τοΟ με-
τώπου έξογκοΟται, αί δέ κόγχαι έμβαθύνονται προς
τό έσωτερικόν, προσδίδουσαι τραγικήν όψιν εις τάς
μορφάς.
Τά γυμνά μέρη τοΟ σώματος δεικνύουσι μυς
λίαν ανεπτυγμένους, ίσως μετά τίνος υπερβολής"
άλλα πάντως χαρακτηρίζει ή μυϊκή ύπερέντασις
τά έ'ργα τοΟ Σκάπα, πολλώ μάλλον κατά τά πρώ-
τα ετη, καθ' ά εύρίσκετο ύπό τήν έπίδρασιν τής
πελοποννησιακής τέχνης.
Τά γυμνά μέρη τής Αταλάντης είναι άπαλά και
στρογγυλά. Αϊ πτυχαί τών χιτώνων είναι λεπτά-
τεραι καϊ πυκνότεραι τών εξωτερικών ιματίων,
εχόντων παχείας και βαθείας πτυχώσεις.
Τά άνάγλυφα τοϋ' μαυσωλείου τής Άλικαρ-
νασσοΟ παρουσιάζουσι πολλάς ομοιότητας προς το
ήμέτερον έν τή διασκευή τής πτυχώσεως μετά τών
αιωρουμένων άκρων τών χλαμύδων και τών ιμα-
τίων.
Ό τρόπος τής αϊωρήσεως τής χλαμύδος και τών
περί τον μηρόν άκρων του χιτώνος τοΟ Άγκαίου,
τοΟ ιματίου του Έπόχου καϊ του Πειρίθου παρα-
τηρείται μάλλον εις τά άνάγλυφα τά ύπο τών
λΥοΙίβΓδ και 8ΐΘνβ1αη£ εις τον Λεωχάρην αποδι-
δόμενα ή εις τά τοΟ Σκάπα ΙαβιΊ). XXIV 1909
Βθΐΐ3§β 2, 1020-1021-1018).
Χαρακτηριστικός είναι ό τρόπος, καθ' ον αιωρεί-
ται τό ίμάτιον του Έπόχου έμπροσθεν και όπισθεν.
Έν ώ ούτος όρμα κατά του κάπρου παρασύρεται
το ύφασμα έκ τής προς τά εμπρός φοράς του σώ-