DOI Artikel:
Oikonomos, Georgios P.: Epigraphai ek tēs Athēnais agoras
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0246
236
Επιγραφαί έκ της έν ΆΦήναις αγοράς· νπδ Γ. Οικονόμου.
αναμφιβόλως ό περίπυστος έκ Γαδείρων της Κοί-
λης Συρίας σοφιστής και συγγραφεύς βιβλίων ρη-
τορικών, δστις έδίδαξεν έν Αθήναις κατά μεν άρ-
χαίαν μαρτυρίαν έπ'ι Μαςιμίνου 235-238 ( ουτιυ
διορθουμένου άντϊ τοΟ παρά τω Σου'ίδα παραδεδο-
μένου Μαξιμιανοΰ), πιθανώτατα δομως και επί μα"
κρότερον χρόνον, έλαβε δε παρά του είρημένου αυ-
τοκράτορας και το αξίωμα του νπατικον, ίδιαιτά-
της όντως τιμής ένδειξιν (Ρίΐυ1γ2 ΚΕ II 277 κέ.
Σουίδας έν Α.: Άψίνης Γαδαρενς σοφιστής σπα-
ρει; ώς λόγος έκ Πάνος μαϋ'ητεύσας δέ έν Σμύρνη
Ηρακλείδη τω Ανλίω, είτα Βασιλικω έν Νικομή-
δεια- έσοφίστευσεν ΆΦήνησι βασιλεύοντος Μαξι-
αί(α)του νπατικον λαβών αξίωμα. Περί του παν-
επιστημίου των Αθηνών έκτος τών έν τοις ίστορι-
κοΐς βιβλίοις (πρβ. π. χ. Χέρτσβεργ-Καρολίδου
Ίστορίαν της Ελλάδος Γ' 379-441) εκτιθεμέ-
νων, διέλαβε νεωστ'ι ό Α. ΜπΙΙθγ έν Ρ1ιϊ1ο1θ§ιΐ8
Ι,ΧΙΧ 1910, 292 κέ.).
Τον και έν τή νέα έπιγραφή άπαντώντα Άψίνην
τοΰτον δφείλομεν νά διακρίνωμεν τοΰ νεωτέρου
ιι Γι ι
'Αψίνου («Σπαρτιάτου»), σο©ιστοΰ και τούτου,
υίοΰ δέ Όνασίμου του Αθηναίου σοφιστοΰ. Ο
Σου'ίδας διακρίνει και τρίτον Άψίνην 'Αθήναιον
σοφιστήν, όστις 6'μως, ώς όρΟώς ήκάσθη, δεν είναι
άλλος ή αύτος ό Γαδαρεύς. Ενισχύεται δέ νυν ή
έκδοχή αύτη διά της νέας επιγραφής, έξ ής έμφαί-
νεται δτι Ό Γαδαρεύς Άψίνης έγκατεστάθη έν Αθή-
ναις και άπέκτησεν ένταυθα τέκνα.
Άλλά και οί άλλοι δύο μνημονευόμενοι ένταΰθα
Τιβ. Κλαύδιος Ανσιάδης και Τιβ. Κλαύδιος Σώ-
σπις δεν είναι άγνωστοι, καθ'δσον ύπάρχουσι περί
αύτών επιγραφικά μαρτύρια, οι ών τάσσονται εις
έπιφανεΐς Άθηναϊκάς οικογενείας τών έλληνορρω-
μαϊκών -/ρόνων (ΙΟ III 676 και το έκεϊ οίκογε-
νειακον δένδρον. 677. 680). Πε ρι του Σώσπιδος,
δστις κατά τους υπολογισμούς του ϋϊΙΙ;βηΙ)ΘΓ§·Θΐ'
Οά έγεννήθη (κατ' άναλόγίαν προς τον θεμιστο-
κλέα II τον έξάδελαιον αύτοΰ) μεταξύ του 70 και
80 μ. Χρ. ή περίπου έν τοις χρόνοις έκείνοις, δεν
νομίζω άπίθανον δτι είναι αύτος δ έκ τών Συμπο-
σιακών προβλημάτων του Πλουτάρχου (8, 4, 1.
9, 5, 1) γνωστός σοφιστής Σώσπις, διότι παρα-
τηρώ σύνδεσιν της οικογενείας προς πρόσωπα σο-
φιστών, ού τδ μεν πρώτον παράδειγμα έχομεν έν
ΙΟ III 680, τδ δέ δεύτερον έν τή νέα έπιγραφή,
ένθα, αν μή σφάλλωμαι, έμνημονεύετο τοΰ 'Αψί-
νου θυγάτηρ είσελθοΰσα εις τον οίκον Λυσιάδου-
Σώσπιδος δι' έπιγαμίας. Ζήτημα είναι αν εις άπω-
τέοους ν^όνους ποο7ωοουντε^ έπιτοέπεται νά θείο-
ι / \. ι Τ Γ Λ, ι ■ ι
ρήσωμεν πρόγονον τοΟ Αυσιάοου τούτου τον υίδν
τοΟ φιλοσόφου Φαιδρού (Οίο. ΡΜ1. 5,5) Αυσιάδην.
Τήν νέαν έπιγραφήν συμπληρώ ώς έξης;
[Ή έξ Αρείου Πάγου βουλή]
[κα! ή βουλή τών Φ' και δ δήμος]
[τον δείνα τοΰ δεΐνος]
[υϊόν και της δεινός]
θυγατρός] τοΰ κρατί-
στου σοφιστ]οϋ 'Αψίνου
ύπατικο]ΰ άρχιερέως,
Τιβ. Κλαυδίου] Λυσιάδου και
Τιβ. Κλ]αυδίου Σώσπι-
δος δαιδοΰχων ε]κγονον.
Ό Άψίνης είναι και άρχιερεύς, ώς διδάσκει ή
έπιγραφή, καλείται δέ κράτιστος νΐΓ Θ§τθ^ϊα8
(ΟθΓίαοΙι αύτ. 27 κατά ΜοπιπίδΘη Εόιη. Οββοΐιίοΐι-
ΐβ III, 1. 565), δπερ έτι άπτότερον μαρτυρεί τδ έν
Αθήναις κΟρος του άνδρός.
Χρόνος της έπιγραφής φαίνεται μετά τά είρη-
μένα δ τοΟ τελευτώντος 3ου μ. Χρ. αιώνος.
Χ.
Λίθος ύμήττιος ενεπίγραφος ά.~.οχεγ.ρουμί\ιος δε-
ξιά καί κάτω. Εύρέθη τή 29^ άπριλίου 1908 ένω-
κοδομημένος, άπόκειται δέ έν τώ Έπιγραφικώ μου-
σεία» ύπ' άριθ. 464 και έχει υψ. 0'25, μήκ.0'135,
πάχ. 0'39' ύψ. γραμμ. 0Ό15. Στίχοι σωζόμε-
νοι πέντε (είκ. θ).
Ή έπιγραφή είναι πιθανώτατα αναθηματική
πρυτάνεων οΐαι καί αί έν ΙΟ II 864. 866. 868.
871. 872. 1183 βαρρί. 8711>. Τδ σχήμα τών
γραμμάτων φαίνεται ανήκον εις τδ δεύτερον ήμισυ
τοΰ τετάρτου αιώνος π. Χρ. μάλλον ή εις τάς αρ-
χάς τοΰ τρίτου.
Μέρος τοΰ ονόματος τοΰ έπωνύμου άρχοντος
διεσώθη έν τω 2"·' στίχω, ένθα άναγινώσκεται οί
επί Αν-, δυνάμεθα δέ μετά πιθανότητος νά περιο-
ρίσωαεν τήν έκλογήν έκ τών άπο Αν- άρχομένων
έπωνύμων αρχόντων τοΰ 4ου αιώνος εις τον Ανκί-
Επιγραφαί έκ της έν ΆΦήναις αγοράς· νπδ Γ. Οικονόμου.
αναμφιβόλως ό περίπυστος έκ Γαδείρων της Κοί-
λης Συρίας σοφιστής και συγγραφεύς βιβλίων ρη-
τορικών, δστις έδίδαξεν έν Αθήναις κατά μεν άρ-
χαίαν μαρτυρίαν έπ'ι Μαςιμίνου 235-238 ( ουτιυ
διορθουμένου άντϊ τοΟ παρά τω Σου'ίδα παραδεδο-
μένου Μαξιμιανοΰ), πιθανώτατα δομως και επί μα"
κρότερον χρόνον, έλαβε δε παρά του είρημένου αυ-
τοκράτορας και το αξίωμα του νπατικον, ίδιαιτά-
της όντως τιμής ένδειξιν (Ρίΐυ1γ2 ΚΕ II 277 κέ.
Σουίδας έν Α.: Άψίνης Γαδαρενς σοφιστής σπα-
ρει; ώς λόγος έκ Πάνος μαϋ'ητεύσας δέ έν Σμύρνη
Ηρακλείδη τω Ανλίω, είτα Βασιλικω έν Νικομή-
δεια- έσοφίστευσεν ΆΦήνησι βασιλεύοντος Μαξι-
αί(α)του νπατικον λαβών αξίωμα. Περί του παν-
επιστημίου των Αθηνών έκτος τών έν τοις ίστορι-
κοΐς βιβλίοις (πρβ. π. χ. Χέρτσβεργ-Καρολίδου
Ίστορίαν της Ελλάδος Γ' 379-441) εκτιθεμέ-
νων, διέλαβε νεωστ'ι ό Α. ΜπΙΙθγ έν Ρ1ιϊ1ο1θ§ιΐ8
Ι,ΧΙΧ 1910, 292 κέ.).
Τον και έν τή νέα έπιγραφή άπαντώντα Άψίνην
τοΰτον δφείλομεν νά διακρίνωμεν τοΰ νεωτέρου
ιι Γι ι
'Αψίνου («Σπαρτιάτου»), σο©ιστοΰ και τούτου,
υίοΰ δέ Όνασίμου του Αθηναίου σοφιστοΰ. Ο
Σου'ίδας διακρίνει και τρίτον Άψίνην 'Αθήναιον
σοφιστήν, όστις 6'μως, ώς όρΟώς ήκάσθη, δεν είναι
άλλος ή αύτος ό Γαδαρεύς. Ενισχύεται δέ νυν ή
έκδοχή αύτη διά της νέας επιγραφής, έξ ής έμφαί-
νεται δτι Ό Γαδαρεύς Άψίνης έγκατεστάθη έν Αθή-
ναις και άπέκτησεν ένταυθα τέκνα.
Άλλά και οί άλλοι δύο μνημονευόμενοι ένταΰθα
Τιβ. Κλαύδιος Ανσιάδης και Τιβ. Κλαύδιος Σώ-
σπις δεν είναι άγνωστοι, καθ'δσον ύπάρχουσι περί
αύτών επιγραφικά μαρτύρια, οι ών τάσσονται εις
έπιφανεΐς Άθηναϊκάς οικογενείας τών έλληνορρω-
μαϊκών -/ρόνων (ΙΟ III 676 και το έκεϊ οίκογε-
νειακον δένδρον. 677. 680). Πε ρι του Σώσπιδος,
δστις κατά τους υπολογισμούς του ϋϊΙΙ;βηΙ)ΘΓ§·Θΐ'
Οά έγεννήθη (κατ' άναλόγίαν προς τον θεμιστο-
κλέα II τον έξάδελαιον αύτοΰ) μεταξύ του 70 και
80 μ. Χρ. ή περίπου έν τοις χρόνοις έκείνοις, δεν
νομίζω άπίθανον δτι είναι αύτος δ έκ τών Συμπο-
σιακών προβλημάτων του Πλουτάρχου (8, 4, 1.
9, 5, 1) γνωστός σοφιστής Σώσπις, διότι παρα-
τηρώ σύνδεσιν της οικογενείας προς πρόσωπα σο-
φιστών, ού τδ μεν πρώτον παράδειγμα έχομεν έν
ΙΟ III 680, τδ δέ δεύτερον έν τή νέα έπιγραφή,
ένθα, αν μή σφάλλωμαι, έμνημονεύετο τοΰ 'Αψί-
νου θυγάτηρ είσελθοΰσα εις τον οίκον Λυσιάδου-
Σώσπιδος δι' έπιγαμίας. Ζήτημα είναι αν εις άπω-
τέοους ν^όνους ποο7ωοουντε^ έπιτοέπεται νά θείο-
ι / \. ι Τ Γ Λ, ι ■ ι
ρήσωμεν πρόγονον τοΟ Αυσιάοου τούτου τον υίδν
τοΟ φιλοσόφου Φαιδρού (Οίο. ΡΜ1. 5,5) Αυσιάδην.
Τήν νέαν έπιγραφήν συμπληρώ ώς έξης;
[Ή έξ Αρείου Πάγου βουλή]
[κα! ή βουλή τών Φ' και δ δήμος]
[τον δείνα τοΰ δεΐνος]
[υϊόν και της δεινός]
θυγατρός] τοΰ κρατί-
στου σοφιστ]οϋ 'Αψίνου
ύπατικο]ΰ άρχιερέως,
Τιβ. Κλαυδίου] Λυσιάδου και
Τιβ. Κλ]αυδίου Σώσπι-
δος δαιδοΰχων ε]κγονον.
Ό Άψίνης είναι και άρχιερεύς, ώς διδάσκει ή
έπιγραφή, καλείται δέ κράτιστος νΐΓ Θ§τθ^ϊα8
(ΟθΓίαοΙι αύτ. 27 κατά ΜοπιπίδΘη Εόιη. Οββοΐιίοΐι-
ΐβ III, 1. 565), δπερ έτι άπτότερον μαρτυρεί τδ έν
Αθήναις κΟρος του άνδρός.
Χρόνος της έπιγραφής φαίνεται μετά τά είρη-
μένα δ τοΟ τελευτώντος 3ου μ. Χρ. αιώνος.
Χ.
Λίθος ύμήττιος ενεπίγραφος ά.~.οχεγ.ρουμί\ιος δε-
ξιά καί κάτω. Εύρέθη τή 29^ άπριλίου 1908 ένω-
κοδομημένος, άπόκειται δέ έν τώ Έπιγραφικώ μου-
σεία» ύπ' άριθ. 464 και έχει υψ. 0'25, μήκ.0'135,
πάχ. 0'39' ύψ. γραμμ. 0Ό15. Στίχοι σωζόμε-
νοι πέντε (είκ. θ).
Ή έπιγραφή είναι πιθανώτατα αναθηματική
πρυτάνεων οΐαι καί αί έν ΙΟ II 864. 866. 868.
871. 872. 1183 βαρρί. 8711>. Τδ σχήμα τών
γραμμάτων φαίνεται ανήκον εις τδ δεύτερον ήμισυ
τοΰ τετάρτου αιώνος π. Χρ. μάλλον ή εις τάς αρ-
χάς τοΰ τρίτου.
Μέρος τοΰ ονόματος τοΰ έπωνύμου άρχοντος
διεσώθη έν τω 2"·' στίχω, ένθα άναγινώσκεται οί
επί Αν-, δυνάμεθα δέ μετά πιθανότητος νά περιο-
ρίσωαεν τήν έκλογήν έκ τών άπο Αν- άρχομένων
έπωνύμων αρχόντων τοΰ 4ου αιώνος εις τον Ανκί-