DOI issue:
Rozprawy
DOI article:Haake, Michał: Malarstwo natury a natura malarstwa: o tradycji artystycznej malarstwa Leona Tarasewicza
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.28185#0184
182
MICHAL HAAKE
Ryc. 1. Leon Tarasewicz, 1982 [„Odra” 1987, nr 12; Tarasewicz, BWA Katowice 1995; Leon
Tarasewicz, Malmô Konsthall Malmo 1992; Nowosielski, Tarasewicz, Smoczynski, CSW
Warszawa 1997]
wprost na podstawowych napiçciach kierunkowych plaszczyzny, pionie,
poziomie i przekgtnych (powstala w ten sposôb jasna struktura utozsa-
miana jest czçsto w krytyce z uobecnianiem siç „archetypiczego porzgdku
natury”). Wprost przez to, ze obrazy nie tyle z ukrycia odwolujg siç w
swej konstrukcji do glôwnych sii pola, co niejako na wstppie obwieszczajg
swoja, opartg na nich prostotç. Rezygnujg jak gdyby z osobliwosci i jedy-
nosci rozwigzania, ktôre uprawomocnia obraz przez niejawne zespolenie
ze strukturg pola. Ta w rezultacie staje siç dla ksztaltowania formy dru-
gorzçdna. Plaszczyzna wchodzi z widzem w bezposredni kontakt. Obce
jest jej „trwanie w milczgcej indyferencji i wyrzekanie siq stopniowo, po-
przez elementy swiata przedstawionego swej nienaruszalnosci”22.
Przesledzenie relacji obrazu do widza niech rozpocznie stwierdzenie,
ze to, co przedstawione, nie miesci si§ jak gdyby w kadrze obrazu, opusz-
cza pôle. Porownuja,c dwa wczesne obrazy Tarasewicza, powstale jeszcze
podczas studiôw, mozna uchwycic poczgtki ksztaltowania si§ takiej for-
muly (il. 1, 2). Wczesniejszy wypelniajg rôwnomiernie drobne elementy -
22 M. Bryl, Plaszczyzna, Oglqd, Absolut. Inspiracje hermeneutyczne we wspôlczesnej
historii sztuki, „Artium Quaestiones” VI, 1993.
MICHAL HAAKE
Ryc. 1. Leon Tarasewicz, 1982 [„Odra” 1987, nr 12; Tarasewicz, BWA Katowice 1995; Leon
Tarasewicz, Malmô Konsthall Malmo 1992; Nowosielski, Tarasewicz, Smoczynski, CSW
Warszawa 1997]
wprost na podstawowych napiçciach kierunkowych plaszczyzny, pionie,
poziomie i przekgtnych (powstala w ten sposôb jasna struktura utozsa-
miana jest czçsto w krytyce z uobecnianiem siç „archetypiczego porzgdku
natury”). Wprost przez to, ze obrazy nie tyle z ukrycia odwolujg siç w
swej konstrukcji do glôwnych sii pola, co niejako na wstppie obwieszczajg
swoja, opartg na nich prostotç. Rezygnujg jak gdyby z osobliwosci i jedy-
nosci rozwigzania, ktôre uprawomocnia obraz przez niejawne zespolenie
ze strukturg pola. Ta w rezultacie staje siç dla ksztaltowania formy dru-
gorzçdna. Plaszczyzna wchodzi z widzem w bezposredni kontakt. Obce
jest jej „trwanie w milczgcej indyferencji i wyrzekanie siq stopniowo, po-
przez elementy swiata przedstawionego swej nienaruszalnosci”22.
Przesledzenie relacji obrazu do widza niech rozpocznie stwierdzenie,
ze to, co przedstawione, nie miesci si§ jak gdyby w kadrze obrazu, opusz-
cza pôle. Porownuja,c dwa wczesne obrazy Tarasewicza, powstale jeszcze
podczas studiôw, mozna uchwycic poczgtki ksztaltowania si§ takiej for-
muly (il. 1, 2). Wczesniejszy wypelniajg rôwnomiernie drobne elementy -
22 M. Bryl, Plaszczyzna, Oglqd, Absolut. Inspiracje hermeneutyczne we wspôlczesnej
historii sztuki, „Artium Quaestiones” VI, 1993.