DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Haake, Michał: Malarstwo natury a natura malarstwa: o tradycji artystycznej malarstwa Leona Tarasewicza
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28185#0188
186
MICHAL HAAKE
Ryc. 5. Leon Tarasewicz, 1985 [„Odra” 1987, nr 12; Tarasewicz, BWA Katowice 1995; Leon
Tarasewicz, Malmo Konsthall Malmô 1992; Nowosielski, Tarasewicz, Smoczynski, CSW
Warszawa 1997]
krawçdzie pola wyznacza ostatnia forma ptaka, umieszczona najnizej.
Szerokg rozwartoscig skrzydei podkresla rozleglosc tego, co powyzej i jed-
noczesnie jednym lukiem, uciçtym w poiowie swej diugosci, opuszcza pia-
szczyznç.
Na innym plotnie z tej serii formy wypelniajg pôle rôwnomiernie (il.5).
Miejsce pochwycenia widza tworzy powtarzajgca siç takze w pozostalych
obrazach z ptakami forma opuszczonych skrzydei w lewym dolnym rogu
plaszczyzny. Wyodrçbnia tutaj niewielki, ale w stosunku do caiosci pola
odbierany jako pusty skrawek plaszczyzny. Zarazem przez nadanie jej
formy klina wlgczona zostaje w obrçb pozostalych, porzucajgc to puste
miejsce za sobg. Odniesienie do widza uchwytne jest raz jeszcze w pobli-
zu centrum pola, w ukladzie dwôch domykajgcych siç scisle form skrzy-
dei, wokôl ktôrych zdajg siç rozposcierac pozostaie, uchwytne niejako
przez moment. Tak wyrôzniony ksztalt przesuniçty jest nieco w prawo i
w dol, a zazçbianie siç przerwane - ramiona biegng ku prawej nieze-
tkniçte. „Centrum” staje siç przypadkowe, podporzgdkowane calosciowej
MICHAL HAAKE
Ryc. 5. Leon Tarasewicz, 1985 [„Odra” 1987, nr 12; Tarasewicz, BWA Katowice 1995; Leon
Tarasewicz, Malmo Konsthall Malmô 1992; Nowosielski, Tarasewicz, Smoczynski, CSW
Warszawa 1997]
krawçdzie pola wyznacza ostatnia forma ptaka, umieszczona najnizej.
Szerokg rozwartoscig skrzydei podkresla rozleglosc tego, co powyzej i jed-
noczesnie jednym lukiem, uciçtym w poiowie swej diugosci, opuszcza pia-
szczyznç.
Na innym plotnie z tej serii formy wypelniajg pôle rôwnomiernie (il.5).
Miejsce pochwycenia widza tworzy powtarzajgca siç takze w pozostalych
obrazach z ptakami forma opuszczonych skrzydei w lewym dolnym rogu
plaszczyzny. Wyodrçbnia tutaj niewielki, ale w stosunku do caiosci pola
odbierany jako pusty skrawek plaszczyzny. Zarazem przez nadanie jej
formy klina wlgczona zostaje w obrçb pozostalych, porzucajgc to puste
miejsce za sobg. Odniesienie do widza uchwytne jest raz jeszcze w pobli-
zu centrum pola, w ukladzie dwôch domykajgcych siç scisle form skrzy-
dei, wokôl ktôrych zdajg siç rozposcierac pozostaie, uchwytne niejako
przez moment. Tak wyrôzniony ksztalt przesuniçty jest nieco w prawo i
w dol, a zazçbianie siç przerwane - ramiona biegng ku prawej nieze-
tkniçte. „Centrum” staje siç przypadkowe, podporzgdkowane calosciowej