Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (10.1948)

(5)

Kościół św. Salwatora

5

1/OKI Ob JV JM WATO RA W I/RAZOWIO.
f RAGMt NT fiVRV ROMANWICGO
/KALA IZO

.-ti-—* 22 /—-< ■' —-Ł-S - -_'A-.-ra___la . *4


Kyc. 5.
HANC, PRISCAM ILLAM ET VETU
STA CULTYI GENTILICIO PRIVS ADDI
ACTA, DEMV PER DIW. ADALBERTEM ARCHIEPVM GNEZNEN,
VT ANTIO
FERT TRADITIO SANCTMO SALV ATORI CONSECRATA SATIS
AN CYSTA
AD MAIORE. El V SD EM SALE ATORI S
G-LAM CV1VS SINGYLARE GRAM HV
IC LOCO DEPOT A RECOGNOSCIT
AYGERI, RESTAVRARI, TYRRI EMI
NENTI ORNARI FEC1T, ANNO DNI 1622 PRAESIDENTIAE ABATIALIS
LOCI HYIYS 32 ANNO
SERMO SIGISMUNDO III FELICITR-REGNANTE ILl-MO ET R-D-MO DNO
MART INO SZYSZKOWSKI EPISCO
PVM CRAC. YIGILANTER AGENTE.
Poddając analizie treść tablicy, należałoby przyjąć, że na tym miejscu, gdzie
w 1620 r. rozpoczęto budowę, stała świątynia przeznaczona kultowi pogańskie-
mu i dopiero przez św. Wojciecha poświęcona Najświętszemu Zbawicielowi.
Na miejscu owego pierwotnego i starego, wystawiła ksieni Kącka nowy
kościół, większy, ozdobiony wieżą i przeprowadziła jakąś restaurację. W świetle
obecnych odkryć widać, że mówiąc o restauracji miano na myśli dzisiejsze
prezbiterium, które było już bardzo stare i wymagało reparacji. Budowa
Kąckiej była rozbudową istniejącego już kościoła. Nie jest jednak jasne i z tre-
ści tablicy erekcyjnej nie można wywnioskować czy obecne prezbiterium było