DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Kronika. Odkrycia i konserwacja zabytków
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0186
176
Kronika
(4)
fot. inż. arch. S. Krg.marc.zyk
Ryc. 73. Nysa, kościół księży jezuitów.
fot. inż. arch. S. Kramarczyk
Ryc. 74. Nysa, kościół św. Barbary.
Oczywiście — pierwszym obiektem, na który zwrócono całą uwagę był kościół
św. Jakuba. W ciągu listopada, grudnia i stycznia zabezpieczono zarysowane skle-
pienia nawy głównej, kładąc dach prowizoryczny, kryty papą, nad głównym korpusem
kościoła o długości 75 m. i szerokości 25 m. W następnym roku zostało pokrytych 20
kaplic bocznych, w roku ostatnim kruchta, zakrystia oraz dwie kaplice od strony za-
chodniej — tak, że kościół mógł być na nowo, otwarty i poświęcony. Dalszym eta-
pem pracy ma być zabezpieczenie dzwonnicy, której budowę rozpoczęto w roku
1474, a ostatnią kondygnację wybudował w roku 1516 biskup Jan Turzo, — jeszcze
dalszym — zabezpieczenie podmytych w roku 1938 w czasie powodzi, filarów między-
nawowych, ośmiobocznych, budowanych z cegły i kamienia, wykazujących duże wy-
boczenie od pionu. Wprawdzie przeprowadzone zostały w r. 1938 prace nad wzmoc-
nieniem fundamentów, jednak stan filarów budzić może pewne obawy, podobnie zresz-
tą jak i stan sklepień krzyżowych, wybudowanych z końcem wieku XIX, mimo sprze-
ciwów konserwatora H. Lutscha, a którymi zastąpiono dawne sklepienia gwiaździste
z XV wieku.
Kościół św. Barbary,na którym w roku 1945 spłonęły tylko dachy, uległ dalsze-
mu zniszczeniu na wiosnę 1946 r., w związku z zawaleniem się w czasie silnej wichury,
szczytu środkowego, gotyckiego, nad łękiem tęczowym, który padając zawalił skle-
pienie z XVIII w. oraz szczyt wschodni. Kościół ten wielokrotnie przebudowany, ze
wspaniałym szczytem gotyckim, zachodnim oraz barokowym sklepieniem budził pewne
obawy z powodu złego stanu sklepień. Okazało się jednak, że pozorne przesunięcia
warstw cegieł w sklepieniu zostały spowodowane niedbałym układem ich w czasie
Kronika
(4)
fot. inż. arch. S. Krg.marc.zyk
Ryc. 73. Nysa, kościół księży jezuitów.
fot. inż. arch. S. Kramarczyk
Ryc. 74. Nysa, kościół św. Barbary.
Oczywiście — pierwszym obiektem, na który zwrócono całą uwagę był kościół
św. Jakuba. W ciągu listopada, grudnia i stycznia zabezpieczono zarysowane skle-
pienia nawy głównej, kładąc dach prowizoryczny, kryty papą, nad głównym korpusem
kościoła o długości 75 m. i szerokości 25 m. W następnym roku zostało pokrytych 20
kaplic bocznych, w roku ostatnim kruchta, zakrystia oraz dwie kaplice od strony za-
chodniej — tak, że kościół mógł być na nowo, otwarty i poświęcony. Dalszym eta-
pem pracy ma być zabezpieczenie dzwonnicy, której budowę rozpoczęto w roku
1474, a ostatnią kondygnację wybudował w roku 1516 biskup Jan Turzo, — jeszcze
dalszym — zabezpieczenie podmytych w roku 1938 w czasie powodzi, filarów między-
nawowych, ośmiobocznych, budowanych z cegły i kamienia, wykazujących duże wy-
boczenie od pionu. Wprawdzie przeprowadzone zostały w r. 1938 prace nad wzmoc-
nieniem fundamentów, jednak stan filarów budzić może pewne obawy, podobnie zresz-
tą jak i stan sklepień krzyżowych, wybudowanych z końcem wieku XIX, mimo sprze-
ciwów konserwatora H. Lutscha, a którymi zastąpiono dawne sklepienia gwiaździste
z XV wieku.
Kościół św. Barbary,na którym w roku 1945 spłonęły tylko dachy, uległ dalsze-
mu zniszczeniu na wiosnę 1946 r., w związku z zawaleniem się w czasie silnej wichury,
szczytu środkowego, gotyckiego, nad łękiem tęczowym, który padając zawalił skle-
pienie z XVIII w. oraz szczyt wschodni. Kościół ten wielokrotnie przebudowany, ze
wspaniałym szczytem gotyckim, zachodnim oraz barokowym sklepieniem budził pewne
obawy z powodu złego stanu sklepień. Okazało się jednak, że pozorne przesunięcia
warstw cegieł w sklepieniu zostały spowodowane niedbałym układem ich w czasie