DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Jamróz, Józef Stanisław: Kościół pofranciszkański w Zawichoście
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0227
(31)
Zawichost
215
Ryc. 97.
wej
Gzyms ściany południo-
nawy. Skala 1 : 10.
nie wykazuje cegły gotyckiej, tylko nierówny kamień i pochodzi z późniejszych
czasów. Założenie odkrytego węgara portalu, w ścianie prezbiterium, tuż przy
ścianie środkowej budynku klasztornego, wskazuje, że z tej strony był prawdo-
podobnie krużganek otwarty, może na słupach drewnianych i dość wąski. W bu-
dynku klasztornym, pierwszym pomieszczeniem od prezbiterium, służącym ja-
ko zakrystia, sklepionym kolebkowo, z dekoracją stiukową, jest zapewne da-
wne oratorium sióstr. Otwór drzwiowy łączący go z przedsionkiem jest prawdo-
podobnie późniejszy, dostęp do oratorium odbywał się przez sąsiednie pomie-
szczenie, o kształcie wąskiego korytarza, szerokości 1.80 m, otwartego jak wy-
kazują ślady na zewnątrz. Korytarzyk ten, jak wykazały ślady na murze czoło-
wym, był sklepiony sklepieniem trójkątnym, założonym jak wykazują opory
sklepienia na wysokości 1.80 m od posadzki. Trzecie pomieszczenie jest salą
o wymiarze rzutu 6.06 m w kwadrat, dostępną od zewnątrz otworem przeskle-
pionym ostrołukowo. Ślady na murach wykazują, że sklepienia spoczywały na
jednym słupie, pośrodku sali. Sala ta była zapewne kapitularzem. Następne,
mieszczące obecnie klatkę schodową na piętro, było zapewne sienią, sięgającą
na przestrzał budynku. Z następnego pomieszczenia, którego mury wykazują
mieszany wątek cegły i kamienia, prowadzą schody do piwnic, umieszczonych
pod wyżej wymienioną częścią budynku. Schody prowadzą zejściem gotyckim,
ipiwnice jednak sklepione kolebkowo, są późniejsze. Patrząc od zewnątrz na
ścianę wschodnią budynku, spostrzegamy, że licząc od lizeny kościoła, budy-
nek na długość 18.67 m wykazuje cegłę gotycką (w (przyziomie), dalsza część
budynku ma technikę murowania mieszaną cegły i kamienia. Oryginalne okno
w ościeżu kamiennym wykazuje obecna zakrystia — dawne oratorium.
Plan miasta Zawichostu sporządzony w r. 1838 przez geometrę Królikowskie-
go (43), pokazuje budynek klasztorny od północy załamany, tworzący z częścią
Zawichost
215
Ryc. 97.
wej
Gzyms ściany południo-
nawy. Skala 1 : 10.
nie wykazuje cegły gotyckiej, tylko nierówny kamień i pochodzi z późniejszych
czasów. Założenie odkrytego węgara portalu, w ścianie prezbiterium, tuż przy
ścianie środkowej budynku klasztornego, wskazuje, że z tej strony był prawdo-
podobnie krużganek otwarty, może na słupach drewnianych i dość wąski. W bu-
dynku klasztornym, pierwszym pomieszczeniem od prezbiterium, służącym ja-
ko zakrystia, sklepionym kolebkowo, z dekoracją stiukową, jest zapewne da-
wne oratorium sióstr. Otwór drzwiowy łączący go z przedsionkiem jest prawdo-
podobnie późniejszy, dostęp do oratorium odbywał się przez sąsiednie pomie-
szczenie, o kształcie wąskiego korytarza, szerokości 1.80 m, otwartego jak wy-
kazują ślady na zewnątrz. Korytarzyk ten, jak wykazały ślady na murze czoło-
wym, był sklepiony sklepieniem trójkątnym, założonym jak wykazują opory
sklepienia na wysokości 1.80 m od posadzki. Trzecie pomieszczenie jest salą
o wymiarze rzutu 6.06 m w kwadrat, dostępną od zewnątrz otworem przeskle-
pionym ostrołukowo. Ślady na murach wykazują, że sklepienia spoczywały na
jednym słupie, pośrodku sali. Sala ta była zapewne kapitularzem. Następne,
mieszczące obecnie klatkę schodową na piętro, było zapewne sienią, sięgającą
na przestrzał budynku. Z następnego pomieszczenia, którego mury wykazują
mieszany wątek cegły i kamienia, prowadzą schody do piwnic, umieszczonych
pod wyżej wymienioną częścią budynku. Schody prowadzą zejściem gotyckim,
ipiwnice jednak sklepione kolebkowo, są późniejsze. Patrząc od zewnątrz na
ścianę wschodnią budynku, spostrzegamy, że licząc od lizeny kościoła, budy-
nek na długość 18.67 m wykazuje cegłę gotycką (w (przyziomie), dalsza część
budynku ma technikę murowania mieszaną cegły i kamienia. Oryginalne okno
w ościeżu kamiennym wykazuje obecna zakrystia — dawne oratorium.
Plan miasta Zawichostu sporządzony w r. 1838 przez geometrę Królikowskie-
go (43), pokazuje budynek klasztorny od północy załamany, tworzący z częścią