Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (10.1948)

218

J. J a mr oź

(34)


opr. inż. arch. J. Jamroz.
Hyc. 100. Przekrój poprzeczny nawy z odtworzeniem lektorium.

kościoła wirydarz. W części tej przekopy nie były robione, dlatego też trudno
przesądzać, czy część istniejącego skrzydła północnego (wykazująca mieszany
wątek) jest na starych fundamentach, jak również, czy fundamenty tkwiące
w zietmi w części załamanej budynku są XIII-wieczne (za czasów Łuszczkiewi-
cza część ta istniała). Nie przeprowadzono również przekopów od strony po-
łudniowej kościoła, za dawnym budynkiem klasztoru męskiego i szpitalem.
Z układu zakrystii ojców, przy ścianie południowej prezbiterium, dostępnej
portalem od zewnątrz, wnosić można, że budynek klasztoru był odosobniony.
4. OPIS PIERWOTNEGO WYGLĄDU KOŚCIOŁA
Wnętrze kościoła w Zawichoście po ukończeniu go w r. 1256 przez Bolesła-
wa Wstydliwego i Salomee, zbudowanego dla pierwszego konwentu sióstr ś. Kla-
ry, przedstawiają nam załączone rekonstrukcje przekrojów (ryc. 98, 99, 100).
Pierwotny kościół miał nawę dostępną portalem, umieszczonym w ścianie po-
łudniowej. Nawa oddzielona była od prezbiterium tj. chóru zakonnego tzw.
lektorium (44), było ono, jak przedstawia rekonstrukcja, portykiem o dwóch
słupach i trzech przęsłach sklepionych, otwartym do nawy, zamkniętym od