Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (10.1948)

(V

Krucyfiks warszawski


Ryc. 105. Krucyfiks z kościoła Panny Marii na Piasku we Wrocławiu.

plastycznym, o bogatej skali formalnej rzeźb — wrocławskiej i warszawskiej
— jest oblicze o konsekwentnie przeprowadzonej głębokiej ekspresji. Silnie
wydłużony owal głowy z naturalnymi włosami, wysokie czoło (w warszawskim
osłonięte koroną cierniową), wydatne łuki brwi, a pod nimi analogicznego
kształtu, głęboko osadzone gałki oczne. Usta lekko rozchylone podkreślają stan
agonalny oblicza, którego zastygłe rysy kryją w sobie widoczny jeszcze ślad
śmiertelnego bólu. Wrażenie to w specyficzny sposób akcentują diagonalnie
zapadnięte policzki. Na specjalną uwagę zasługuje również wprost identyczna
siatka żył rąk i nóg, stanowiąca akcent plastyczny oraz charakterystyczne sfał-