DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Mańkowski, Tadeusz: Od renesansu włoskiego do pólnocnego: ustęp z dziejów rzeżby w Polsce
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0286
274
T. Mańkowski
(18)
Ryc. 123. Fragment tablicy wotywnej Wolfowiczów Chrystus
Zmartwychwstały.
pojęte dwa szeregi modlących się członków rodziny Wolfowiczów. Przez stop-
niowanie wielkości figur od większych ku coraz mniejszym i pociągnięcie w ten
sposób dwóch linii zbieżnych, pochylających się ku środkowi obrazu, skoncen-
trował rzeźbiarz uwagę na scenie Zmartwychwstania, lecz figury Wolfowiczów
u dołu są w przeciwieństwie do postaci grupy środkowej niemal hieratycznie
sztywne i jakby archaizowane. Fałdy ich szat spływają prostymi liniami piono-
wymi tak, że niemożliwem jest by jeden i ten sam rzeźbiarz w tym samym dzie-
le mógł użyć dwóch tak odrębnych sposobów stylizowania postaci ludzkich.
Grupy Zmartwychwstania nie waham się przypisać dłutu Huttego, a jego związ-
ki z Janem Wolfowiczem popierają to przypuszczenie, podczas kiedy postacie
13 członków rodziny Wolfowiczów klęczących u dołu przypisać należy pośled-
niejszemu dłutu Jana Zaręby.
T. Mańkowski
(18)
Ryc. 123. Fragment tablicy wotywnej Wolfowiczów Chrystus
Zmartwychwstały.
pojęte dwa szeregi modlących się członków rodziny Wolfowiczów. Przez stop-
niowanie wielkości figur od większych ku coraz mniejszym i pociągnięcie w ten
sposób dwóch linii zbieżnych, pochylających się ku środkowi obrazu, skoncen-
trował rzeźbiarz uwagę na scenie Zmartwychwstania, lecz figury Wolfowiczów
u dołu są w przeciwieństwie do postaci grupy środkowej niemal hieratycznie
sztywne i jakby archaizowane. Fałdy ich szat spływają prostymi liniami piono-
wymi tak, że niemożliwem jest by jeden i ten sam rzeźbiarz w tym samym dzie-
le mógł użyć dwóch tak odrębnych sposobów stylizowania postaci ludzkich.
Grupy Zmartwychwstania nie waham się przypisać dłutu Huttego, a jego związ-
ki z Janem Wolfowiczem popierają to przypuszczenie, podczas kiedy postacie
13 członków rodziny Wolfowiczów klęczących u dołu przypisać należy pośled-
niejszemu dłutu Jana Zaręby.