DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Świszczowski, Stefan: Sukiennice na rynku krakowskim w epoce gotyku i renesansu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0299
(3)
Sukiennice krakowskie
287
Ryc. 133. Sukiennice wrocławskie: Rys. Thiele 1821 (R. STEIN o. c. 62).
prawdopodobne, że i wymienione kramy, od samego początku, wykonane były
z trwałego materiału. Łuszczkiewicz, badając Sukiennice przed przebudową
w roku 1875, stwierdził, że dolne części murów są wykonane z dzikiego kamie-
nia. Mury takie o twardej zaprawie średniowiecznej były budowane w okresie
pomiędzy XIII — XV wiekiem i trudno ściśle określić czas ich powstania. Naj-
starsza wzmianka o kramach w rynku pochodzi z r. 1302, trudno jednak
stwierdzić, do jakich się odnosi3). Przywilej Łokietka z roku 1306 4) zezwa-
lający kupcom przybywającym do miasta na prowadzenie wolnego handlu
wszystkimi towarami, z wyjątkiem miedzi, nie wzmiankuje nic o Sukiennicach,
natomiast przywilej Kazimierza Wielkiego z 13 X 1342 r. po raz pierwszy wy-
raźnie wymienia pannicidae i camerae pannorum. Ograniczenie handlu jest tu
przeprowadzone w sposób bezwzględny5). „Ktokolwiek z gości (hospitibus)
przywiezie sukno, ten nie może pierwej sprzedawać go innym gościom, jak
w dni targowe i nie może mniej sprzedać jak sześć postawów flandryjskich.
A tego sukna nie mogą sprzedawać inaczej, jak w kramach sukienniczych.
Także nikt nie może sprzedać bezpośrednio odbiorcom, którzyby go sami po-
cięli i podzielili między siebie tu w Mieście, tylko sukiennikom. Od tego arty-
kułu wolna jest szlachta naszej ziemi i ich kmiecie (kmetones eorum)” 6).
Przed r. 1358 musiało dojść do rozbudowy Sukiennic, i to być może z udzia-
łem miasta, gdyż nowy przywilej króla Kazimierza z tegoż roku nadaje miastu
pięć kramów sukiennych „cum, toto censu et pleno dominio”, a sześć takichże
kramów „cum Terragio sive censu terrestri”, poza tym dwie postrzygalnie
(duas cameras sive casas, in ąuibus panni tondentur) z wszystkimi korzyściami
3) Najstarsze księgi m. Krakowa, cz. I nr 24. Przyt. TOMKOW1CZ. Ulice i place Kra-
kowa, s. 23.
4) K. D. Kr. s. 8 i 9.
5) K. D. Kr. s. 29.
6) K. D. Kr. 29. Przyt. u Tomkowicza o, c. str. 9.
Sukiennice krakowskie
287
Ryc. 133. Sukiennice wrocławskie: Rys. Thiele 1821 (R. STEIN o. c. 62).
prawdopodobne, że i wymienione kramy, od samego początku, wykonane były
z trwałego materiału. Łuszczkiewicz, badając Sukiennice przed przebudową
w roku 1875, stwierdził, że dolne części murów są wykonane z dzikiego kamie-
nia. Mury takie o twardej zaprawie średniowiecznej były budowane w okresie
pomiędzy XIII — XV wiekiem i trudno ściśle określić czas ich powstania. Naj-
starsza wzmianka o kramach w rynku pochodzi z r. 1302, trudno jednak
stwierdzić, do jakich się odnosi3). Przywilej Łokietka z roku 1306 4) zezwa-
lający kupcom przybywającym do miasta na prowadzenie wolnego handlu
wszystkimi towarami, z wyjątkiem miedzi, nie wzmiankuje nic o Sukiennicach,
natomiast przywilej Kazimierza Wielkiego z 13 X 1342 r. po raz pierwszy wy-
raźnie wymienia pannicidae i camerae pannorum. Ograniczenie handlu jest tu
przeprowadzone w sposób bezwzględny5). „Ktokolwiek z gości (hospitibus)
przywiezie sukno, ten nie może pierwej sprzedawać go innym gościom, jak
w dni targowe i nie może mniej sprzedać jak sześć postawów flandryjskich.
A tego sukna nie mogą sprzedawać inaczej, jak w kramach sukienniczych.
Także nikt nie może sprzedać bezpośrednio odbiorcom, którzyby go sami po-
cięli i podzielili między siebie tu w Mieście, tylko sukiennikom. Od tego arty-
kułu wolna jest szlachta naszej ziemi i ich kmiecie (kmetones eorum)” 6).
Przed r. 1358 musiało dojść do rozbudowy Sukiennic, i to być może z udzia-
łem miasta, gdyż nowy przywilej króla Kazimierza z tegoż roku nadaje miastu
pięć kramów sukiennych „cum, toto censu et pleno dominio”, a sześć takichże
kramów „cum Terragio sive censu terrestri”, poza tym dwie postrzygalnie
(duas cameras sive casas, in ąuibus panni tondentur) z wszystkimi korzyściami
3) Najstarsze księgi m. Krakowa, cz. I nr 24. Przyt. TOMKOW1CZ. Ulice i place Kra-
kowa, s. 23.
4) K. D. Kr. s. 8 i 9.
5) K. D. Kr. s. 29.
6) K. D. Kr. 29. Przyt. u Tomkowicza o, c. str. 9.