DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Świszczowski, Stefan: Sukiennice na rynku krakowskim w epoce gotyku i renesansu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0314
302
S. świszcztowski-
(18)
Fot. inż. arch. S. Śwlszczowski
Ryc. 146. Maski z attyki. ratusza tarnowskiego.
zów Michała Stachowicza z r. 1796. 29) Architektura, chociaż przedstawiona
jako tło, jest tu oddana dość szczegółowo. Tylną stronę tego ibudynku, jak świad-
czy rysunek Kozakiewicza z r. 1825 i fotografie z przed przebudowy, pozosta-
wiono w dolnej części niezmienioną. Fryz składał się z rzadko rozstawionych
wnęk, a zwieńczenie tworzył krenelaż, zapewne kiedyś ozdobiony sterczynami
ceramicznymi w kształcie kul i szyszek. Do r. 1875 istniał przy szczycie połud-
niowym filarek, będący połączeniem pomiędzy oboma attykami, niepotrzebnie
zniesiony przez Prylińskiego. Na postrzygahii północnej, zwanej później syn
dykówką, dotrwała attyka, jak wspomniano wyżej, również do czasu wielkiej
przebudowy, a resztki sterczyn były jeszcze w 1825 roku. Dolną jej część tworzył
fryz z okrągłymi oknami, na którym wznosił się niski wieniec, być może także
krenelaż, zdobiony ceramiczną dekoracją. Krenelaż, jako forma zwieńczenia
fryzu attyki był często stosowany w Krakowskim. W samym mieście istnieje do
dziś na ratuszu kazimierskim, pałacu Wielopolskich i domu w narożniku ulic
Senackiej i Kanoniczej, poza miastem zaś na dworze w Branicach. Jest zupeł-
nie prawdopodobne, że przy bogatszych rozwiązaniach dodawano do krenelażu
podobnie jak w Sukiennicach, ozdoby kamienne lub ceramiczne.
Wnętrze Sukiennic tworzy do dziś olbrzymia Kala, długa na 106 m, szeroka
11,20 m, przesklepiona przez Pangracego kolebką z lunetami, znacznie niższa
Si X*/'-.. o # -
29) Są to rysunki piórkiem, podbarwione akwarelą i gwaszem, przeważnie z napisem
„Zwycięstwo i Zdobycz na Woysku Rossyjskim pod Racławicami Dnia 4 Miesiąca kwiet-
nia 1794 Roku obchodzone w Krakow.ie“ i datowane „1796 5 Novembris“. Znalazłem
4 repliki, a mianowicie w Muzeum Narodowym, Muzeum Miejskim, Archiwum Aktów Daw-
nych i w firmie Jan Grosse. Ta ostatnia pochodzi z 1803 r. Każda jest nieco różna i to
niestety także co do najbardziej interesującej nas attyki postrzygalni, stąd też nie mogę
służyć za ibezwzględnie pewny dokument. Na rekonstrukcji przyjęto formę z obrazu w Ar-
chiwum Aktów Dawnych.
S. świszcztowski-
(18)
Fot. inż. arch. S. Śwlszczowski
Ryc. 146. Maski z attyki. ratusza tarnowskiego.
zów Michała Stachowicza z r. 1796. 29) Architektura, chociaż przedstawiona
jako tło, jest tu oddana dość szczegółowo. Tylną stronę tego ibudynku, jak świad-
czy rysunek Kozakiewicza z r. 1825 i fotografie z przed przebudowy, pozosta-
wiono w dolnej części niezmienioną. Fryz składał się z rzadko rozstawionych
wnęk, a zwieńczenie tworzył krenelaż, zapewne kiedyś ozdobiony sterczynami
ceramicznymi w kształcie kul i szyszek. Do r. 1875 istniał przy szczycie połud-
niowym filarek, będący połączeniem pomiędzy oboma attykami, niepotrzebnie
zniesiony przez Prylińskiego. Na postrzygahii północnej, zwanej później syn
dykówką, dotrwała attyka, jak wspomniano wyżej, również do czasu wielkiej
przebudowy, a resztki sterczyn były jeszcze w 1825 roku. Dolną jej część tworzył
fryz z okrągłymi oknami, na którym wznosił się niski wieniec, być może także
krenelaż, zdobiony ceramiczną dekoracją. Krenelaż, jako forma zwieńczenia
fryzu attyki był często stosowany w Krakowskim. W samym mieście istnieje do
dziś na ratuszu kazimierskim, pałacu Wielopolskich i domu w narożniku ulic
Senackiej i Kanoniczej, poza miastem zaś na dworze w Branicach. Jest zupeł-
nie prawdopodobne, że przy bogatszych rozwiązaniach dodawano do krenelażu
podobnie jak w Sukiennicach, ozdoby kamienne lub ceramiczne.
Wnętrze Sukiennic tworzy do dziś olbrzymia Kala, długa na 106 m, szeroka
11,20 m, przesklepiona przez Pangracego kolebką z lunetami, znacznie niższa
Si X*/'-.. o # -
29) Są to rysunki piórkiem, podbarwione akwarelą i gwaszem, przeważnie z napisem
„Zwycięstwo i Zdobycz na Woysku Rossyjskim pod Racławicami Dnia 4 Miesiąca kwiet-
nia 1794 Roku obchodzone w Krakow.ie“ i datowane „1796 5 Novembris“. Znalazłem
4 repliki, a mianowicie w Muzeum Narodowym, Muzeum Miejskim, Archiwum Aktów Daw-
nych i w firmie Jan Grosse. Ta ostatnia pochodzi z 1803 r. Każda jest nieco różna i to
niestety także co do najbardziej interesującej nas attyki postrzygalni, stąd też nie mogę
służyć za ibezwzględnie pewny dokument. Na rekonstrukcji przyjęto formę z obrazu w Ar-
chiwum Aktów Dawnych.