DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Tomaszewski, Zdzisław W.: Klasztor oo. karmelitów bosych w Lublinie - dawny zbór warowny
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37712#0325
(5)
Klasztor karmelitów w Lublinie
313
Fot. 0. Mateusz
Ryc. 155. Wnętrze korytarza przy
wirydarzu.
samym poziomie, w przodzie z chórem zakonnym, umieszczonym za ścianą ołta-
rza głównego oraz przez dobudowaną niżej (różnica kilku stopni) zakrystią
z kościołem św. Józefa. W tyle, stosunkowo wąskim przejściem dostajemy się
do nieregularnego budynku dawnych ustępów klasztornych, obecnie składu
opału. Piętro 3) przedstawia się podobnie do układu klasztorów po.cz. XVII w.;
prowadzący środkiem korytarz, mając po obu stronach cele zakonne, uderza
w przodzie w salę refektarzową — łącząc się tutaj, w szczególnym przypadku,
z biblioteką umieszczoną nad chórem zakonnym oraz pomieszczeniami przed-
niej zabudowy. Wspomniane już baszty narożne spełniają we wnętrzu rolę pod-
rzędnych składów, a w jednym wypadku klatki schodowej łączącej obie kondy-
gnacje — w tej zachowało się sklepienie (ryc. 156).
Przy dalszym rozpatrywaniu rzutu zwraca uwagę rozmieszczenie skarp w ścia-
nach wzdłużnych budynku: od strony południowego zachodu dwie mocne skar-
py założone symetrycznie natomiast po stronie przeciwnej szereg skarp niere-
gularnie rozrzuconych (ryc. 156).
W kompozycji architektonicznej całego zespołu klasztornego wyraźnie odci-
na się w rzucie układ korpusu wzdłużnego z czteroma pięciobocznymi baszta-
mi w narożach, jako element niewątpliwie odrębny przez swą oryginalną formę.
aj Po kasacie zakonu 00. Karmelitów Bosych w Lublinie 27.X!.1864 r. i zajęciu
budynku przez wojsko rosyjskie nastąpiły przeróbki m. in. wyburzenie sklepień nad cela-
mi pierwszego piętra (zachowały się jedynie sklepienie jednej celi i jednej baszty) — Kro-
nika Klasztorna 00. Karmelitów Bosych Lub,
Klasztor karmelitów w Lublinie
313
Fot. 0. Mateusz
Ryc. 155. Wnętrze korytarza przy
wirydarzu.
samym poziomie, w przodzie z chórem zakonnym, umieszczonym za ścianą ołta-
rza głównego oraz przez dobudowaną niżej (różnica kilku stopni) zakrystią
z kościołem św. Józefa. W tyle, stosunkowo wąskim przejściem dostajemy się
do nieregularnego budynku dawnych ustępów klasztornych, obecnie składu
opału. Piętro 3) przedstawia się podobnie do układu klasztorów po.cz. XVII w.;
prowadzący środkiem korytarz, mając po obu stronach cele zakonne, uderza
w przodzie w salę refektarzową — łącząc się tutaj, w szczególnym przypadku,
z biblioteką umieszczoną nad chórem zakonnym oraz pomieszczeniami przed-
niej zabudowy. Wspomniane już baszty narożne spełniają we wnętrzu rolę pod-
rzędnych składów, a w jednym wypadku klatki schodowej łączącej obie kondy-
gnacje — w tej zachowało się sklepienie (ryc. 156).
Przy dalszym rozpatrywaniu rzutu zwraca uwagę rozmieszczenie skarp w ścia-
nach wzdłużnych budynku: od strony południowego zachodu dwie mocne skar-
py założone symetrycznie natomiast po stronie przeciwnej szereg skarp niere-
gularnie rozrzuconych (ryc. 156).
W kompozycji architektonicznej całego zespołu klasztornego wyraźnie odci-
na się w rzucie układ korpusu wzdłużnego z czteroma pięciobocznymi baszta-
mi w narożach, jako element niewątpliwie odrębny przez swą oryginalną formę.
aj Po kasacie zakonu 00. Karmelitów Bosych w Lublinie 27.X!.1864 r. i zajęciu
budynku przez wojsko rosyjskie nastąpiły przeróbki m. in. wyburzenie sklepień nad cela-
mi pierwszego piętra (zachowały się jedynie sklepienie jednej celi i jednej baszty) — Kro-
nika Klasztorna 00. Karmelitów Bosych Lub,