DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.52557#0085
153
ACROPOLE DE LINDOS: N° 2
T54
der Athana: Anz. d. philol.-hist. Klasse d. Akad. d.
Wiss. Wien 1930 p. 88-106.
P. Roussel, Le miracle de Zeus Panamaros: BCH
LV 1931 p. 95 sq.
A. W. Persson, Die spatmykenische Inschrift aus
Asine: Corolla archaeologica principi hereditario regni
Sueciae Gustave Adolpho dedicata 1932 p. 212-215.
Chr. Blinkenberg, Knidia 1933 p. 214.
A. Momigliano, Atena Lindia e l’unità di Rodi:
Riv. fil. 1936 p. 49-51 (repr. le chap. XVII).
K. Ziegler, Timachidas: P-W2 VI 1936 p. 1052-1060.
L’article de Z. parut après la rédaction de la note
suivante sur Timachidas (p. 155) et n’y a apporté
aucune modification.
A. Décret.
Remarques Le texte est réimprimé Syll.3 725.
préliminaires. Pour la forme du præscriptum, vie. 419
I.3-4 et Chron. ED. I p.344. R. Laqueur (1927, p. 80
sq.) a voulu distinguer entre la motion originelle de
'Αγησίτιμος et les amendements résultant des débats de
l’assemblée. La valeur de sa méthode analytique est
pourtant controversable, v. les observations générales
de Kurt Latte, Zeitschr. der Savigny-Stiftung, Roman.
Abth. XLVIII (1928) p. 755-760, et de Klaffenbach,
PhW 1928 p. 590-598. Pour ce qui concerne spéciale-
ment le décret lindien, les résultats auxquels arriva
Laqueur ont été critiqués en détail par Wilhelm dans
son mémoire de 1930, qui contient aussi beaucoup d’au-
tres observations importantes pour l’établissement et
l’explication du texte.
A
[EjTT ιερεως Τεισυλ[20ου του Σωσικρατευς Ap-
τα]μιτιου δωδέκατοι εδοξε μαστροις και Λιν-
διοβς] (2) rAjypoiTipoç Τιμαχιδα Λ[25ινδοττολιτας
είπε εττει το ιερο]ν τας Αθανας τας Λινδιας αρχαιο-
τατον τε και εντιμο[τα](3)τον ύπαρχον πολλοις
κΓ25αι καλοις αναθεμασι εκ παλαιοτ]ατων χρόνων
κεκοσμηται δια ταν τας θεού επιφάνειαν (4) συμ-
βαίνει δε των ανα[28θεματων τα αρχαιότατα μετά
ταν ε πιγραφαν δια τον χρονον εφθαρθαι τυχαι
αγαθαι δεδοχθαι (5) ]μ]αστροις και Λινδιοις
κυρ]27ωθεντος τουδε του ψαφισματος ελε σθαι
ανδρας δυο τοι δε αιρεθεντες κατασκευαξαντω
στάλάν (6) Γλ]ιθου Λαρτιου καθ α κα ο αρχ26ι-
τεκτων γραψηι και αναγραψαντ]ω εις αυταν
τοδε το ψαφισμα αναγραψαντω δε εκ τε ταν
Lindos II.
(7) [επ]ιστολαν και των χρηματ[27ισμων και εκ
των άλλων μαρτυρίων α κα ηι αρμο^οντα περί
των αναθεμάτων και τας επιφάνειας (8) [τ ας
θε(ο)υ ποιούμενοι ταν αΓ25ναγραφαν παρεοντος
και του γρ αμματεως των μοστρών του νυν εν
αρχαι εοντος Τοι δε ιεροτα(9)μιαι τελεσαντω
τοις αιρεθεισι [25τελεσμα εις ταν κατασκευαν ταης
στάλάς και ταν αναγραφαν μη πλειον ου απο-
φαινεται Πυργο(10)τελης ο αρχιτεκτων δραχμαν
διακοσιαν [22Αποδειξαντω δε τοπον εν] τωι ιερωι
τας Αθανας τας Λινδιας εν ωι σταθησει α σταλα
τοι επισταται (11) εν τωι εισιοντι Αγριανιωι
Ο τι δε κα τις μη ποιησηι [τ]ων [ηεν τωιδε τωι]
ψαφισματι γ[ε]γραμμενων αποτεισατω ιερας Αθα-
νας Λινδιας δραχμας (12) πεντακοσιας Αρεθεν
Θαρσαγορας Στρατού ΛαδαΓρμιος και] Τιμαχιδας
Αγησιτιμου Λινδοπολιτας
Les petits chiffres, ajoutés au début des grandes lacunes,
indiquent le nombre approximatif des lettres manquantes. »St.«
veut dire: »on lit sur la stèlee. Les deux éditions précédentes sont
indiquées ainsi: ED. I et ED. II.
A = Syll.3 725. — 3 κ[αι καλοις αναθεμασι: cf. AM 1884, 289
1. 22. — εκ παλαιοτ] Holleaux p. 41. — 4 Pour la restitution du
texte, v. ED. I et Wilhelm 1930 p. 88 sq. (W. préfère τά αρχαιό-
τερα). — 6 Pour la restitution, cf. ED. II. — 7 Pour μαρτυρίων
(proposé par Holleaux p. 42 sq.), cf. μαρτυρεί C38; Wilhelm 1930
p. 91 propose συγγραμμάτων, qui me semble convenir moins bien
au style de Timachidas. — 8 St. ΘΕΘΥ. — Wilhelm 1930 p. 100
propose α[ναγραφαν τας στάλάς μετά του γρ]αμματεως. — 9 τε-
λεσμα proposé par Boissevain (par lettre); ED. I et II ανδρασι. —
ίο Pour le supplément modifié (ED. I et II και αποδειξαντω
τοπον), v. Wilhelm 1930 p. 91 sq.
i Τεισΰλος Σωσικρατευς: pr. d’A. en 99, vlp. L’hypo-
thèse de Laqueur sur l’identification de Sosikrates
avec l’historien connu par la tradition littéraire (P-W
XIII 1109; P-W2 III p.1165) paraît dépourvue de
base solide, ainsi que ses conclusions relatives à la
genèse de l’inscription (v. la note de A 12 ci-après).
— Άρταμιτίου δωδεκάται: cf. AM 1896 p.64 (SGDI
4156, vlp. an 66) ; peut-être une réunion ordinaire des
Λίνδιοι avait-elle lieu ce jour-là. — 2 'Αγησίτιμος
Τιμαχίδα Λινδοπολιτας fut hiérothyte en 148 (vin. 224
1.16) ; en 99 il était par conséquent dans un âge avancé.
— αρχαιότατου: sur les légendes relatives à l’origine
du sanctuaire lindien, v. ED. I p. 428 sq.; Hermes
1913 p. 236 sq. — 3 επιφάνεια (au singulier) désigne
tant l’apparition isolée que l’ensemble de la mani-
festation divine (v. ED. I p. 406; BCH 1931 P· 95
n.6). En traitant d’Epidauros, Strabon (p. 374) se
11
ACROPOLE DE LINDOS: N° 2
T54
der Athana: Anz. d. philol.-hist. Klasse d. Akad. d.
Wiss. Wien 1930 p. 88-106.
P. Roussel, Le miracle de Zeus Panamaros: BCH
LV 1931 p. 95 sq.
A. W. Persson, Die spatmykenische Inschrift aus
Asine: Corolla archaeologica principi hereditario regni
Sueciae Gustave Adolpho dedicata 1932 p. 212-215.
Chr. Blinkenberg, Knidia 1933 p. 214.
A. Momigliano, Atena Lindia e l’unità di Rodi:
Riv. fil. 1936 p. 49-51 (repr. le chap. XVII).
K. Ziegler, Timachidas: P-W2 VI 1936 p. 1052-1060.
L’article de Z. parut après la rédaction de la note
suivante sur Timachidas (p. 155) et n’y a apporté
aucune modification.
A. Décret.
Remarques Le texte est réimprimé Syll.3 725.
préliminaires. Pour la forme du præscriptum, vie. 419
I.3-4 et Chron. ED. I p.344. R. Laqueur (1927, p. 80
sq.) a voulu distinguer entre la motion originelle de
'Αγησίτιμος et les amendements résultant des débats de
l’assemblée. La valeur de sa méthode analytique est
pourtant controversable, v. les observations générales
de Kurt Latte, Zeitschr. der Savigny-Stiftung, Roman.
Abth. XLVIII (1928) p. 755-760, et de Klaffenbach,
PhW 1928 p. 590-598. Pour ce qui concerne spéciale-
ment le décret lindien, les résultats auxquels arriva
Laqueur ont été critiqués en détail par Wilhelm dans
son mémoire de 1930, qui contient aussi beaucoup d’au-
tres observations importantes pour l’établissement et
l’explication du texte.
A
[EjTT ιερεως Τεισυλ[20ου του Σωσικρατευς Ap-
τα]μιτιου δωδέκατοι εδοξε μαστροις και Λιν-
διοβς] (2) rAjypoiTipoç Τιμαχιδα Λ[25ινδοττολιτας
είπε εττει το ιερο]ν τας Αθανας τας Λινδιας αρχαιο-
τατον τε και εντιμο[τα](3)τον ύπαρχον πολλοις
κΓ25αι καλοις αναθεμασι εκ παλαιοτ]ατων χρόνων
κεκοσμηται δια ταν τας θεού επιφάνειαν (4) συμ-
βαίνει δε των ανα[28θεματων τα αρχαιότατα μετά
ταν ε πιγραφαν δια τον χρονον εφθαρθαι τυχαι
αγαθαι δεδοχθαι (5) ]μ]αστροις και Λινδιοις
κυρ]27ωθεντος τουδε του ψαφισματος ελε σθαι
ανδρας δυο τοι δε αιρεθεντες κατασκευαξαντω
στάλάν (6) Γλ]ιθου Λαρτιου καθ α κα ο αρχ26ι-
τεκτων γραψηι και αναγραψαντ]ω εις αυταν
τοδε το ψαφισμα αναγραψαντω δε εκ τε ταν
Lindos II.
(7) [επ]ιστολαν και των χρηματ[27ισμων και εκ
των άλλων μαρτυρίων α κα ηι αρμο^οντα περί
των αναθεμάτων και τας επιφάνειας (8) [τ ας
θε(ο)υ ποιούμενοι ταν αΓ25ναγραφαν παρεοντος
και του γρ αμματεως των μοστρών του νυν εν
αρχαι εοντος Τοι δε ιεροτα(9)μιαι τελεσαντω
τοις αιρεθεισι [25τελεσμα εις ταν κατασκευαν ταης
στάλάς και ταν αναγραφαν μη πλειον ου απο-
φαινεται Πυργο(10)τελης ο αρχιτεκτων δραχμαν
διακοσιαν [22Αποδειξαντω δε τοπον εν] τωι ιερωι
τας Αθανας τας Λινδιας εν ωι σταθησει α σταλα
τοι επισταται (11) εν τωι εισιοντι Αγριανιωι
Ο τι δε κα τις μη ποιησηι [τ]ων [ηεν τωιδε τωι]
ψαφισματι γ[ε]γραμμενων αποτεισατω ιερας Αθα-
νας Λινδιας δραχμας (12) πεντακοσιας Αρεθεν
Θαρσαγορας Στρατού ΛαδαΓρμιος και] Τιμαχιδας
Αγησιτιμου Λινδοπολιτας
Les petits chiffres, ajoutés au début des grandes lacunes,
indiquent le nombre approximatif des lettres manquantes. »St.«
veut dire: »on lit sur la stèlee. Les deux éditions précédentes sont
indiquées ainsi: ED. I et ED. II.
A = Syll.3 725. — 3 κ[αι καλοις αναθεμασι: cf. AM 1884, 289
1. 22. — εκ παλαιοτ] Holleaux p. 41. — 4 Pour la restitution du
texte, v. ED. I et Wilhelm 1930 p. 88 sq. (W. préfère τά αρχαιό-
τερα). — 6 Pour la restitution, cf. ED. II. — 7 Pour μαρτυρίων
(proposé par Holleaux p. 42 sq.), cf. μαρτυρεί C38; Wilhelm 1930
p. 91 propose συγγραμμάτων, qui me semble convenir moins bien
au style de Timachidas. — 8 St. ΘΕΘΥ. — Wilhelm 1930 p. 100
propose α[ναγραφαν τας στάλάς μετά του γρ]αμματεως. — 9 τε-
λεσμα proposé par Boissevain (par lettre); ED. I et II ανδρασι. —
ίο Pour le supplément modifié (ED. I et II και αποδειξαντω
τοπον), v. Wilhelm 1930 p. 91 sq.
i Τεισΰλος Σωσικρατευς: pr. d’A. en 99, vlp. L’hypo-
thèse de Laqueur sur l’identification de Sosikrates
avec l’historien connu par la tradition littéraire (P-W
XIII 1109; P-W2 III p.1165) paraît dépourvue de
base solide, ainsi que ses conclusions relatives à la
genèse de l’inscription (v. la note de A 12 ci-après).
— Άρταμιτίου δωδεκάται: cf. AM 1896 p.64 (SGDI
4156, vlp. an 66) ; peut-être une réunion ordinaire des
Λίνδιοι avait-elle lieu ce jour-là. — 2 'Αγησίτιμος
Τιμαχίδα Λινδοπολιτας fut hiérothyte en 148 (vin. 224
1.16) ; en 99 il était par conséquent dans un âge avancé.
— αρχαιότατου: sur les légendes relatives à l’origine
du sanctuaire lindien, v. ED. I p. 428 sq.; Hermes
1913 p. 236 sq. — 3 επιφάνεια (au singulier) désigne
tant l’apparition isolée que l’ensemble de la mani-
festation divine (v. ED. I p. 406; BCH 1931 P· 95
n.6). En traitant d’Epidauros, Strabon (p. 374) se
11