DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.52558#0142
857
ACROPOLE DE LINDOS: 473-474
858
473 [Οι ιερείς τ]ας Αθανας [τ]ας
vers
250Ρ [Λινδι’ας και του Διος του
[Πο|λιεως και μαστροι και
[Λιν διοι Αιλιαν Πειθιαδα
5 [Ελλ]ανεικου του και Δα
[μοχ (αρίδας Λαδαρζ ταν κρα
[τιστα,ν υπατικαν γυναίκα
[του κίρατιστου υττατικου
Τι[βζ Κΐλα7 Ερμεια Θεοττρο
ίο ττου Δρακοντ(ο)ς τας τγο
τι ταν θεόν ευσεβειας
Θεοις
[τας αναστασεως εττ]εμεληθησαν
οι ττερι Τιζ Φλαζ Νικασ|ιμαχον Σεραττιωνος
ΐ5 Γιεροτα μιαι
ι. Pour οί ιερείς κτλ., ν. ci-dessus, ρ. 104.
4-6. Αίλία ΓΤειΘιάς Έλλανείκου τοΰ καί Δαμοχάριδος
Λαδαρμία, (ν. st. 2, r), femme de Τιβ. Κλα. Έρμείας
Θεόττροττος Δράκοντος, fut honorée d’une statue aussi
par l’État rhodien, v. l’inscription IG XII i, 95 a, de
laquelle je propose un nouvel essai de restitution:
Ό δδμος ό Ροδίων] καί ά βουλά καί ά
γερουσία Αίλίαν] ΠειΘιάδα τάν λαμ-
ΊΓροτάταν γυναίκα] Τιβερίου Κλαυζ Δρά-
κοντος Έρμεία τοΰ λαμπίροτάτου ύπατικοΰ
5 θυγατέρα δε Μαρ Αίλίου] Έλλανείκου τας
δε Θεωνίδος καί Σωσιπάτρας τάν σεμνο-
τάταν ματέρα καί τάν άνε]ψιάν Μα ρ]κο υ]
[Κλαυδίου Κανεινίου Σεβ;ήρου το[υ κρ]α-
[τίστου εφήβου άρετας (?) καί] ευνοίας τ[δς]
ίο [εις τον δαμον] θεο[ϊς].
Pour γερουσία (restituée déjà par Hiller dans la 1. 2), cf. Syll.3
890 (Syros, an 251 P) passim et Maiuri (1925) n°2. — Pour l’ex-
pression σεμνοτάταν ματέρα (1. 6-7), vin. 465 d 10. — On ne sait
pas pourquoi seuls deux des enfants d’Ailia Peithias sont nommés
dans la 1. 6. — Pour Μάρκος Κλαύδιος Κανείνιος Σεβήρος, cf.
IG XII 1,95 b et Maiuri (1925) nos2 (où il est appelé Map. Κλαυ.
Κανείνιος Έλλάνεικος Σεβήρος) et 3·
Αίλία Πειθιάς est nommée aussi dans l’inscription
éphésienne qui mentionne son mari et ses quatre
enfants, vie. 472. Elle est la seule dame rhodienne qu’on
trouve qualifiée de κρατίστα ΰπατικά; pour ces titres,
v. l’inscription citée.
10. Sur la pierre Δρακοντως.
13-15. Pour la souscription, vie. 472.
474 1:5
474. Bloc rectangulaire non mouluré, qui a servi
originellement de base à une autre statue. Marbre de
Lartos. Tr. XIII 7. H 0.76, L 0.675, É 0.335. Le
devant et les deux faces latérales sont aplanis avec
un instrument dentelé; en haut, face de joint. L’emploi
antérieur de la pierre est attesté par le travail de la
face inférieure et du revers, qui sont finement polis;
de plus, par deux creux dans la face inférieure, corres-
pondant aux pieds d’une statue. Gravure peu jolie et
peu régulière du 3e s. P; la plupart des lettres n’ont
pas d’apices. HL, 1.1-6: 0.027-0.03, 1. 7: 0.035-0.037,
1. 8-10: 0.014-0.027. — Les blocs 474 et 475 étaient
Lindos II.
56
ACROPOLE DE LINDOS: 473-474
858
473 [Οι ιερείς τ]ας Αθανας [τ]ας
vers
250Ρ [Λινδι’ας και του Διος του
[Πο|λιεως και μαστροι και
[Λιν διοι Αιλιαν Πειθιαδα
5 [Ελλ]ανεικου του και Δα
[μοχ (αρίδας Λαδαρζ ταν κρα
[τιστα,ν υπατικαν γυναίκα
[του κίρατιστου υττατικου
Τι[βζ Κΐλα7 Ερμεια Θεοττρο
ίο ττου Δρακοντ(ο)ς τας τγο
τι ταν θεόν ευσεβειας
Θεοις
[τας αναστασεως εττ]εμεληθησαν
οι ττερι Τιζ Φλαζ Νικασ|ιμαχον Σεραττιωνος
ΐ5 Γιεροτα μιαι
ι. Pour οί ιερείς κτλ., ν. ci-dessus, ρ. 104.
4-6. Αίλία ΓΤειΘιάς Έλλανείκου τοΰ καί Δαμοχάριδος
Λαδαρμία, (ν. st. 2, r), femme de Τιβ. Κλα. Έρμείας
Θεόττροττος Δράκοντος, fut honorée d’une statue aussi
par l’État rhodien, v. l’inscription IG XII i, 95 a, de
laquelle je propose un nouvel essai de restitution:
Ό δδμος ό Ροδίων] καί ά βουλά καί ά
γερουσία Αίλίαν] ΠειΘιάδα τάν λαμ-
ΊΓροτάταν γυναίκα] Τιβερίου Κλαυζ Δρά-
κοντος Έρμεία τοΰ λαμπίροτάτου ύπατικοΰ
5 θυγατέρα δε Μαρ Αίλίου] Έλλανείκου τας
δε Θεωνίδος καί Σωσιπάτρας τάν σεμνο-
τάταν ματέρα καί τάν άνε]ψιάν Μα ρ]κο υ]
[Κλαυδίου Κανεινίου Σεβ;ήρου το[υ κρ]α-
[τίστου εφήβου άρετας (?) καί] ευνοίας τ[δς]
ίο [εις τον δαμον] θεο[ϊς].
Pour γερουσία (restituée déjà par Hiller dans la 1. 2), cf. Syll.3
890 (Syros, an 251 P) passim et Maiuri (1925) n°2. — Pour l’ex-
pression σεμνοτάταν ματέρα (1. 6-7), vin. 465 d 10. — On ne sait
pas pourquoi seuls deux des enfants d’Ailia Peithias sont nommés
dans la 1. 6. — Pour Μάρκος Κλαύδιος Κανείνιος Σεβήρος, cf.
IG XII 1,95 b et Maiuri (1925) nos2 (où il est appelé Map. Κλαυ.
Κανείνιος Έλλάνεικος Σεβήρος) et 3·
Αίλία Πειθιάς est nommée aussi dans l’inscription
éphésienne qui mentionne son mari et ses quatre
enfants, vie. 472. Elle est la seule dame rhodienne qu’on
trouve qualifiée de κρατίστα ΰπατικά; pour ces titres,
v. l’inscription citée.
10. Sur la pierre Δρακοντως.
13-15. Pour la souscription, vie. 472.
474 1:5
474. Bloc rectangulaire non mouluré, qui a servi
originellement de base à une autre statue. Marbre de
Lartos. Tr. XIII 7. H 0.76, L 0.675, É 0.335. Le
devant et les deux faces latérales sont aplanis avec
un instrument dentelé; en haut, face de joint. L’emploi
antérieur de la pierre est attesté par le travail de la
face inférieure et du revers, qui sont finement polis;
de plus, par deux creux dans la face inférieure, corres-
pondant aux pieds d’une statue. Gravure peu jolie et
peu régulière du 3e s. P; la plupart des lettres n’ont
pas d’apices. HL, 1.1-6: 0.027-0.03, 1. 7: 0.035-0.037,
1. 8-10: 0.014-0.027. — Les blocs 474 et 475 étaient
Lindos II.
56