DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22614#0078
70 ΑΡΧΑΤΟΛ. ΔΕΛΤΙΟΝ.—ΕΤΟΣ 1890.—ΑΠΡΙΛΙΟΣ
σιν, οτι ταύτα ε*νε θρύμματα ανθρωπίνων σκελετών
κεκ α υμένων, όπως εκλείψω τυχόν αμφιβολία τις περ\ του
ποιου αυτών, καθυπέβαλον ταύτα εϊς χημικάς και μικροσκοπι-
κά*; έρευνας, £ ξ ω ν κ α τ ε δ ε ί χθ η, δ τ ι ε ι ν ε οστά.
Τεμάχια βάρους 20 - 30 γράμμων, πλυθέντα καλώς, ετέθησαν
εντός ΰίλίνου αγγείου, φέροντος συγκερασμένον ΰ δ ρ ο χ λ ώ-
ριο ν ( δίΐΙζδϋυΓΟ )* αμέσως δε ταύτα ήρχισαν ι>' άνοβράζωσιν,
εκλύοντα μεγάλην ποσότητα οζ υ άνθρακος, κα) εντός 10
λεπτών της ώρας άπερρευστώθησαν, ύποΧειφθείσης εν στερεά
καταστάσει ερυθράς τίνος κόνεως, συνισταμένης εκ μορίων σπο-
δού και ορυκτού τίνος σιδήρου ['ίσως βιβιανίτου). Μετά την διύ-
λισιν και άφαίρεσιν της κόνεως ταύτης ερρίφθη επί του διαυγούς
υγρού, έχοντος χρώμα κίτρινον, ά μ μ ω ν ί α εν περίσσεια, δί,'
ης κατεκρημνίσθη ποσότης τις σιδηρικού οξειδίου.
Τούτου αφαιρεθέντος δια διυλίσεως, ερρίφθη εις το διύλισμα
οξυανθρακι,κη αμμωνία ( ΚοΙιΙ: Απιιτιοηίοΐί), δι' ής
κατεκρημνίσθη όξυανθρακική άσβεστος, Διυλισθεί-
σης δε και ταύτης κατεκρημνίσθη εκ τού διυλίσματος δι' αμμω-
νίας, εγχλωρίου αμμωνίας καϊ όξνθειικής μαγνησίας ε ν α μ μ ω-
ν ι ο ς οξυφωσφορική μαγνησία βασική. — "Οπως
δε καταδειχθή, οτι εν τώ τελευταία) τούτω κατακρημνίσματι ενυ-
πάρχει οζυφώσφορον, εζητάσθη τούτο περαιτέρω δια τών εζής
δύω χημικών αντιδράσεων. Μέρος τού κατακρημνίσματος, άπορ-
ρευστωθεν εν ύδροχλωρίω, έδωκε δι' οζυμολυβδαινιακής αμμω-
νίας, εν όζυοζώτω άπορρευστωθείσης, κ ο ν ι ώ δ ες κίτρινον
κατακρήμνισμα όπερ λίαν χαρακτηριστικών δια το όζυ-
φώσφορον. "Ετερον μέρος της εναμμωνίου οζυφωσφορικής μα-
γνησίας, ξηρανθεν και άναμιχθέν μετά ζηράς σόδας, επυρώθη
δια της φλογός τού αυλού μετά σύρματος μεταλλικού μαγνησίου
εντός στενότατου ύελίνου σωλήνος (άντίδρασις Βοννσενίου)·
τούτο μετά τήν πύρωσιν συντριβεν καϊ διαβραχεν δί.' ολίγου
ύδατος έκτος κάψης, άνέδωκεν όσμήνσεσηπότων ί χ-
θύων, ήτις καταδείκνυσι τήν παρουσίαν εμφωσφόρον
υδρογόνου.
σιν, οτι ταύτα ε*νε θρύμματα ανθρωπίνων σκελετών
κεκ α υμένων, όπως εκλείψω τυχόν αμφιβολία τις περ\ του
ποιου αυτών, καθυπέβαλον ταύτα εϊς χημικάς και μικροσκοπι-
κά*; έρευνας, £ ξ ω ν κ α τ ε δ ε ί χθ η, δ τ ι ε ι ν ε οστά.
Τεμάχια βάρους 20 - 30 γράμμων, πλυθέντα καλώς, ετέθησαν
εντός ΰίλίνου αγγείου, φέροντος συγκερασμένον ΰ δ ρ ο χ λ ώ-
ριο ν ( δίΐΙζδϋυΓΟ )* αμέσως δε ταύτα ήρχισαν ι>' άνοβράζωσιν,
εκλύοντα μεγάλην ποσότητα οζ υ άνθρακος, κα) εντός 10
λεπτών της ώρας άπερρευστώθησαν, ύποΧειφθείσης εν στερεά
καταστάσει ερυθράς τίνος κόνεως, συνισταμένης εκ μορίων σπο-
δού και ορυκτού τίνος σιδήρου ['ίσως βιβιανίτου). Μετά την διύ-
λισιν και άφαίρεσιν της κόνεως ταύτης ερρίφθη επί του διαυγούς
υγρού, έχοντος χρώμα κίτρινον, ά μ μ ω ν ί α εν περίσσεια, δί,'
ης κατεκρημνίσθη ποσότης τις σιδηρικού οξειδίου.
Τούτου αφαιρεθέντος δια διυλίσεως, ερρίφθη εις το διύλισμα
οξυανθρακι,κη αμμωνία ( ΚοΙιΙ: Απιιτιοηίοΐί), δι' ής
κατεκρημνίσθη όξυανθρακική άσβεστος, Διυλισθεί-
σης δε και ταύτης κατεκρημνίσθη εκ τού διυλίσματος δι' αμμω-
νίας, εγχλωρίου αμμωνίας καϊ όξνθειικής μαγνησίας ε ν α μ μ ω-
ν ι ο ς οξυφωσφορική μαγνησία βασική. — "Οπως
δε καταδειχθή, οτι εν τώ τελευταία) τούτω κατακρημνίσματι ενυ-
πάρχει οζυφώσφορον, εζητάσθη τούτο περαιτέρω δια τών εζής
δύω χημικών αντιδράσεων. Μέρος τού κατακρημνίσματος, άπορ-
ρευστωθεν εν ύδροχλωρίω, έδωκε δι' οζυμολυβδαινιακής αμμω-
νίας, εν όζυοζώτω άπορρευστωθείσης, κ ο ν ι ώ δ ες κίτρινον
κατακρήμνισμα όπερ λίαν χαρακτηριστικών δια το όζυ-
φώσφορον. "Ετερον μέρος της εναμμωνίου οζυφωσφορικής μα-
γνησίας, ξηρανθεν και άναμιχθέν μετά ζηράς σόδας, επυρώθη
δια της φλογός τού αυλού μετά σύρματος μεταλλικού μαγνησίου
εντός στενότατου ύελίνου σωλήνος (άντίδρασις Βοννσενίου)·
τούτο μετά τήν πύρωσιν συντριβεν καϊ διαβραχεν δί.' ολίγου
ύδατος έκτος κάψης, άνέδωκεν όσμήνσεσηπότων ί χ-
θύων, ήτις καταδείκνυσι τήν παρουσίαν εμφωσφόρον
υδρογόνου.