De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3.Ser. 3.1890)

Boortmi in öcu (autusrftrans.

Mübük uit Ij tl letten ban Xïnfcinius ban ÏDjjcü,

door louise stratenus.

I.

N Italië's kunststad bij uitnemendheid, was eene
groote schare bijeengestroomd naar de gast-
vrije woning der reeds bejaarde schilderes
Sofcnisba Anguisciola. Men zou dien avond een nieuw
meesterstuk aanschouwen van haar genialen vriend
Antonio van Dyck, en zij had daartoe een feest gegeven
dat van heinde en verre alle kenners uit het land zou
voeren, om hun oordeel over het fijn gepenseelde doek
uit te spreken. De meesteres des huizes, ofschoon zelve
sedert jaren van het licht beroofd, kende volkomen
de waarde van het kunstgewrocht, dat bijna geheel
onder hare leiding in het leven was geroepen. Zij had
eenmaal, vele jaren geleden, voor zichzelve van onsterfe-
lijkheid gedroomd; zij had, te groot van ziel voor
eene valsche nederigheid, geweten wat er in haar
sluimerde, en tot welke verheven scheppingen zij in
staat zou zijn; maar zij koesterde vóór alle dingen
een vromen eerbied voor de kunst, en wilde niet met
ongeoefende handen het palet trachten te vereeuwigen,
waarop zij slechts nieuwe tinten poogde te ontdekken. Haar