DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0640
DICHTKUNST, LETTEREN.
door Em. Hiel.
J. Gr. Herder, over de Psalmen, uit de : Briefe
zu Beförderung der Humanitat.
JE JE Hymnen, door het christendom ingevoerd, hadden als grondslag
*j»J| de oude Hebreeuwsche Psalmen, die, wanneer zij niet als gezangen
g of wisselgezangen aangeheven wierden, toch als gebeden zee
52)s vroeg in de kerk gebruikt werden.
Het gedenkteeken. dat de voortdurende aanwezigheid des stichters
onder de zijnen moest verbeelden, het Avondmaal, werd door lof-
zangen tut het Psalmboek ingesteld; Hij, de Stichter des Christendoms
zelf, troostte zich met woorden uit het Boek der Psalmen; aan het
Psalmboek gaven Apostels en Kerkvaders aldus met recht, ook wegens
zijne populariteit, den grootsten lof, daar zoowel de stemmen van
enkele personen, als die van een gansch volk in hem zoo hertelijk,
zoo krachtig en tevens lievelijk klonken. Luther, bij zeer veranderde
tijdsomstandigheden, noemde het eene bloemengaarde van allerlei
bloemen, eenen ganschea wereldgang van toestanden des menschelijken
herten en levens. Daar is geene klacht, meent hij, geene smert, geen
jammer, echter ook geene hope, geen troost, geene vreugde, die in
dat boek geene uitdrukking vindt.
En terwijl het met den grootsten eenvoud opgevat is : (want
lyrisch-eenvoudiger kan er niets zijn, dan het parallelismus der Psalmen,
als het ware éen dubbel koor, dat zich onderling vraagt en antwoordt,
terecht wijst en versterkt;) zoo was het aan eene eenvoudige Christen-
gemeente, zoowel in tijden des druks, als in de aandoeningen der
vreugde en hope, als door den Hemel geschonken. Van daar het vroege
gebiuik dezes boeks in de Christelijke Kerke; van daar wekten
van de eerste tijden af, voor er christelijke dichters bestondan, die
klankrijke gezangen, in hare kunstuitdrukkingen de aandacht der
Romeinen op; het waren Psalmen
door Em. Hiel.
J. Gr. Herder, over de Psalmen, uit de : Briefe
zu Beförderung der Humanitat.
JE JE Hymnen, door het christendom ingevoerd, hadden als grondslag
*j»J| de oude Hebreeuwsche Psalmen, die, wanneer zij niet als gezangen
g of wisselgezangen aangeheven wierden, toch als gebeden zee
52)s vroeg in de kerk gebruikt werden.
Het gedenkteeken. dat de voortdurende aanwezigheid des stichters
onder de zijnen moest verbeelden, het Avondmaal, werd door lof-
zangen tut het Psalmboek ingesteld; Hij, de Stichter des Christendoms
zelf, troostte zich met woorden uit het Boek der Psalmen; aan het
Psalmboek gaven Apostels en Kerkvaders aldus met recht, ook wegens
zijne populariteit, den grootsten lof, daar zoowel de stemmen van
enkele personen, als die van een gansch volk in hem zoo hertelijk,
zoo krachtig en tevens lievelijk klonken. Luther, bij zeer veranderde
tijdsomstandigheden, noemde het eene bloemengaarde van allerlei
bloemen, eenen ganschea wereldgang van toestanden des menschelijken
herten en levens. Daar is geene klacht, meent hij, geene smert, geen
jammer, echter ook geene hope, geen troost, geene vreugde, die in
dat boek geene uitdrukking vindt.
En terwijl het met den grootsten eenvoud opgevat is : (want
lyrisch-eenvoudiger kan er niets zijn, dan het parallelismus der Psalmen,
als het ware éen dubbel koor, dat zich onderling vraagt en antwoordt,
terecht wijst en versterkt;) zoo was het aan eene eenvoudige Christen-
gemeente, zoowel in tijden des druks, als in de aandoeningen der
vreugde en hope, als door den Hemel geschonken. Van daar het vroege
gebiuik dezes boeks in de Christelijke Kerke; van daar wekten
van de eerste tijden af, voor er christelijke dichters bestondan, die
klankrijke gezangen, in hare kunstuitdrukkingen de aandacht der
Romeinen op; het waren Psalmen