DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0087
DOORNEN IN DEN LAUWERKRANS.
77
Eenige oogenblikken later liet de koning hem roepen.
Hij haastte zich tot hem, maar met verbazing vond
hij Karei I in gesprek verdiept met Lord Ruthven en
zijne dochter. Haastig trad hij ter zijde, om het einde
van het onderhoud af te wachten. Zijne Majesteit had
hem echter reeds gezien en sprak vriendelijk :
« Wij hebben u noodig. Graaf Ruthven, hier, wilde
u opdragen het portret van zijne dochter te maken, en
wenschte te weten of gij te bewegen zoudt zijn daartoe
op Ruthven-Castle te komen. Wij hebben gemeend hem
uit uw naam te mogen antwoorden, dat hoe groot de
voorliefde ook zij door meester van Dyck voor de hoofd-
stad gekoesterd, geen verblijf hem zoo aangenaam is
als dat hetwelk door twee schoone oogen wordt opge-
luisterd. »
« Uwe Majesteit heeft goed geraden, » haastte de
schilder zich te zeggen; « en zoo Lady Mary het mij
vergunnen wil, zal geen portret ooit met grooter geest-
drift geschilderd zijn geworden. »
Hij was boos op zichzelven dat hij geen geschikter
of geestiger antwoord had weten te vinden, hij die altijd
om zijne hoffelijkheid werd geroemd ; maar de blik dier
donkere oogen, welke met zulk eene volkomen onverschil-
ligheid op hem rustten, bracht hem in de war. Wraar
hij zich tot dusverre ook nog vertoond had, steeds was
hij met de grootste voorkomendheid begroet geworden.
Zelfs graaf Ruthven overstelpte hem thans met allerlei
loftuigingen en vriendelijkheden, die zoowel Karebs guns-
teling als den beroemden schilder golden; Lady Mary
alleen scheen zich niet meer om zijn bijzijn te bekom-
meren, dan dat hij de eerste de beste vreemde ware
geweest, wiens naam zij nooit te voren vernomen
had. Bij zijne rechtstreeksche toespraak had zij slechts
even gebogen, ten teeken van toestemming; maar er was
77
Eenige oogenblikken later liet de koning hem roepen.
Hij haastte zich tot hem, maar met verbazing vond
hij Karei I in gesprek verdiept met Lord Ruthven en
zijne dochter. Haastig trad hij ter zijde, om het einde
van het onderhoud af te wachten. Zijne Majesteit had
hem echter reeds gezien en sprak vriendelijk :
« Wij hebben u noodig. Graaf Ruthven, hier, wilde
u opdragen het portret van zijne dochter te maken, en
wenschte te weten of gij te bewegen zoudt zijn daartoe
op Ruthven-Castle te komen. Wij hebben gemeend hem
uit uw naam te mogen antwoorden, dat hoe groot de
voorliefde ook zij door meester van Dyck voor de hoofd-
stad gekoesterd, geen verblijf hem zoo aangenaam is
als dat hetwelk door twee schoone oogen wordt opge-
luisterd. »
« Uwe Majesteit heeft goed geraden, » haastte de
schilder zich te zeggen; « en zoo Lady Mary het mij
vergunnen wil, zal geen portret ooit met grooter geest-
drift geschilderd zijn geworden. »
Hij was boos op zichzelven dat hij geen geschikter
of geestiger antwoord had weten te vinden, hij die altijd
om zijne hoffelijkheid werd geroemd ; maar de blik dier
donkere oogen, welke met zulk eene volkomen onverschil-
ligheid op hem rustten, bracht hem in de war. Wraar
hij zich tot dusverre ook nog vertoond had, steeds was
hij met de grootste voorkomendheid begroet geworden.
Zelfs graaf Ruthven overstelpte hem thans met allerlei
loftuigingen en vriendelijkheden, die zoowel Karebs guns-
teling als den beroemden schilder golden; Lady Mary
alleen scheen zich niet meer om zijn bijzijn te bekom-
meren, dan dat hij de eerste de beste vreemde ware
geweest, wiens naam zij nooit te voren vernomen
had. Bij zijne rechtstreeksche toespraak had zij slechts
even gebogen, ten teeken van toestemming; maar er was