DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0214
202
EENE « ZOENDING ».
« het lyck leveren, alsdan een jegelycken van deselve
« oncosten het syne vuyt te reycken ».
Daarop haalt het pleidooi andermaal de « costuymen
(i en de rechten » aan, titel 27 : artikels 47, 48 en 49
« van de verstreffenisse [sic], scheydinghe ende dey-
(( linghe » (1).
Had de Armenkamer dus hare zoogezegde belangen
verwaarloosd, dan had zij dat slechts aan zich zelve
te wijten, zonder daarom tegen Melchior Smits die
sluiksgewijs te komen verdedigen : « Quia (wederom
eene uitstalling van latijn) ferro viam apperit, qui per
indirecta vel contraria transit; ten tweede oock, quia
qai vidit utilius et sumft deteriora, abit a radiis
luminis sine mora ; tenderden oock, quia modo frustra
fit per plura, quod cequius fieri potuisset per pauciora,
te weten, gedurende het leven van den voors. Michiel
Smits, cum similibus » (2).
De Hooge Raad verstond, natuurlijk, deze en meer
andere diepzinnige zetten van den rechtsgeleerde naar
hun juisten eisch. Maar, ten behoeve van zijn cliënt
had spreker even goed, beter zelfs, kunnen zeggen, in
eene taal die door dezen en iedereen verstaan hadde
geweest : « de Aalmoezeniers eischen ten onrechte de
zoenpenningen; want, hij die door slinksche en kron-
kelachtige wegen zijn doel zoekt te bereiken is een
twistzoeker; 2° hij, die van het nuttige afziet om zich
gemeene zaken aan te trekken werkt, van stonden aan,
in het duistere; 3" te vergeefs zoekt men nu door omwegen
te bekomen, wat men rechtmatiger op een eenvoudigere
manier had kunnen erlangen. » [Wordt vervolgt.)
(1) Hij bedoelt versterffenis of overlijdens.
(2) Vertaling « met zijns gelijken »
EENE « ZOENDING ».
« het lyck leveren, alsdan een jegelycken van deselve
« oncosten het syne vuyt te reycken ».
Daarop haalt het pleidooi andermaal de « costuymen
(i en de rechten » aan, titel 27 : artikels 47, 48 en 49
« van de verstreffenisse [sic], scheydinghe ende dey-
(( linghe » (1).
Had de Armenkamer dus hare zoogezegde belangen
verwaarloosd, dan had zij dat slechts aan zich zelve
te wijten, zonder daarom tegen Melchior Smits die
sluiksgewijs te komen verdedigen : « Quia (wederom
eene uitstalling van latijn) ferro viam apperit, qui per
indirecta vel contraria transit; ten tweede oock, quia
qai vidit utilius et sumft deteriora, abit a radiis
luminis sine mora ; tenderden oock, quia modo frustra
fit per plura, quod cequius fieri potuisset per pauciora,
te weten, gedurende het leven van den voors. Michiel
Smits, cum similibus » (2).
De Hooge Raad verstond, natuurlijk, deze en meer
andere diepzinnige zetten van den rechtsgeleerde naar
hun juisten eisch. Maar, ten behoeve van zijn cliënt
had spreker even goed, beter zelfs, kunnen zeggen, in
eene taal die door dezen en iedereen verstaan hadde
geweest : « de Aalmoezeniers eischen ten onrechte de
zoenpenningen; want, hij die door slinksche en kron-
kelachtige wegen zijn doel zoekt te bereiken is een
twistzoeker; 2° hij, die van het nuttige afziet om zich
gemeene zaken aan te trekken werkt, van stonden aan,
in het duistere; 3" te vergeefs zoekt men nu door omwegen
te bekomen, wat men rechtmatiger op een eenvoudigere
manier had kunnen erlangen. » [Wordt vervolgt.)
(1) Hij bedoelt versterffenis of overlijdens.
(2) Vertaling « met zijns gelijken »