pc Meitüt56tture=tijD boor pastor ni kalff befjanbelb.
De Renaissance ! Of, gelijk sommigen, niet al te schoon, ver-
talen : De Herboorte, waarvoor wij liever de Wedergeboorte
zouden zeggen!____
Daar die beide vertalingen evenwel ongebruikelijk zijn en
het denkbeeld van kunst (van beeldende kunst en letteren (1))
dan ook niet insluiten, kunnen wij voor als nog het woord
Renaissance niet missen. Renaissance, zonder uitleggend toe-
voegsel, duidt zoozeer het denkbeeld van kunst-renaissance aan,
dat elk schrijver en spreker, welke eene andere Renaissance bedoelt,
dit uitdrukkelijk moet te kennen geven; b. v. cc Renaissance
d'anciennes idéés, » cc Rena i ss 3 nc e d'erreurs, » die men lang dood
waande, cc Renaissance d'une familie, » die bijna uitgestorven
was, cc La renaissance du phénix, » cc La renaissance en Jésus
Christ, » enz. Doch Renaissance, zonder meer, Renaissance, tont
court, is de nieuwe opgang, de wederkomst van kunstvormen en
begrippen, gelijk de Grieken, de Romeinen en andere heiden-
sche volkeren die hebben gekend • al zegge ook de Dictionnaire
de Vacadémie (die op :t wijsgeerig. esthetisch gebied, bij lange
na geen orakel is.* : cc La Renaissance est un mélange... du style
du moyen-age et de celui des anciens — » eene soort van apothe-
kersborrel.
De Renaissance is dan de herleving van de begrippen en vor-
men die den heidenen eigen waren, om de schoonheid, of liever'
zekere schoonheden uit te drukken, gelijk zij die verstonden; be-
(i) Velen aarzelen nog immer de dichtkunst, de letteren (Genesis,
Iliade, Comedia, Télêmaque, ^acordaire's sermoenen, De drie
Zustersteden, De Onder gang) tot (ie werken der kunst te rekenen.
Het is eene bekrompen opvatting der zaak. Overal waar de schoon-
heid zich uit m eenen stoffelijken vorm, door menschelijke kracht
gewrocht, ontstaat een kunstwerk, in klei of kleur, in steen of
woord! Verg. onze Inleiding der Dietsche Warande, 1888. Red.
De Renaissance ! Of, gelijk sommigen, niet al te schoon, ver-
talen : De Herboorte, waarvoor wij liever de Wedergeboorte
zouden zeggen!____
Daar die beide vertalingen evenwel ongebruikelijk zijn en
het denkbeeld van kunst (van beeldende kunst en letteren (1))
dan ook niet insluiten, kunnen wij voor als nog het woord
Renaissance niet missen. Renaissance, zonder uitleggend toe-
voegsel, duidt zoozeer het denkbeeld van kunst-renaissance aan,
dat elk schrijver en spreker, welke eene andere Renaissance bedoelt,
dit uitdrukkelijk moet te kennen geven; b. v. cc Renaissance
d'anciennes idéés, » cc Rena i ss 3 nc e d'erreurs, » die men lang dood
waande, cc Renaissance d'une familie, » die bijna uitgestorven
was, cc La renaissance du phénix, » cc La renaissance en Jésus
Christ, » enz. Doch Renaissance, zonder meer, Renaissance, tont
court, is de nieuwe opgang, de wederkomst van kunstvormen en
begrippen, gelijk de Grieken, de Romeinen en andere heiden-
sche volkeren die hebben gekend • al zegge ook de Dictionnaire
de Vacadémie (die op :t wijsgeerig. esthetisch gebied, bij lange
na geen orakel is.* : cc La Renaissance est un mélange... du style
du moyen-age et de celui des anciens — » eene soort van apothe-
kersborrel.
De Renaissance is dan de herleving van de begrippen en vor-
men die den heidenen eigen waren, om de schoonheid, of liever'
zekere schoonheden uit te drukken, gelijk zij die verstonden; be-
(i) Velen aarzelen nog immer de dichtkunst, de letteren (Genesis,
Iliade, Comedia, Télêmaque, ^acordaire's sermoenen, De drie
Zustersteden, De Onder gang) tot (ie werken der kunst te rekenen.
Het is eene bekrompen opvatting der zaak. Overal waar de schoon-
heid zich uit m eenen stoffelijken vorm, door menschelijke kracht
gewrocht, ontstaat een kunstwerk, in klei of kleur, in steen of
woord! Verg. onze Inleiding der Dietsche Warande, 1888. Red.