De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3.Ser. 3.1890)

367

beeld der Moeder Gods, naar hem « La Vierge de Dom
Rupert )) geheeten. Dit beeld, waarheen de Jezuïeten-
paters, tot aan het jaar hunne leerlingen jaarlijks
ter bedevaart leidden, bleef tot aan de Fransche revolutie
in de abdij S*. Laurentius berusten, en wordt thans in
het museum van het Institut archéologique Liégeois met
zorg bewaard.

De legende verhaalt, dat Rupertus op zeer jonge
jaren in het klooster ontvangen werd, maar dat zijne
verstandelijke vermogens uiterst ten achteren gebleven
waren. Rupertus echter was nederig en erkende vol-
komen zijn gebrek.

Op zekeren dag wierp hij zich vol vertrouwen
vóór het beeld der Moeder Gods neder en bad, om
door hare voorspraak de verlichting des geestes te
mogen verkrijgen, die hij wist dat hem ontbrak. Zijn
gebed wrerd verhoord, en weldra vermeerderde zich de
schat zijner kennissen zoozeer, dat hij een der geleerdste
mannen van zijn tijd werd (i).

Deze legende, hoe lieftallig zij ook moge schijnen,
bezit nogtans geene historische waarde genoeg, om
tegen de aanvallen der moderne kritiek bestand te
wezen (2).

Wat het beeld zelf betreft, het dagteekent zeker
van de iie eeuw, en vormt een der voornaamste
merkwaardigheden van het museum waar het thans
bewaard wordt. Alle oudheidkenners zijn het eens, dat
er in Luik geen in steen gehouwen beeld van christe-

(1) Vgl. o. a. Rohaült de Fleury, La S" Vierge, II, 376.

(2) Vgl. Jos. Demarteau, Extrait du Bulletin de l'Inst. Arch.
Liégeois, XVIII, 1886. j. Daris, La Vierge de Bom Rupert
(Bulletin de l'Inst. Arch. Liégeois XIX, 1886 bl. 13--146 met
atbeelding).