DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24588#0627
TENTOONSTELLINGEN
selsche kunstenaar zich voor 't eerst tot den burgemeester
zijner stad wendde, met het verzoek eene schilderij zijner
hand op het stadhuis openlijk te mogen toonen.
Er kwam een tweede, een derde uit den hoek, en
aldus groeide de kunstenaarsgroep aan, tot de menigte
tentoonstellers waar wij heden niet zonder huivering tegen-
over staan.
Wij moeten Guffens, Anneessens, wijlen Verlat,
Theresa Schwartze, Adolphe Hamesse, Eugeen Van Gel-
der en vele anderen toejuichen, wij moeten aan den
kunstkring te Brussel dank weten, dat zij, door bijzon-
dere uitstallingen, aan het publiek de kwelling der groote
tentoonstellingen zoeken te besparen.
Maar wat spreekt men daarbij van « bovenna-
tuurlijke geestdrift, » wat van « buitengewoon zieleleven » ?
Al hebben genoemde kunstenaars, met eenige anderen,
daarvan een begrip, eine Ahnung,.. wie van de jongeren
toont zulk eene stemming?
Er was een tijd dat alle kunstoefening, alle tech-
nische en theoretische wetenschappen gezegd werden te
bestaan en beoefend te worden om het zieleleven te
verheffen; "dat wil zeggen, om een hooger doel te
bereiken, dan eenvoudig een zinnelijk genot te geven,
zij 't ook een edel genot. De wetenschappen, zeide men,
moeten daartoe samenwerken,... en men deelde die in
twee groepen, de eene van wijsgeerigen, de andere van
wis- en natuurkundigen aard. Tot den tweeden groep
behoorden de bouwkunst en de aan haar ondergeschikte
beeldhouw- en schilderkunst.
Doch langzamerhand begonnen de ondergeschikte
kunsten zich meerderjarig te gevoelen, en gelijk, na de
jóe eeuw, de wereldsche zangkunst zich losmaakte van
hare zusier den dans waaraan zij vaak gepaard was,
zoo handelden ook schilder- en beeldhouwkunst met hare
oudere zuster, de bouwkunst.
selsche kunstenaar zich voor 't eerst tot den burgemeester
zijner stad wendde, met het verzoek eene schilderij zijner
hand op het stadhuis openlijk te mogen toonen.
Er kwam een tweede, een derde uit den hoek, en
aldus groeide de kunstenaarsgroep aan, tot de menigte
tentoonstellers waar wij heden niet zonder huivering tegen-
over staan.
Wij moeten Guffens, Anneessens, wijlen Verlat,
Theresa Schwartze, Adolphe Hamesse, Eugeen Van Gel-
der en vele anderen toejuichen, wij moeten aan den
kunstkring te Brussel dank weten, dat zij, door bijzon-
dere uitstallingen, aan het publiek de kwelling der groote
tentoonstellingen zoeken te besparen.
Maar wat spreekt men daarbij van « bovenna-
tuurlijke geestdrift, » wat van « buitengewoon zieleleven » ?
Al hebben genoemde kunstenaars, met eenige anderen,
daarvan een begrip, eine Ahnung,.. wie van de jongeren
toont zulk eene stemming?
Er was een tijd dat alle kunstoefening, alle tech-
nische en theoretische wetenschappen gezegd werden te
bestaan en beoefend te worden om het zieleleven te
verheffen; "dat wil zeggen, om een hooger doel te
bereiken, dan eenvoudig een zinnelijk genot te geven,
zij 't ook een edel genot. De wetenschappen, zeide men,
moeten daartoe samenwerken,... en men deelde die in
twee groepen, de eene van wijsgeerigen, de andere van
wis- en natuurkundigen aard. Tot den tweeden groep
behoorden de bouwkunst en de aan haar ondergeschikte
beeldhouw- en schilderkunst.
Doch langzamerhand begonnen de ondergeschikte
kunsten zich meerderjarig te gevoelen, en gelijk, na de
jóe eeuw, de wereldsche zangkunst zich losmaakte van
hare zusier den dans waaraan zij vaak gepaard was,
zoo handelden ook schilder- en beeldhouwkunst met hare
oudere zuster, de bouwkunst.