De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3: 12.1899)

HUWELIJKSGEBRUIKEN-.

527

« trouw » heeft ons volk zijne gewoonten vermenig-
vuldigd en rond dit blijde feit eenen krans van lieve
bloemen gevlochten, eene beeldenrij van zijne zeden
en zijn karakter geboetseerd; schoon zijn die beelden,
ofschoon zij slechts eenen enkelen kern waarheid
bevatten.

IV.

Huwelijksgebruiken in China.

Van de levenswijs van het Chineesche volk moeten
wij in de eerste plaats spreken, om de geschiedenis
der huwelijksgebruiken bij den oorsprong te vinden,
en om de eigenaardigheid van het feit, dat het fami-
lieleven in China geschapen is door een besluit van
keizer Fuhi, rond de jaren 2850 vóór Christus. Dit
besluit diende niet om het familieleven te staven,
want daar bestond er geen, maar om het te vormen;
het was den eersten steen leggen van het groote
gebouw der samenleving, wat keizer Funi deed. Voor
hem leefden de Chineezen gelijk de dieren; geene
kinderen hadden kennis van hunne moeder, soms alleen
van hunnen vader. Door hem werd de trouw geplant
in het samenleven van man en vrouw. Nu nog is de
nagedachtenis van dien overhistorischen keizer in eer
gehouden.

Evenwel komt het nog in gebruik zijnde ritueel
niet van hem, maar van eenen zijner opvolgers uit
de twaalfde eeuw na Christus.

Maar loopen wij niet te ver!

Eene jonge bruid is het beste geschenk dat de
ouders aan hunnen zoon kunnen geven, en de jonge-
ling zal met vaders aanbod te vreden zijn, gelijk
wij blijde waren als vader ons uit den winkel een