DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42559#0019
II 125—163 III 1—18
7
Cum simul Antaeum rapui telluris alumnum.
Quis mihi sudorem lasso post proelia terget?
Quis comes alter erit cum dat fera bella nouerca ?
Quid matri narrabo tuae quae te mihi paruum
160 Deposuit, pietatis inops quae pignora reddam
Cum conuentus ero? dicam tamen ipse parenti:
'Exulta, genitrix, nimium laetare, beata
Ante parens hominis, pulchri modo numinis auctor. ’
III. Exp. fabula Ylae. Incipit praefatio ad Felicianum
grammaticum, cuius supra, in auditorio cum
adlocutione.
Fructibus apta quidem cunctis est terra creatrix
Altius intendens sed causas perspice partus
Et totum cognosce poli: nam rore maritat
Arua suo uel sole fouet uel temperat aestus
5 Alternans elementa potens, ut reddat et umbras
Montibus arboreas et culmos armet aristis,
Uentilet et matrem grauidam pendentibus uuis
Pampinus exultans et palmes uerberet uuas
Contortusque fluat nodo uiridante corymbus
10 Et nunquam positura comas flectatur oliua.
At si temperies rerum opportuna negetur,
Infecunda forent squallentia uiscera terrae
Et limos obducit ager deceptus inhaeret.
Discipuli sic quippe silent si forte magister
15 Tollatur, doctrina potens qua praeduce ductor
Antistesque tuus, de uestro fonte, magister,
Romuleam laetus sumo pro flumine linguam
Et pallens reddo pro frugibus ipse poema:
156 anteum 1 creatis corr. Buech. 2 partas 3 co -
nosce 4 tempera haustus cf. Drac. de deo I 590 6 arbo¬
reis corr. Buech. 11 oportuna 13 limus, antea temptaui
limis obductus | inh^ret] inertes Buech. proposuit, latet for-
tasse imperfecti forma 15 dictor 17 Romuleum | summo
corr. Buech.
7
Cum simul Antaeum rapui telluris alumnum.
Quis mihi sudorem lasso post proelia terget?
Quis comes alter erit cum dat fera bella nouerca ?
Quid matri narrabo tuae quae te mihi paruum
160 Deposuit, pietatis inops quae pignora reddam
Cum conuentus ero? dicam tamen ipse parenti:
'Exulta, genitrix, nimium laetare, beata
Ante parens hominis, pulchri modo numinis auctor. ’
III. Exp. fabula Ylae. Incipit praefatio ad Felicianum
grammaticum, cuius supra, in auditorio cum
adlocutione.
Fructibus apta quidem cunctis est terra creatrix
Altius intendens sed causas perspice partus
Et totum cognosce poli: nam rore maritat
Arua suo uel sole fouet uel temperat aestus
5 Alternans elementa potens, ut reddat et umbras
Montibus arboreas et culmos armet aristis,
Uentilet et matrem grauidam pendentibus uuis
Pampinus exultans et palmes uerberet uuas
Contortusque fluat nodo uiridante corymbus
10 Et nunquam positura comas flectatur oliua.
At si temperies rerum opportuna negetur,
Infecunda forent squallentia uiscera terrae
Et limos obducit ager deceptus inhaeret.
Discipuli sic quippe silent si forte magister
15 Tollatur, doctrina potens qua praeduce ductor
Antistesque tuus, de uestro fonte, magister,
Romuleam laetus sumo pro flumine linguam
Et pallens reddo pro frugibus ipse poema:
156 anteum 1 creatis corr. Buech. 2 partas 3 co -
nosce 4 tempera haustus cf. Drac. de deo I 590 6 arbo¬
reis corr. Buech. 11 oportuna 13 limus, antea temptaui
limis obductus | inh^ret] inertes Buech. proposuit, latet for-
tasse imperfecti forma 15 dictor 17 Romuleum | summo
corr. Buech.