Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Friedländer, Ernst
Ostfriesisches Urkundenbuch (Band 1): 787 - 1470 — Emden, 1878

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.1950#0519
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
496 1M4.

borch tho schaden gebraken und gesleten iss meer dan 4 dusent Rinscher gülden. Ihn dussen
vorbenoempten merckliehen schaden, so uns gescheen iss ahn heerlicheiden, huiser, renten und
guideren und dat wy vorgeroerten ahn den unsen und unsen frunden sinnen entweldiget vor
dusser tidt, und hebben des jaemerlich und smelich van den unsen uth lande und luide aver 18
jaeren vordreven gewest sinnen, wowoill wy doieh alle tidt averbadich gewest sinnen tho eren
und rechte by allen forsten, heren unde steden und alle de sick ere und rechtes vorstaen, gerne
vorbliven wulden, des uns nicht wedervaren muchte, dat Gade geclaget sy und alle syne leven
hilligen und alle vorbenoempten fursten, heren und steden. Ock klage wy vorbenoempten und
van wegen unser frunden, dat wy tho ener benoempten tidt unse vullmechtigen mit groter
eerweerdicheit und Unkosten ahn de heren van Hamborch gehadt hebben als de weerdigen unde
de ehrafftigen heren cummellduir van Buiresmonniken und heren Isebrant medekarckheren tho
Norderhave um uns tho rechte tho bedende und also weder tho begerende, des uns een ant-
wordt dorch den sulven cummelduir und heer Isebrant wederquam uth heren Deetloeffs, des
borgemeisters tho Hamborch, munde, do thor tidt uth dem sittende raede ahn dem raetstöell, dat
se alle sammptlichen ore recht und unrecht, noemptlich by Tanne Kancken und Wiart van
Oldersum wulden vorbliven, se sinnen overst ihn körten daegen anders synnes geworden, dat
hebben sulchen affscheet nicht willen achtervolgen. Hir en baven sinnen se gekamen ihn unse
und unse frunden landt mit heerschilde und geweidiger handt, de lande und luide tho beroven,
barnen und vorniehtigen, gelick wo se vorhengedaen hadden, des se ahn priesteren und geest-
lichen personen, de se ore cloester, dorper und huiser waer se quemen Joe erste hebben gebrandt
und nene sparinge gedaen. Dit alle vorbenoempt beclage wy uns noch baven alles unse kollde,
elende, jaemerliche waeninge, toege und unrouwe, de wy ihn frombdeu landen gehadt hebben,
dar vry unbekandt weren und uns mit gelde, geschenck und gaven und unreplicher teringe alle-
wege musten bekant inaken, waer wy heertoegen, und weten des een ider vor sick nene reken-
schup noch getall up duisent Rinscher gülden tho doende, dat wy ihn unses sulves landen nicht
hadden doen doeren als een ider dat woill marcken und erdencken kan.

566.

Klagepunkte des ebenfalls vertriebenen Tiart (von Dokkum) gegen die Hamburger.
Msc. A. 1. Fol. 320. — Gedr. Harkenroht S. 321, Matthaeus S. 293.

Deventer (1444).

Leven erweerdigen heren, dit iss de clage de Tiaert unse sendebade clagede tho Deventer
vor de gemene hensestede over de van Hamborch, dat de raet van Deventer van one nicht iiden en
wulde, dat he unse clage vullenbringen muchte aver de van Hamborch und ore medehulpers, want alle
ore brieve de se uthschriven, wat se des doen dat doen se van der gemeene hensestede wegen,
wente wy leten uns dat erbeden tho rechte vor juwen eergenoempten raedt und vor de gemene
 
Annotationen