DOI Artikel:
Kabbadias, Panagiōtēs: Anaskaphai en tē Akropolei
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14587#0064
«1
ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΤΗ ΑΚΡΟΠΟΑΕΙ
82
€δώσεις, σώζονται γράμματα δύο στίχων έν τω δευ-
τέρω των οποίων άναγνωστέον ίσως [άγα]2μ,α. Η
γραφή βαίνει έξ αριστερών προς δεςιάν.
Άρ. 4.
Νέαρχος Αμ [ - - - ΰ(υΐ)]
ϋς έργων άπαρχην.
Αντήνωρ επ[οίησεν
ό Εΰμχρου στ. [- - -]
ΤαΟτα άναγινώσκονται επί τετραγωνικού επιμή-
κους λίθου άποτελοΟντος οιονεί άβακα έπικράνου
δωρικής παραστάδος (άρ. 4, 4", 4β). Τα φύλλα
τοΟ κυματίου εϊνε κεχρωματισμένα έρυθρω και
πρασίνω χρώματι,καί ή περιφέρεια και ό κάλυξ αυ-
τών ύπόφαιος. Έπί της άνω δε επιφανείας τοΟ λίθου
ύπάρχει κοιλότης (ής τό σχήμα ίδε έν άρ. 45) προς
ύποδοχήν τοΟ άγάλματος.
Ό Άντήνωρ ούτος εϊνε ό ποιήσας τα άγάλματα
τών τυραννοκτόνων, ά ό Ξέρξης άπήγαγεν εις Άσίαν.
Ό πατήρ δ' αύτου Εύμαρος εϊνε πιθανώς Εύμαρος
δ Αθηναίος, δ γνωστός εκείνος τεχνίτης, όστις
πρώτος διέκρινεν έν τη ζωγραφική τήν παράστασιν
της γυναικάς άπο τής του ανδρός.
Τον γνωστόν πλέον τύπον ννς άντί ύός ίδε καί έν
€.Ι.Α. άρ.398.
Άρ. 5.
Θεό[δωρ]ος χγ [ - - - έποίησεν].
Όνήσιμος μ' άνέθηκεν άπαρχην
τάθηναίκ ό Σμικύθου υιός.
ΤαΟτα άναγινώσκονται έπί πλακός έπιστεφούσης
βάθρον άγάλματος, ού τήν άνω έπιφάνειαν, έ'νθα
ί'στατο τό άγαλμα, ίδε έν άρ. 58. Τά τοΟ κυματίου
φύλλα εϊνε τά μεν πρασίνω, τά δέ έρυθρω χρώματι
γεγραμμένα, καί ή περιφέρεια αυτών ύπόφαιος.
Εϊνε δέ καί τά γράμματα κεχρωματισμένα, τά
μεν τοΟ πρώτου στίχου έρυθρφ χρώματι, τά δέ τοΟ
δευτέρου πρασίνω, τά δέ του τρίτου πάλιν έρυθρω.
Ώς προς τήν γραφήν δέ παρατηρητέον κυρίως ό'τι
τό Σ έ'χει διάφορον τό σχήμα έν τω πρώτω καί έν
τοΓς έπομένοις στί/οις.
Ή άνάγνωσις Θεόδωρος εϊνε βεβαία" οιότι έν τω
λίθω διακρίνεται ίχνος τι του ρ. Εϊνε δέ καταφα-
νές ό'τι δ Θεόδωρος ούτος εϊνε δ τό άγαλμα ποιήσας
τεχνίτης, άφ' ού τό τοΟ άναθέτου όνομα μνημο-
νεύεται έν τω έπομένω στίχω. Βεοαιωθείσης δέ τής
γραφής Θεΰόωρος, δύναται τις εις πολλάς εικασίας
νά προβή. Τό πράγμα δηλ. άναπολεϊ" ήμϊν θεόδω-
ρον τον Σάμιον,τόν καί έν Σπάρτη,ώς γνωστόν,ερ-
γασθέντα, ώστε αποβλέπων τις καί εις τά σχήμα
τοΟ Σ Ι^τό έν τω πρώτω στίχω) δ'περ δύναται τις
νά ύποθέση ό'τι εϊνε ϊωνικόν (κατ* άντίθεσιν προς τό
άρχ_αιότερον άττικόν $) καί εις τό έν ταίς άνασκα-
φαΐς εύρεθέν άγαλμα, τό ύποδηλοΟν οόγί άττικήν
άλλά μάλλον νησιωτικήν τέχνην, ώς άνωτέρω
ελέχθη, άποβλέπων τις, λέγω,εϊς ταΟτα θάέπροσ-
πάθει ί'σως νά ταυτίση τον τής προκειμένης έπι-
γραφής θεόδωρον προς τον έν Σπάρτη έργασθέντα
ή προς άλλον τινά θεόδωρον τής αύτής έν Σάμω
οικογενείας. Άλλ' ή συζήτησις τοιούτου θέματος
και άνάπτυςις τοιούτων εικασιών ύπερβαίνει τά όρια
τής προκειμένης έκθέσεως, σκοπόν έχούσης νά κα-
ταστήση άπλώς τω άναγνώστη γνωστά τά σπου-
δαία άποτελέσματα τών άνασκαφών.
Άρ. 6.
Τεμάχιον πλακός έπιστεφούσης βάθρον άγάλ-
ματος (άρ. 6 καί 6α), δ δημοσιεύομεν ένταΟθα διά
τάν έν αύτώ διατηρούμενον χ^ρωματισμόν. Τά φύλλα
τοΰ κυματίου εϊνε έρυθρά καί κυανά- ή περιφέρεια
καί δ κάλυξ αύτών ύπόφαιος καί ή μεταξύ αυτών
βάσις καστανόχρους. Ή βάσις, έφ' ής δ μαίανδρος,
εϊνε έρυθρω χρώματι κεχρωσμένη' δ μαίανδρος δέ
εϊνε κιρρώ χρώματι γεγραμμένος" τό κέντρον δ'μως
τών τετραγώνων εϊνε πράσινον.
'Αθίίνησι, 1 Μαρτίου 1886.
Π. Καββαδίας
ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΤΗ ΑΚΡΟΠΟΑΕΙ
82
€δώσεις, σώζονται γράμματα δύο στίχων έν τω δευ-
τέρω των οποίων άναγνωστέον ίσως [άγα]2μ,α. Η
γραφή βαίνει έξ αριστερών προς δεςιάν.
Άρ. 4.
Νέαρχος Αμ [ - - - ΰ(υΐ)]
ϋς έργων άπαρχην.
Αντήνωρ επ[οίησεν
ό Εΰμχρου στ. [- - -]
ΤαΟτα άναγινώσκονται επί τετραγωνικού επιμή-
κους λίθου άποτελοΟντος οιονεί άβακα έπικράνου
δωρικής παραστάδος (άρ. 4, 4", 4β). Τα φύλλα
τοΟ κυματίου εϊνε κεχρωματισμένα έρυθρω και
πρασίνω χρώματι,καί ή περιφέρεια και ό κάλυξ αυ-
τών ύπόφαιος. Έπί της άνω δε επιφανείας τοΟ λίθου
ύπάρχει κοιλότης (ής τό σχήμα ίδε έν άρ. 45) προς
ύποδοχήν τοΟ άγάλματος.
Ό Άντήνωρ ούτος εϊνε ό ποιήσας τα άγάλματα
τών τυραννοκτόνων, ά ό Ξέρξης άπήγαγεν εις Άσίαν.
Ό πατήρ δ' αύτου Εύμαρος εϊνε πιθανώς Εύμαρος
δ Αθηναίος, δ γνωστός εκείνος τεχνίτης, όστις
πρώτος διέκρινεν έν τη ζωγραφική τήν παράστασιν
της γυναικάς άπο τής του ανδρός.
Τον γνωστόν πλέον τύπον ννς άντί ύός ίδε καί έν
€.Ι.Α. άρ.398.
Άρ. 5.
Θεό[δωρ]ος χγ [ - - - έποίησεν].
Όνήσιμος μ' άνέθηκεν άπαρχην
τάθηναίκ ό Σμικύθου υιός.
ΤαΟτα άναγινώσκονται έπί πλακός έπιστεφούσης
βάθρον άγάλματος, ού τήν άνω έπιφάνειαν, έ'νθα
ί'στατο τό άγαλμα, ίδε έν άρ. 58. Τά τοΟ κυματίου
φύλλα εϊνε τά μεν πρασίνω, τά δέ έρυθρω χρώματι
γεγραμμένα, καί ή περιφέρεια αυτών ύπόφαιος.
Εϊνε δέ καί τά γράμματα κεχρωματισμένα, τά
μεν τοΟ πρώτου στίχου έρυθρφ χρώματι, τά δέ τοΟ
δευτέρου πρασίνω, τά δέ του τρίτου πάλιν έρυθρω.
Ώς προς τήν γραφήν δέ παρατηρητέον κυρίως ό'τι
τό Σ έ'χει διάφορον τό σχήμα έν τω πρώτω καί έν
τοΓς έπομένοις στί/οις.
Ή άνάγνωσις Θεόδωρος εϊνε βεβαία" οιότι έν τω
λίθω διακρίνεται ίχνος τι του ρ. Εϊνε δέ καταφα-
νές ό'τι δ Θεόδωρος ούτος εϊνε δ τό άγαλμα ποιήσας
τεχνίτης, άφ' ού τό τοΟ άναθέτου όνομα μνημο-
νεύεται έν τω έπομένω στίχω. Βεοαιωθείσης δέ τής
γραφής Θεΰόωρος, δύναται τις εις πολλάς εικασίας
νά προβή. Τό πράγμα δηλ. άναπολεϊ" ήμϊν θεόδω-
ρον τον Σάμιον,τόν καί έν Σπάρτη,ώς γνωστόν,ερ-
γασθέντα, ώστε αποβλέπων τις καί εις τά σχήμα
τοΟ Σ Ι^τό έν τω πρώτω στίχω) δ'περ δύναται τις
νά ύποθέση ό'τι εϊνε ϊωνικόν (κατ* άντίθεσιν προς τό
άρχ_αιότερον άττικόν $) καί εις τό έν ταίς άνασκα-
φαΐς εύρεθέν άγαλμα, τό ύποδηλοΟν οόγί άττικήν
άλλά μάλλον νησιωτικήν τέχνην, ώς άνωτέρω
ελέχθη, άποβλέπων τις, λέγω,εϊς ταΟτα θάέπροσ-
πάθει ί'σως νά ταυτίση τον τής προκειμένης έπι-
γραφής θεόδωρον προς τον έν Σπάρτη έργασθέντα
ή προς άλλον τινά θεόδωρον τής αύτής έν Σάμω
οικογενείας. Άλλ' ή συζήτησις τοιούτου θέματος
και άνάπτυςις τοιούτων εικασιών ύπερβαίνει τά όρια
τής προκειμένης έκθέσεως, σκοπόν έχούσης νά κα-
ταστήση άπλώς τω άναγνώστη γνωστά τά σπου-
δαία άποτελέσματα τών άνασκαφών.
Άρ. 6.
Τεμάχιον πλακός έπιστεφούσης βάθρον άγάλ-
ματος (άρ. 6 καί 6α), δ δημοσιεύομεν ένταΟθα διά
τάν έν αύτώ διατηρούμενον χ^ρωματισμόν. Τά φύλλα
τοΰ κυματίου εϊνε έρυθρά καί κυανά- ή περιφέρεια
καί δ κάλυξ αύτών ύπόφαιος καί ή μεταξύ αυτών
βάσις καστανόχρους. Ή βάσις, έφ' ής δ μαίανδρος,
εϊνε έρυθρω χρώματι κεχρωσμένη' δ μαίανδρος δέ
εϊνε κιρρώ χρώματι γεγραμμένος" τό κέντρον δ'μως
τών τετραγώνων εϊνε πράσινον.
'Αθίίνησι, 1 Μαρτίου 1886.
Π. Καββαδίας