Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

131

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ

132

διακρινομένων — και θηλέων. Ίματισμόν έχει ή
μορφή,ώς και έν τω προηγουμένω τεμαχίω, τον έπί
των έρυθρομόρφων άγγείων τοΟ αύστηροΰ ρυθμοΟ έν
γένει είθισμένον'ήτοι το αυτό ευμέγεθες,αρχικώς δέ
τω πέπλω ταύτιζόμενον, και το στήθος λοξώς πε-
ριβάλλον έπίβλημα, του οποίου τό άπόπτνγμα(ί)
ενταύθα κατέρχεται αριστερά προς τό έδαφος μετ'
εξαιρετικώς μακρών πτερυγίων. Ή αύτή λοιπόν
στολή, ήν φέρουσιν ή Αθηνά τών αίγιναίων αετω-
μάτων, ή τοΟ ΟρρβΓΓΠίΐηιι (2) και δυο, εντελώς
σχεδόν όμοια, χαλκά αγαλμάτια, εύρεθέντα νεω-
στί έν τη Άκροπόλει (3),και τέλος αί πλεΐσται τών
μορφών τών ύπο το όνομα της 'ΕΑπίάος φερομέ-
νων της ανεπτυγμένης αρχαϊκής πλαστικής, τών
οποίων κάλλιστα και πολλά δείγματα έν Δήλω και
έν τη Άκροπόλει, ιδίως διά τών έπ' έσχάτων γε-
νομένων ανασκαφών, εις φώς προήχθησαν. Τοίς
πολυχρώμοις τούτοις άγάλμασι κοινόν έχει ή ημε-
τέρα αγγειογραφία τον πλατύν μαίανδρον, όστις
στολίζει έμπρός κατά το μέσον τό κατώτερον χι-
τωνοειδές μέρος ταύτης της έσθήτος. Είναι δέ δια-
γεγραμμένος δΓ αραιού κιτρινωπού" γανώματος,
ώς και αί δύο άκραι πτυχαί παρά την άριστεράν
κνήμη ν.

Έν τέλει ας μνημονεύσω άξιοπαρατήρητον πα-
ράστασιν Αθηνάς, ήτις έδημοσιεύθη -μέν πρό τίνος
χρόνου έν τή Έφημερίδι ταύτη (4;, άλλά δεν ήρ-
μηνεύθη ώς τοιαύτη. Έπί μικρού τίνος τεμαχίου
άγγείου έρυθρομόρφου έκ της Ακροπόλεως ορθώς
άνεγνώρισεν ό έκδοτης τήν Κασσάνδραν γυμνήν και
φεύγουσαν τον Αίαντα, τό ύπ' αύτοϋ δ'μως ώς θώ-
ραξ του Αίαντος έκληφθέν προφανώς ούδέν άλλο
είναι ή τό κάτω μέρος Παλλαδίου, οδ αντέχεται ή
Κασσάνδρα τψ άριστερώ βραχίονι, σχεδόν απαράλ-
λακτα ώς έπί τοΟ άγγείου του νΐνβηζίο(5). Έκεΐ τό

(1) Τήν όνομασίαν ταύτην χαθιέρωσεν ό ΒόΊιΙαιι, ^υίιΒ8ι^οηβ» (1β
Γβ νβδΙί&Π& ΟΐΈβΟΟΓυΠΙ, "\νβϊΠ181· 1884 σ. 18 κ. ί. Ήγνοίμη τοϋ
τε ΒδΊιΙαίΙ (σ. 45 ζ. §.) χαΐ έμοϋ (ΒβίΙΐ'<!ί£6 κτλ. σ. 80 σημ. 34, σ.
140) οτι τό έπιδεδιπλωμένον με'ρος τοϋ ενδύματος τούτου είναι αυτο-
τελές έπίβλημα, έν με'ρει μο'νον είναι όρΟτ[, ώς νυν διδάσκει ημάς ή ζω-
γράιρησις τών νεαρών έν τη Άκροπόλει ευρημάτων. Έν τω δευτε'ρω
δέ τεύχει της εμης πραγματείας Οά έπανορΟώσα) διεξοδικώς έν οίκείω
τόπω τήν πλάνην ημών ταύτην. ΌρΟήν περιγραφήν π. ■/· εδωκεν ό
ΡιπίΛν,'ιη^Ιει· παρά ΚοδοΙιβΓ, Ι,βχίΙίοη ϋοτ Μ^ΐΐιοΐο^ίο σ. 693.

(2) ΡΊ-ϊβϋοιϊοΙίϋ-ΛνυΙΙβΓί; ΟίρδαΙ)£ϋ5δβ άρ. 108.

(3) "Ιδε Κ. 'Ρωμαίδου, Τα Μουσεία τών Αθηνών.

(4) 'Αρ/. Έφημ. 1885 πίν. 5, 3 σελ. 123.

(5) Μϋΐΐοΐ'-Λνίοδβίβΐ', Όοηΐίπι. άβΓ αΐΐ. ΚιιηδΙ I πίν. 43 άρ.

Παλλάδιον βαίνει έφ άπλης βάσεως, ένταυθαδέ επί
βάσεως διβάθμου, ήτις προφαίνεται οπίσω παρά τήν
άριστεράν κνήμην της Κασσάνδρας και εικονίζεται,
μάλλον προς άριστερά τοις σκέλεσι διαβεβηκός' τό
δέ σφυρόν του ετέρου τών ποδών είναι έμφανές
άνωθεν του άριστερου γόνατος της ίκέτιδος. Δεξιά
του Παλλαδίου σώζεται μέρος μορφής ένδεδυμένης
και προς άριστερά καθήμενης, τοιαύτη δέ ωσαύ-
τως και έπί τοΟ της Νεαπόλεως άγγείου εύρίσκε-
ται πλησίον του, Παλλαδίου.

Αξία σπουδής είναι ή στολή τοΟ ειδώλου.Απα-
ράλλακτα ώς το μαρμάρινον άγαλμα, το έπικλη-
θέν ξόανον (1), ό'περ εύρεθέν εϊς τερ,άχια κατά τάς
τελευταίας άνασκαφάς της Ακροπόλεως άπηρτίσθη
έσχ_άτως σχεδόν έντελώς τέλειον, φορεί" το είδωλον
τοΰτο πλήν τοΟ πολυπτύχου χιτώνος, ού μόνον τό
κατώτατον άκρον ύποφαίνεται, και ένδυμα άπτυ-
χον όλως είκονιζόμενον και φέρον μέλανα είκονικόν
κόσμον έν δυσί παραλλήλοις και ύπό κοσμημάτων
χωριζομέναις ζώναις, έξ ών ή μέν ανωτέρα περιέ-
χει τρεις γυμνούς άνδρας σταδιοδρομοΟντας, ή δέ
κατωτέρα επίσης τρεις μορφάς τρεχούσας, άλλ'έν-
δεδυμένας, αίτινες πιθανόν νά είκόνιζον άρχαϊκόν
τινα χορόν. Τή δευτέρα ταύτη παραστάσει ετέρα
όμοια ευρίσκεται και επί του ένδύματος Αθηνάς
είκονιζομένης έπί παναθηναϊκού1 άμφορέως (2).
Δρόμον και άρματοδρομίαν βλέπομεν προς τούτοις
έπί τοΟ έξαισίου περιβλήματος τηςΔήμητρος έν αγ-
γειογραφία τοΟ Ιέρωνος ύποσημαινομένας (3), έπί
δέ του χιτώνος μαρμάρινου άγάλματος ευρεθέντος
έν Άκροπόλει εις τάς άνασκαφάς του έτους 1882
έπίσης άρματοδρομίαν (4). Έπί τών μορφών εκεί-
νων της Αθηνάς άνάρμοστον δεν είναι νά έκλάβη
τις ό'τι εις τάς άγωνιστικάς παραστάσεις άφορμήν
παρέσχεν 6 παναθηναϊκός πέπλος. Και ναι μέν ώς
εικονικός κόσμος του πέπλου άναφέρεται μόνον ή
Γιγαντομαχία, ή δέ παράδοσις δτι ώσαύτως ένυ-

202. ΒαιιπιβϊδΙβΓ, ϋεηΐιηι. (Ιβδ Ιίΐαδδ. ΑΙΙοιΊΐιαπίδ I π. 14 σ.742.

(1) Πρβ. Λν&1ΐ6Γ Μίΐΐβτ, Αιηβποαη .Ιοιιΐ'ηαΐ οΓ Αΐ'οΙιαβοΙο^Υ
1886 σ. 63 άρ. 10 «Μαι1>1β οορ^ οία ξόανον».

(2) Μυη. ίΙβΙΓ ΙηδΙ. Χ π. 48 Ο. Έν τη εϊκο'νι ταύτη αντί χορευ-
τριών παρεδε'χΟην μαχητάς έν ΒβϊΙΐ'ίί^Θ κτλ. σ. 138 σημ. 18 έναντίον
της όρΟης γνώμης τοϋ Όβ ΛνϊΙίβ έν Αηπαΐϊ 1877 σ.328 και υΐ'ΐίοΐΐδ,

ΒείΙΐ'. ζαι· Κυπδΐί,'βδοΐι. σ. 50.

(3) Τι-ίηΐίδοΐιαίεα αηιΐ ΟβΓϋδδβ πίν.11-12. \νίειΐ6Γ
νοΓίβ^βηΙϋΙΙβΓ 8βΓ. Α πίν. 5.

(4) Ή ζωγραφιά παρετηρήΟη Οπό τοϋ κ. ΟΠΙΪόΐ'ΟΙΙ (ί'δε Μυλω-
ναν έν Έφημ. 'Αρχ. 1883 σ. 44 άρ. 26).