Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

135

ΕΙΙΙΓΡΑΦΛΙ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

136

λεως εις άπόστασιν 46 - 48 μέτρων προς δυσμάς
από τοΟ μέρους εκείνου, ένθα ευρέθησαν κατά Ία-
νουάριον μήνα ένεστώτος έτους τά πολλά αγάλ-
ματα (ίδε τήν εν τή Έφημερίδι ταύτη εκθεσιν μου,
1886 σελ. 74 κ. έ.).Άλλ' έν τοις άγάλμασι τού-
τοις ύπάρχουσι δυο διαφέροντα των λοιπών τήν
μορφήν και έργασίαν, διαφέροντα δηλ. του τύπου
εκείνου, ον παριστά τό συν τη ανωτέρω εκθέσει μου
δημοσιευθέν άγαλμα (Πίνας 5). Τό έτερον μάλιστα
αύτών (προτομή γυναικείου αγάλματος) εινε αναμ-
φισβητήτως ξένης, ούχί αττικής, πιθανώς νησιω-
τικής τέχνης. Τοΰτο άρα τό άγαλμα δύναται νά
είνε το ύπό του Άρ-/έρμου ποιηθέν.

Άλλ'ή εικασία αύτη μικράν εχει σπουδαιότητα
έν σχέσει προς το γεγονός ό'τι ο Άρχερμος είργά-
ζετο έν Αθήναις, ή ό'τι τούλάχιστον εργα αύτου,
ποιηθέντα έν Χίω, έστάλησαν εκείθεν εις Αθήνας
και εξετέθησαν έν τή Άκροπόλει. Ή εΐδησις αύτη
εινε σπουδαιότατη δια τήν ίστορίαν της αναπτύξεως
της τέχνης, διότι έξ αύτής φαίνεται ότι έν παλαι-
τάτοις σνετικώς χρόνοις υπήρχε τεχνική έπικοινω-
νία μεταξύ των νήσων και της Στέρεας Έ7^λάδος,
και ό'τι ή Μαρμαροπλαστική, ή το πρώτον έν Χίω
αναπτυχθείσα, μετηνέχθη άμέΰως οι έργων τοΟ
Άρ/έρμου εις Αθήνας. Δυνάμεθα μ.άλιστα μεθ'
ικανής πιθανότητος νά ίσχυρισθώμεν δτι ή δ'λη άνα-
πτυξις της Μαρμαροπλαστικής έν Αθήναις, ενθα
ή ζοανοττοϋία κυρίως ήσκείτο, προήλθεν έξ επι-
δράσεως της τέχνης τοΟ Άρχέρμου και της οικο-
γενείας αυτού, ώς δεικνύει και ή έν Δήλω εύρεσις
άγαλμάτων τοιούτον ζγόντων τύπον , οΐον έ'χουσι
τά πολλά έν τή Άκροπόλει εύρεθέντα (?οε τήν άνω-
τέρω εκθεσιν μου σελ. 96), έν νήσω δηλ. πλησίον

της Χίου κειμένη, έν η ύπήρχον μάλιστα και εργα
τών γ ίων τεχνιτών.

σίον του τόπου, έν ω εύρέθη ή προκειμένη
επιγραφή, εύρέθη πρό τίνων ή μερών και άρχαϊκω-
τατη τήν τέχνη ν χ αλκή κεφαλή πωγωνοφόρου άν-
ός, μεγέθους μείζονος σχεδόν του φυσικού. Τά
εύρήματα δε ταΟτα έπιχέουσιν ίκανόν φώς επί έτέ-
ρας επιγραφές,ευρεθείσης κατά τάς άρχάς ισταμέ-
νου έ'τους (ΐδ. εκθεσιν μου έν τή Έφημερίδι ταύτη
1886 σελ. 81 άρ. 5). Εν τή επιγραφή ταύτη άνα-
γινώσκεται τό όνομα Θεόδωρος ώς όνομα τεχνίτου.
Τήν είκασίαν δέ, ήν τότε ύπεδήλωσα, ό'τι ό Θεόδω-
ρος ούτος δυνατόν ίσως νά ταύτισθή προς θεόδω-
ρον τον Σάμιον,δυνάμεθα νυν μετά μείζονος βεοαι-
ότητος νά επαναλάβω μεν. Άφ' ού έν τή Άκροπό-
λει ύπήρχον εργα Αρχέρμου τοΟ Χίου, πολύ πιθα-
νόν νά ύπήρχον και εργα Θεοδώρου του Σαμίου,
ό'στις άλλως διέτριψεν έν τή ηπειρωτική Ελλάδι,
διότι ωκοδόμησεν ώς άρχιτέκτων τήν έν Σπάρτη
Σκιάδα" έπειδή δέ ό Θεόδωρος ήτο ναλκοπλάστης,
τά ύπ αύτοΟ ποιηθέν άγαλμα θά ήτο ούχί μαρμά-
ρινον άλλά χαλκοΰν' δεν είνε άρα άπίθανον ή εύ-
ρεθεΐσα κεφαλή νά άνήκη εις αύτό τά ύπά του Θεο-
δώρου ποιηθέν άγαλμα. Άλλά περί του σπουδαιό-
τατου ζητήματος έπέχομεν νά άποφανθώμεν ορι-
στικώς, περιμένοντες τά τών ανασκαφών αποτελέ-
σματα, άτινα είνε δυνατόν νά καταστήσωσι τήν
λύσιν αύτοΟ εύκολωτέραν.

Ώς πράς δέ τήν ορθήν γραφήν της λέξεως Άρ·
χερμο^ περιττάν κρίνω νά προσθέσω τι, βεβαιω-
θείσης αύτής και διά της έκ Δήλου έπιγραφής.

Άθ^νησι τϊ) 17ϊ] Ιουλίου 1886.

Π. Καββαδίας

Πλη

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

.

Π

Ρ

Ω

Τ

Η

Ν











Δ

Ε

Λ

Φ

Ο

Υ



Α

Υ

Τ

ο

Υ

I

Ν

Α

Ρ

Α

Τ

0

Ν

Ε







Α

Λ

Λ

I

£

Τ

ο

Τ

I

Μ

ο

Ν

Μ

Α

Τ

I



Α

I

Γ

Ν

Ω





10 Α

Τ

I

Μ

Ο

Υ

π

Α

I

Δ

Α

£

Α

I

Τ

Η



Β

Ο

Υ

Λ

Η



Ε

Α

Υ

Τ

Ω

Ν

Ε

Κ

Α

£

Τ

Ο

Ν

5 Δ

Ο

Κ

Ε

I

Τ

Η

I

Β

Ο

Υ

Λ

I

Ε

Ν

Α

I

Δ

Ε

Α

Υ

Τ

ο

I

Μ

π

ο

Λ

I

Ν

Τ

Ω

Ν

Τ

Ε

Ν

Α

Ν

Τ

I

Ν

Ο



Δ

0

Κ

Ω



Ν

Ε

Δ

Ρ

Ο

Ν

Α

Υ

Τ

Ω

Ν

Α

Ε

I

Ν

Α

I

Π

Α

Ρ

Α

—

Ο

Υ