143

διορθώσεις

144

σνμπληρωθήναι' ^ρησάμενος τώ έλαίω άπηλ-
Λάγην της κεφαλαλγίας. Άναγαργαρίζεσθαι ψυ-
χρώ προς την σταφυλήν (και γαρ περί τούτον
παρεκαλεσα τον θεόν), το αύτό και προς πα-
ρίσθμια.

Ερμηνεύονται δέ ταΟτα ώς έξης : Άφ' ου είπεν
8τι φλός άναοραμοΟσα έπέκαυσε τήν χεΐρά του,
ώστε και φλύκταιναι νά έξανθήσωσιν, εξακολουθεί
τον λόγον ώς έςης : Μετ ολίγον δε ή χειρ έγει-
νεν υγιής, αφ ου παρέμεινα περισσότεροι χρό-
υου. { Έπειτα) μοί είπε να χρισθώ μέ (η να με-
ταχειρισθώ) άνηθον μετ' ελαίου κατά της κεφα-
λαλγίας" άλΧ εγώ δεν εΐχον κεφαλαλγίαν' συ-
νέβη λοιπόν νά πληρωθη (αίματος) ή κεφαλή
μου, επειδή έφιλολόγησα (άνέγνωσα δηλ. ή έμε.
λέτησαι' (τότε) μεταχειρισθείς (ή χρισθείς με)
το έ'λαιον (τό μετ' άνήΟου, όπερ Ό θεός μοί είπε
νά μεταχειρισθώ πρός τήν κεφαλαλγίαν) άπηλλά-
γην της κεφαλαλγίας. Τά λοιπά εΤνε σαφη. Έκ
της ανωτέρω ερμηνείας είνε και τοΟτο φανεράν ό'τι
τό χρήσασθαι του λίθου όρθότερον μοί φαίνεται νά
εκλάβω μεν γεγραμμένον αντί τοΟ χρείσασθαι [-
χρίσασθαι) κατά όρθογραφικάν σφάλμα σύνηθες και
έν αύταΐς ταύταις ταΐς ίαματικαΐς έπιγραφαΐς, έν
αΐς εύρίσκεται χηρός, χήρας, άφήλετο, περιήπε,
αντί τοΟ χειρός, χείρας, άφείλετο, περιεΐπε, ή
νά παραοε'/Οώμεν τήν μετ' αιτιατικής σύνταξιν
τοΟ χρήσασθαι, έν φ κατωτέρω στ. 29 κείται τά
«χρησάμενος τω έλαίω», αν και δυνατόν και έν-
ταΰΟα νά έκλάβωμεν τό χρησάμενος = '/ρεισάμε-
νος. Άλλά και ούτως μένει ή σπανία σύνταξις χρί-
ομαι άνηθον αντί τοΟ χρίομαι άνήθω, όπερ είνε
τό συνηθέστατον.

Και ταύτα μέν περί των κατά μέρος. Γενικώ-
τερον δε περί τοΟ ύφους της επιγραφής παρατη-
ρουμεν ότι το κομματικον και άσύνδετον της λέ-
ςεως εινε μέν το έν πάσαις ταύταις ταΐς ίαματι-
καϊς έπιγραφαίς έπικρατοΟν, εινε. δέ και τό σύνη-

θες λεκτικόν τών ιατρικών περιγραφών και παραγ-
γελμάτων τών αρχαίων ιατρών συγγραφέων. (1)

Επειδή δέ ένταϋθα περί διορθώσεως μιας τών
ιαματικών έπιγραφών τών εξ Επιδαύρου ό λόγος,
εις ταύτας δέ αναφέρεται χωρίον τι τοΟ Παυσα-
νίου, ό'περ δις έν τή Έφημερίδι ταύτη παρατεθέν
έ'μεινεν άδιόρθωτον, δεν είνε ίσως περιττόν νά διορ-
Οώσωμεν και αύτό.

Έν τή ύπ' άρ. 59 έπιγραφή στ. 120 αναγράφε-
ται Αλκέτας Άλικος, και έν τή ύπ' άρ. 80 στχ_
19 παις Αριστοκράτης Άλικος και στ. 69 θέρ-
σανδρος Αλικος. Εις ταύτας λοιπόν τάς άναγρα-
φάς αναφέρεται τό χωρίον τοΟ Παυσανίου Β', 36,
1 «ή δέ Αλίκη τά μέν έφ' ημών έστιν έρημος,
ώκεΐτο δέ και αύτη ποτέ, και Άλικος λόγος έν
στήλαις έστί ταϊς Έπιδαυρίων, αί'του Ασκληπιού
τά ίάματα έγγεγραμμέναέ'χουσιν'άλλο δέ σύγγραμ-
μα ούδέν οίδα άξιόχρεων, ένθα ή πόλεως Αλίκης
ή ανδρών έστίν Άλικών μνήμη.» Και κατ' αρχάς
μέν δηλ. περί τό εαρ του 1884, ό'τε εις μόνος
Άλικος ήτο γνωστός εις έμέ, ό Άλκέτας, διώρ-
θωσα τό χωρίον Άλικου λόγος. Νυν δέ γνωστών
γενομένων και τών άλλων έξ Αλίκης ασθενών, νο-
μίζω ότι |ς άπαντος παρά Παυσανία πρέπει νά
γραφή Άλικών λόγος, ό έ. λόγος περι Άλικών
(ανδρών). Τά δ' έν σελ. 27 τοΟ 1885 της παρού-
σης Εφημερίδος λεγόμενα πρός ύποστήριζιν της
παραδεδομένης του ανωτέρω χωρίου γραφής δεν
μοί φαίνονται ορθά.

10 Δεκεμβρίου 1885.

I. Πανταζιδης

( 1) "Οθεν και τό υπό τοϋ' κ. γι. Καββαδία εν τω Α'ιώνι της 2 Απρι-
λίου 1884, άρ. 5438 λεγόμενον περί της άριστης διορθώσεως τοϋ α.
εις τήν στίξιν τοϋ στιν. 32 δέν είνε ορθόν, οϋ μόνον διότι τό άσύνδε-
τον επικρατεί έν ταύτη τη επιγραφή καΟ' α παρετηρήσαμεν, άλλά κα'ί
διο'τι άνευ της στίξεως τοϋ διορΟωτοΰ ή σύνταξις Οά ήτο σόλοικος. "Αν
τό « χάριν εϊδώς » ή'Οελεν ό συντάξας τήν ε'πιγραφήν νά συνάψη πρό;
τά προηγούμενα κατά τήν γνώμην τοϋ κ. Καββαδία, ώφειλε νά γράψη
γαριτ είδότα. Άρα ή μόνη ορθή στίξις είνε ή τοϋ διορθωτοϋ α