DOI Artikel:
Tsuntas, Chrēstos: Ereunai en tē Lakōnikē kai o taphos tou Bapheiou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14590#0076
131
της εποχής ταύτης, διότι εδρον βάσεις πιθανώ-
τατα κυπέλλων ομοίων τοις έκ Μυκηνών γνωστοίς
(πρβ. δοΐιΐϊβιιιαηη Μ^οβηθδ είκ. 83). Εδρον εν-
ταύθα και δύο άκόνας ή χειρομύλους, ώς κοινώς
λέγονται1, μικρά δ'μως άποπειρατήριος σκαφή, ήν
έν τή θέσει ταύτη επεχείρησα, εις ουδέν ήγαγεν
αποτέλεσμα, διότι πανταχού εδρον το στερεόν έδα-
φος εις μικρόν βάθος, χωρίς ν' απαντήσω τοίχους
ή παρόμοιόν τι.
β'.) Έν τή περιοχγ) της μή άκριβώς έ'τι γνω-
στής θέσεως των Αμυκλών άνεκάλυψα δύο τάφους
έσκαυ.αένους έν τω βρά/ω, ώς είναι οί του Σπάτα,
του Ναυπλίου και οί πλείστοι των Μυκηνών, κεί-
μενους προς νότον της Γοδένας και ανατολάς του
Μα/ αούτμπεϋ2. "Ενεκα λόγων άνεξαρτήτων της
θελήσεως μου δεν ήδυνήθην ν ανασκάψω αυτούς,
ενήργησα όμως δοκιμάς έπι των πλησίον υψωμά-
των έλπίζων, δτι θ άνεύρω συνεχές νεκροταφεϊον
ή συστάδας τάφων, άλλ' ήπατήθην. Επι του λό-
φου της Αγίας Κυριακής δεν έσκαψα εγώ, εδρον
δ'μως αυτόθι μίαν άκόνην (/ειρόμυλον) ώς τάς έκ
θεραπνών, είοον δε και έν τώ αουσείω της Σπάρ-
της τεμά/ιον πηλίνου ειδωλίου, προφανώς ομοίου
τοις μυκηναίοις, αύτόθεν προερχόμενον.
γ'.) Ό ολίγα λεπτά της ώρας προς Ν. του τά-
φου τοΟ Βαφείου λόφος, ό σήμερον Παληόπυργος
καλούμενος, ει/εν ήδη προσελκύσει την προσο/ήν
τών περιηγητών" ό ΥίδοΙιβΓ (Επηηβπιη^βη αιΐδ
Οπβοΐΐθΐιίαηίΐ σ. 384) μάλιστα ένόμιζεν, δ'τι πιθα-
νόν και αυτός νά περιέχη τάφον προ'ιστορικόν' δ'τι
τοΟτο ήτο αδύνατον, άνεγνώριζεν αμέσως πας ολί-
γον έμπειρος περι τά τοιαύτα, διότι ή κορυφή του
λόφου είναι βραχώδης,έφαίνετο δ'μως άξιον νά έρευ-
νηθή και αυτός, διότι ήδη Ό Εβακβ (ΤγευθΙβ ίη Ιΐιβ
ΜοΓβίΐ III σ. 4) ένταυθά που θέτει τήν άρχαίαν
Φάριν. Εσκαψα λοιπόν επί τε της κορυφής και
τών πλευρών του λόφου τούτου και εδρον τεμά/ιά
τινα άγγείων του μυκηναίου τρόπου,εν μικρόν μα-
χαιρίδιον έκ λίθου οψιανου και τρεις άκόνας (χειρο-
μύλους), άλλ' δ'πως έν θεράπναις και ενταύθα ού-
δενα τοΐχον της μυκηναίας εποχής απήντησα.
1 Εννοώ τους ελλειψοειδείς τό σχήμα λίθους, οί'τινες εΐναι τόσον
συχνοί έν ταΐς προϊστορικαΐς θε'σεσι και περί ών κατωτέρω έν τ?( ερ-
μηνεία του έν πίν. 7, 20 αγγείου γίνεται ^ακρότερος λόγος.
2 Έμνημόνευσα ή'δη αύτοΰς έν Άρχαιολ. Έφημ. 1888 σ. 199.
132
ο .) Τετάρτη θέσις, έν ή σώζονται λείψανα προϊ-
στορικών χρόνων, είναι ή καλουμένη Άρκίνα ή
Αρκίναι κειμένη έν τω Ταϋγέτω εξ ώρας περίπου
νοτιοδυτικώς της Σπάρτης, μεταξύ του /ωρίου
Αρνας και της μονής της Γόλας και προς δυσμάς
του χωρίου τών Γουράνων' τό μέρος είναι βουνώ-
δες, περιβάλλεται δέ πανταχόθεν υπό ύψηλοτέρων
κορυφών και μόνον προς άνατολάς υπάρχει διέξο-
δος τών ένταΟθα άναβρυόντων ύδάτων, τά δποΓα
σχηματίζοντα το Γουρανίτυκο ποτάμυ έκρέουσι δια
μακράς και στενής φάραγγος προς τήν κοιλάδα
του Ευρώτα, έν ή ένούμενα μετά της άπό του Ξε-
ροκαμπίου κατερχομένης Ρασίνας (άο/αίου τινός
Έρασίνου πιθανώτατα) χύνονται εις τον Εύρώταν.
Άπό τών Γουράνων απέχει ή Άρκίνα πλέον της
ώρας, ί'σον δέ περίπου και άπό της Άρνας και της
Γόλας.Ένταΰθα σώζεται τάφος θοίωτός ώς δ του
Βαφείου και οί λοιποί του αύτοΟ είδους, ε/ων δρό-
μον μήκ. 2,6ο μ. μόνον, στόμιον βάθους 2,80,
πλ. 0,78 περίπου και ύψους 1,16 έως 1,30, διότι
αί τό ύπέρθυρον άποτελουσαι τρεις πλάκες δεν κείν-
ται έπι της αυτής δριζοντίας επιφανείας" της θό-
λου ή διάμ. είναι 4,70, σώζεται δέ εις υψος 3,75
περίπου. Τό στόμιον ευρέθη πεφραγμένον διά τοί-
χου , ή δέ θόλος είναι ωκοδομημένη κατά τον
συνήθη τρόπον, δηλαδή οί έπικείμενοι λίθοι προέ-
χουσι πάντοτε τών υποκειμένων προς τά εσω' κάτω
δ'μως μέχρις ύ'ψους 0,5ο μ. έως 0,60 μ. τό κτί-
σμα είναι κυλινδρικόν, άπό του ύψους δέ τούτου
οί κύκλοι άρχονται γινόμενοι βαθμηδόν μικρότε-
ροι. Πάντες οί λίθοι, πλην τών. πλακών του υπερ-
θύρου, είναι μικροί (0,30 μ. μακροί και δλιγώ-
τερον) και έντελώς άκατέργαστοι' φαίνεται δέ δτι
οί κτίσται του τάφου εις τήν στερεότητα μάλλον
ή τό εύπρόσωπον αποβλέποντες οέν έφρόντισαν νά
καταστήσωσι τήν οψιν τοΟ τοίχου δμαλήν και
πλήρη, άλλ' έπέθετον τους λίθους ούτως, ώστε τδ
μείζον μήκος αυτών νά ήναι κάθετον έπι της πε-
ριφερείας της θόλου" έπειδή δέ οί λίθοι, ώς είπο-
μεν, είναι έντελώς άκατέργαστοι, φυσικόν είναι
δτι πάντα/ου οί άρμοι χαίνουσι" και τά χάσματα
ταΰτα δεν έπλήρωσαν δι'άλλων μικρότερων λί-
θων, ώστε ή οψις της θόλου είναι δλως άγροΐκος
και άφιλόκαλος. Και του υπερθύρου αί πλάκες, ών
ή μία ε/ει μήκος 1,45 μ., είναι ακατέργαστοι.
ΕΡΕΥΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΤ ΒΑΦΕΙΟΥ
της εποχής ταύτης, διότι εδρον βάσεις πιθανώ-
τατα κυπέλλων ομοίων τοις έκ Μυκηνών γνωστοίς
(πρβ. δοΐιΐϊβιιιαηη Μ^οβηθδ είκ. 83). Εδρον εν-
ταύθα και δύο άκόνας ή χειρομύλους, ώς κοινώς
λέγονται1, μικρά δ'μως άποπειρατήριος σκαφή, ήν
έν τή θέσει ταύτη επεχείρησα, εις ουδέν ήγαγεν
αποτέλεσμα, διότι πανταχού εδρον το στερεόν έδα-
φος εις μικρόν βάθος, χωρίς ν' απαντήσω τοίχους
ή παρόμοιόν τι.
β'.) Έν τή περιοχγ) της μή άκριβώς έ'τι γνω-
στής θέσεως των Αμυκλών άνεκάλυψα δύο τάφους
έσκαυ.αένους έν τω βρά/ω, ώς είναι οί του Σπάτα,
του Ναυπλίου και οί πλείστοι των Μυκηνών, κεί-
μενους προς νότον της Γοδένας και ανατολάς του
Μα/ αούτμπεϋ2. "Ενεκα λόγων άνεξαρτήτων της
θελήσεως μου δεν ήδυνήθην ν ανασκάψω αυτούς,
ενήργησα όμως δοκιμάς έπι των πλησίον υψωμά-
των έλπίζων, δτι θ άνεύρω συνεχές νεκροταφεϊον
ή συστάδας τάφων, άλλ' ήπατήθην. Επι του λό-
φου της Αγίας Κυριακής δεν έσκαψα εγώ, εδρον
δ'μως αυτόθι μίαν άκόνην (/ειρόμυλον) ώς τάς έκ
θεραπνών, είοον δε και έν τώ αουσείω της Σπάρ-
της τεμά/ιον πηλίνου ειδωλίου, προφανώς ομοίου
τοις μυκηναίοις, αύτόθεν προερχόμενον.
γ'.) Ό ολίγα λεπτά της ώρας προς Ν. του τά-
φου τοΟ Βαφείου λόφος, ό σήμερον Παληόπυργος
καλούμενος, ει/εν ήδη προσελκύσει την προσο/ήν
τών περιηγητών" ό ΥίδοΙιβΓ (Επηηβπιη^βη αιΐδ
Οπβοΐΐθΐιίαηίΐ σ. 384) μάλιστα ένόμιζεν, δ'τι πιθα-
νόν και αυτός νά περιέχη τάφον προ'ιστορικόν' δ'τι
τοΟτο ήτο αδύνατον, άνεγνώριζεν αμέσως πας ολί-
γον έμπειρος περι τά τοιαύτα, διότι ή κορυφή του
λόφου είναι βραχώδης,έφαίνετο δ'μως άξιον νά έρευ-
νηθή και αυτός, διότι ήδη Ό Εβακβ (ΤγευθΙβ ίη Ιΐιβ
ΜοΓβίΐ III σ. 4) ένταυθά που θέτει τήν άρχαίαν
Φάριν. Εσκαψα λοιπόν επί τε της κορυφής και
τών πλευρών του λόφου τούτου και εδρον τεμά/ιά
τινα άγγείων του μυκηναίου τρόπου,εν μικρόν μα-
χαιρίδιον έκ λίθου οψιανου και τρεις άκόνας (χειρο-
μύλους), άλλ' δ'πως έν θεράπναις και ενταύθα ού-
δενα τοΐχον της μυκηναίας εποχής απήντησα.
1 Εννοώ τους ελλειψοειδείς τό σχήμα λίθους, οί'τινες εΐναι τόσον
συχνοί έν ταΐς προϊστορικαΐς θε'σεσι και περί ών κατωτέρω έν τ?( ερ-
μηνεία του έν πίν. 7, 20 αγγείου γίνεται ^ακρότερος λόγος.
2 Έμνημόνευσα ή'δη αύτοΰς έν Άρχαιολ. Έφημ. 1888 σ. 199.
132
ο .) Τετάρτη θέσις, έν ή σώζονται λείψανα προϊ-
στορικών χρόνων, είναι ή καλουμένη Άρκίνα ή
Αρκίναι κειμένη έν τω Ταϋγέτω εξ ώρας περίπου
νοτιοδυτικώς της Σπάρτης, μεταξύ του /ωρίου
Αρνας και της μονής της Γόλας και προς δυσμάς
του χωρίου τών Γουράνων' τό μέρος είναι βουνώ-
δες, περιβάλλεται δέ πανταχόθεν υπό ύψηλοτέρων
κορυφών και μόνον προς άνατολάς υπάρχει διέξο-
δος τών ένταΟθα άναβρυόντων ύδάτων, τά δποΓα
σχηματίζοντα το Γουρανίτυκο ποτάμυ έκρέουσι δια
μακράς και στενής φάραγγος προς τήν κοιλάδα
του Ευρώτα, έν ή ένούμενα μετά της άπό του Ξε-
ροκαμπίου κατερχομένης Ρασίνας (άο/αίου τινός
Έρασίνου πιθανώτατα) χύνονται εις τον Εύρώταν.
Άπό τών Γουράνων απέχει ή Άρκίνα πλέον της
ώρας, ί'σον δέ περίπου και άπό της Άρνας και της
Γόλας.Ένταΰθα σώζεται τάφος θοίωτός ώς δ του
Βαφείου και οί λοιποί του αύτοΟ είδους, ε/ων δρό-
μον μήκ. 2,6ο μ. μόνον, στόμιον βάθους 2,80,
πλ. 0,78 περίπου και ύψους 1,16 έως 1,30, διότι
αί τό ύπέρθυρον άποτελουσαι τρεις πλάκες δεν κείν-
ται έπι της αυτής δριζοντίας επιφανείας" της θό-
λου ή διάμ. είναι 4,70, σώζεται δέ εις υψος 3,75
περίπου. Τό στόμιον ευρέθη πεφραγμένον διά τοί-
χου , ή δέ θόλος είναι ωκοδομημένη κατά τον
συνήθη τρόπον, δηλαδή οί έπικείμενοι λίθοι προέ-
χουσι πάντοτε τών υποκειμένων προς τά εσω' κάτω
δ'μως μέχρις ύ'ψους 0,5ο μ. έως 0,60 μ. τό κτί-
σμα είναι κυλινδρικόν, άπό του ύψους δέ τούτου
οί κύκλοι άρχονται γινόμενοι βαθμηδόν μικρότε-
ροι. Πάντες οί λίθοι, πλην τών. πλακών του υπερ-
θύρου, είναι μικροί (0,30 μ. μακροί και δλιγώ-
τερον) και έντελώς άκατέργαστοι' φαίνεται δέ δτι
οί κτίσται του τάφου εις τήν στερεότητα μάλλον
ή τό εύπρόσωπον αποβλέποντες οέν έφρόντισαν νά
καταστήσωσι τήν οψιν τοΟ τοίχου δμαλήν και
πλήρη, άλλ' έπέθετον τους λίθους ούτως, ώστε τδ
μείζον μήκος αυτών νά ήναι κάθετον έπι της πε-
ριφερείας της θόλου" έπειδή δέ οί λίθοι, ώς είπο-
μεν, είναι έντελώς άκατέργαστοι, φυσικόν είναι
δτι πάντα/ου οί άρμοι χαίνουσι" και τά χάσματα
ταΰτα δεν έπλήρωσαν δι'άλλων μικρότερων λί-
θων, ώστε ή οψις της θόλου είναι δλως άγροΐκος
και άφιλόκαλος. Και του υπερθύρου αί πλάκες, ών
ή μία ε/ει μήκος 1,45 μ., είναι ακατέργαστοι.
ΕΡΕΥΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΤ ΒΑΦΕΙΟΥ